خطیب توانا و سخنور دانشمند حجت الاسلام کافی نقل کردند: یک نفر از رفقا از یزد نامه ای به من نوشته؛ آدم دینی خوبی است از عاشقان امام زمان است، از رفقای من است. در نامه چیزی نوشته که مرا چند روز است منقلب کرده؛ گرچه این پیغام خیلی به علما رسیده، به مرحوم مجلسی گفته به شیخ مرتضی انصاری گفته به شیخ عبدالکریم حائری گفته و… ، این بنده خدا نوشته: من چهل شبِ چهارشنبه از یزد می آمدم مسجد جمکران، توسلی و حاجتی داشتم.

 شب چهارشنبه چهلمی، دو هفته قبل بود. در مسجد جمکران خسته بودم، گفتم ساعتی اول شب بخوابم، سحر بلند شوم برنامه ام را انجام بدهم. در صحن حیاط هوا گرم بود، خوابیده بودم یک وقت دیدم از در مسجد جمکران جمعی از طلبه ها ریختند تو، گفتم چه خبر است؟ گفتند: آقا آمده.
 من خوشحال دویدم رفتم جلو، آقا را دیدم اما نتوانستم جلو بروم. حضرت فرمودند: برو به مردم بگو دعا کنند خدا فرجم را نزدیک کند.

به خدا قسم آی مردم دعاهایتان اثر دارد، ناله هایتان اثر دارد. خود آقا به مرحوم مجلسی فرموده: مجلسی به شیعه ها بگو برایم دعا کنند. هِی پیغام می دهد، به خدا دلش خون است.

 کتاب ملاقات با امام زمان درمسجد جمڪران، ص۱۵۸

 در جنگ جهانی اول، دو مهمان ناخوانده از چپ و راست به ايران ريختند، اوضاع ايران در آن تاريخ خيلی متشنّج شده بود، اصلاً كشوری شده بود بی صاحب. از يك طرف روس‌ها ريختند و تصاحب كردند، از يك طرف ديگران ريختند و تصاحب كردند. يك وضع عجيبی بود. و مردم ايران مضطرب، منقلب، هيچ تكيه گاهی نداشتند.

 مرحوم ميرزای نائينی، از اين پيشامد ناهنجار به ساحت مقدس اميرالمومنين علیه‌السلام و سایر ائمّه طاهرين علیهم السلام، مخصوصاً به پيشگاه مبارك امام زمان علیه‌السلام، شكايت ‌هاي زيادی می کند.

 مرحوم ميرزای نائينی (استادِ علامه طباطبایی و آیت الله بهجت) می‌گوید: من خيلی به حضرت حجّت علیه‌السلام ناليدم:
يابن العسكري! ايران اين ‌طور شده است. مردم، بی سر و سامان شده‌اند، بي پناه شده اند. نظم نيست، امنيّت نيست، چنين و چنان است. يك روز همين‌طوری كه متوسّل شده بودم، بر من مكاشفه‌ای شد و حضرت را زيارت كردم.

 ديدم حضرت در کنار ديوار مرتفعی که سر به آسمان كشيده، ایستاده‌اند. پس با انگشت به من اشاره فرمودند كه نگاه كن، و من نگاه كردم. ديدم ديواري که سي يا چهل متر ارتفاع دارد، چهار متر، پنج متر بالاي ديوار منحنی شده است، و قريب است كه بیافتد، چرا که به يك مویی بند است. اين ديوار چهل متری اين‌طور كج شده است.

 پس حضرت به من اشاره کردند كه نگاه كن. نگاه كردم، ديدم انگشت حضرت هم به طرف ديوار است. پس فرمودند: اين ديوار، ايران است (این عین عبارت است که استادِ من می گفت) كج میشود، امّا ما با انگشتمان نگهش داشته‌ایم و نمیگذاريم خراب شود. اين ‌جا شيعه خانه ما است. كج می‌ شود، اما نمی‌گذاريم خراب بشود.

 کتاب مجالس حضرت مهدی؛ ص۲۶۱

شیخ احمد کافی رحمه الله علیه :

 مردم ! مگر عقيده به امام زمان عليه السلام نداريد؟مگر ايشان را زنده نمى دانيد؟

اى گرفتارها ، درمانده ها،قرضدارها ،مريض دارها! چرا ماتم گرفته ايد؟چرا سرگردانيد؟

چرا امام زمان عليه السلام را صدا نمى زنيد؟

از قول علامه حسن زاده آملی نقل شده است: « شبی در این موضوع فکر می کردم که چرا خداوند، انسان ها را آفرید؟ آیاتی مانند: 

“و ما خَلَقتُ الْجِنَ و الاِنس اِلاّ لِیعْبُدون”
را هم که از نظر می گذراندم و این که در تفسیرش فرموده اند: لیعبدون، یعنی لتعرفون، باز این اشکال به ذهنم می آمد که عبادت، فرع معرفت است، و ما که معرفتی نسبت به خدا نداریم، پس چه عبادتی؟! و. ..».

صبح، اول وقت، به حضور استادعلامه طباطبایی رسیده و سؤال را با ایشان در میان گذاشتم و گفتم:
« حضرت استاد! پس چه کسی بناست خداوند را عبادت کند؟!» ایشان در بیانی کوتاه فرمودند:
« گرچه یک نفر! »
تا این جمله را فرمودند، من آرام شدم؛ همان دم به یاد وجودمقدس امام زمان رحمه الله افتادم و خاطرم آمد که زمین، همواره چنین شخصی را دارد.
دیگران همگی طفیلی وجود انسان کامل (معصوم) هستند و گویی هدف از خلقت آنان، به خلقت موجود تام و کامل باز می گردد».

مجله امان ، شماره 24

امام صادق عليه السلام:

كسى كه مايل است جزء ياران حضرت مهدى(عج) قرار گيرد بايد منتظر باشد و اعمال و رفتارش در حال انتظار با تقوى و اخلاق نيكو توأم گردد.

مَنْ سَرَّهُ اَنْ يَكُونَ مِنْ اَصْحابِ الْقائِمِ فَلْيَنْتَظِرْ، وَلْيَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحاسِنِ الاَْخْلاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ

بحارالأنوار، ج 52، ص 140

در كتب صحاح اهل تسنّن ابوابي به نام مهدي ـ عليه السّلام ـ منعقد و احاديثي از پيغمبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ نقل شده است از باب نمونه:

از پيغمبر (ص) روايت شده كه فرمود: «دنيا سپري نخواهد شد تا اين‌كه مردي از اهل بيت من كه نامش نام من است، بر عرب حكومت كند.»
[صحيح ترمذي، ج 9، ب ما جاء في المهدي، ص 74، شيخ سليمان، ينابيع الموده، طبع سال 1380، ج 2، ص 180، شافعي، محمد بن يوسف، البيان في اخبار صاحب الزمان، طبع نجف، ص 57.]

ترمذي بعد از نقل اين حديث مي‌گويد: اين حديث صحيح است و نيز مي‌گويد: «در مورد مهدي ـ عجل الله تعالي فرجه الشّريف ـ علي ابو سعيد، ام سلمه و ابوهريره روايت از پيامبر اسلام ـ صلّي الله عليه و آله ـ نقل نموده‌اند.
بسياري از علماي اهل سنت، احاديث مهدي(عج) را متواتر دانسته، يا تواتر آنها را از ديگران نقل كرده‌اند و بدان اعتراضي ننموده‌اند، مانند:
 ابن حجر هيتمي در «الصواعق المحرقه»
 «شبلنجي» در «نور الابصار»
 «ابن صباغ» در «الفصول المهمه»
محمد الصبان در «اسعاف الراغبين»
گنجي شافعي در «البيان»
 شيخ منصور علي در «غاية المأمول»
سويدي در «سبائك الذهب»

و جمعي ديگر، بديهي است كه تواتر ضعف سندي را كه در بعضي از روايات موجود است جبران مي‌كند.

سيد احمد شيخ الاسلام و مفتي شافعي مي‌نويسد: «احاديثي كه در مورد مهدي وارد شده، كثير و متواتر است. در بين آنها هم حديث صحيح وجود دارد و هم ضعيف، اما چون احاديث كثيرند و روات و نويسندگان آنها نيز زيادند، بعض آن احاديث بعضي ديگر را تقويت مي‌كند و بر روي هم مفيد يقين مي‌باشند.

فتوحات الاسلاميه، ط مكه، ط اولي، ج 2، ص 205

حضرت صادق عليه السلام فرمود:
درازى عمر او وامتحان خلق در زمان غيبت او مانند نوح عليه السلام است که:

هفت مرتبه مامور شد که هسته ى خرما بکارد واز ميوه ى او بخورد، آنگاه عذاب بر قومش نازل شود وچون درخت مى شد وبه ميوه مى رسيد باز به تأخير مى افتاد.

ودر هر مرتبه که به تأخير مى افتاد جمعى از قوم او از او بر مى گشتند ومى گفتند: اگر نوح پيغمبر بود وعده ى او خلف نمى داد…

وچون وعده به پايان رسيد خداوند به نوح فرمود:
اگر در همان اول عذاب مى فرستادم آنها که در هر مرتبه مرتد شدند باقى مانده بودند و آن گاه آن خبث باطن ونفاق قلبى خود را بعد از نجات، با مؤمنين ظاهر مى ساختند وبا ايشان به خصومت و جنگ ورياست برمى خاستند.

وهمچنين مدت غيبت قائم ما به طول انجامد تا حق از غير حق خالص گردد وايمان از دروغ صاف گردد و شیعیان خالص باقی بمانند.

غيبت طوسي، ص١٧٠،ح١٢٩

علامه طباطبایی(ره):

برای ارتباط با حضرت ولی عصر علیه السلام تنها باید تصفیه شد دل را باید تصفیه کرد

اگر دل صاف باشد این امواج را درک می کند و تصویر را هم نشان می دهد

اما اگر دل صاف نباشد و گرد و خاک داشته باشد تصویر را خوب نشان نمی دهد

این ما هستیم که خود را از دیدارش محروم کرده ایم و گرنه بین ما و او که دلتنگش هستیم فاصله ای نیست

الهیه/ص۱۵۷

در تاريخ‌ اسلام‌ شهر كوفه‌ عراق‌ مَثَل‌ بي‌وفايي‌ است‌ و مردمان‌ آن‌ شهر به‌ پيمان‌ شكني‌ شهره‌ شده‌اند. وانگهي‌ مردم‌ آن‌ شهر زمينه‌ساز ظلم‌ به‌ خاندان‌ امام‌ حسين‌(علیه السلام) بوده‌اند، پس‌ چرا امام‌ زمان‌(علیه السلام) آن‌ شهر را بعد از ظهور مركز حكومت‌ خود قرار مي‌دهند؟

در پاسخ نكاتي‌ را يادآور مي‌شويم‌:

كوفه‌ در تاريخ‌ 12 رجب‌ سال‌ 36ق‌. با ورود مولاي‌ متقيان‌ امير مؤمنان‌(علیه السلام) به‌ عنوان‌ پايتخت‌حكومت‌ علوي‌ درآمد و پس‌ از شهادت‌ آن‌ حضرت‌، حدود شش‌ ماه‌، پايتخت‌ حكومت‌ امام‌ حسن‌ مجتبي‌(علیه السلام) بود و اينك‌ در انتظار ظهور حضرت‌ مهدي‌(علیه السلام) است‌ تا يك‌ بار ديگر تداوم‌بخش‌ حكومت‌ عدل‌ علوي‌، بر سرير عدالت‌ تكيه‌ داده‌، طومار عمر ظالمان‌ را در هم‌ پيچد و حكومت‌ واحد جهاني‌ را براساس‌ عدل‌ و داد بنيان‌ نهد.
اما اينكه‌ چرا اين‌ شهر به‌ چنين‌ سعادت هايی‌ دست‌يافته‌ و مي‌يابد شايد به‌ دليل‌ قداست‌ و شرافت‌ ذاتی‌ اين‌ سرزمين‌ باشد.
چنان‌كه‌ مي‌دانيد روايات‌ فراواني‌ در فضيلت‌ شهر كوفه‌ وارد شده‌ كه‌ ما در اينجا از ميان‌ اين‌ روايات‌ به‌ ذكر چند حديث‌ بسنده‌ مي‌كنيم‌:
 رسول‌ اكرم‌(ص‌) در تفسير سورة‌ مباركه‌ «تين‌» فرمودند:
خداوند متعال‌ چهار شهر را از ميان‌ شهرها برگزيد. [ در اين‌ سوره‌ ]
۱)_منظور از « تين‌»،مدينه‌
۲)_مقصود از «زيتون‌»،بيت‌المقدس‌؛
۳)_منظور از «طور سينا»،كوفه‌ ۴)_«البلدالامين‌»، مكه‌ مي‌باشد. [1]

 رسول‌ اكرم‌(ص‌) در يك‌ حديث‌ طولاني‌ خطاب‌ به‌ امير مؤمنان‌(علیه السلام) فرمود:
خداوند ولايت‌ تو را به‌ آسمانها عرضه‌ نمود. (از ميان‌ آسمانها) آسمان‌ هفتم‌ سبقت‌ جست‌؛
پس‌ آن‌ را با عرش‌ زينت‌ بخشيد؛
سپس‌… از ميان‌ شهرها كوفه‌ سبقت‌ جست‌، پس‌ آن‌ را با وجود تو زينت‌ بخشيد. [2]

 امير مؤمنان‌(علیه السلام) نيز مي‌فرمايند:
اينجا (كوفه‌) شهر ما، جايگاه‌ ما و اقامتگاه‌ شيعيان‌ ماست‌. [3]

ادامه »

شیوۀ حکمرانی امام‌ زمان(علیه السلام) چگونه خواهد بود؟ ایشان چگونه بر میلیارها انسان با انواع سلایق فرهنگی حکومت خواهد کرد؟ آیا حضرت، به‌وسیلۀ نیروی‌های امنیتی و نظارت شدید، افراد را کنترل می‌کند، یا اینکه با معجزه، آدم‌ها را بی‌اختیار کرده و مطیع خودش می‌کند؟!

قدرت حکومت امام‌زمان(ع)، نه مبتنی بر معجره است نه نظارتِ شدید مأموران حضرت، بلکه ناشی از محبت مردم نسبت به ایشان است؛ مردمی که حاضرند به‌خاطر امامشان بمیرند نه اینکه از او طلبکار باشند! مردمی که حاضرند به‌خاطر او، سختی‌ها را به جان بخرند و برای همدیگر فداکاری کنند.

اربعین یک نمونه از شیوۀ حکمرانی امام‌زمان(ع) را به نمایش گذاشته است؛ اولاً کسانی که به زیارت اربعین می‌آیند، برایشان واجب نبوده که بیایند! ثانیاً کسانی که به زائران، خدمت می‌کنند غالباً هم‌وطنان خودشان هم نیستند! ثالثاً کسانی که در این راه، نذورات می‌دهند، اکثراً ثروتمند نیستند و از اضافیِ پولشان در اینجا خرج نمی‌کنند، بلکه از زندگی‌شان زده‌اند و با عشق، دارند به مردم خدمت می‌کنند.

در فضایی که همه دارند با عشق، برای مولای خود حرکت می‌کنند و برای هم فداکاری و خدمت می‌کنند، دیگر چه نیازی به نظارت و قوۀ قضائیه هست؟! کسی که هستیِ خودش را آورده و برای زائران خرج می‌کند، چه کنترل و نظارتی می‌خواهد؟! نظارت و کنترل آنجایی لازم است که زمینۀ رانت‌خواریِ دولتی وجود داشته باشد.

استاد پناهیان
 عمود۷۰۷ | موکب امام رضا(ع) - ۹۷/7/۳۰

 از امام پرسیده بود: نوزادها، چرا بی دلیل گاهی میخندند و بی درد، گاهی گریه می کنند؟!

 امام صادق علیه السلام به مفضل فرمود: نوزادی نیست مگر اینکه امام زمان خودش را می بیند و با او نجوا میکند. گریه های نوزاد برای غیبت امام است و خنده هایش برای آمدن امام به سمت او.

 اما زمانی که نوزاد زبان باز می کند، درِ این رحمت بر او بسته میشود و بر دلش مهر فراموشی میخورد.

 بحارالانوار، ج ۲۵، ص ۳۸۲

دعا برای تعجیل فرج امام عصر علیه السّلام می تواند در تحقّق آن و جلو انداختن زمانش مؤثّر باشد، همان طور که نمونه ای از این گونه تعجیل فرج در مورد قوم بنی اسرائیل پیش آمد. مطابق آنچه از امام صادق علیه السّلام نقل شده خداوند برای فرزندان ابراهیم از همسرش ساره (بنی اسرائیل) چنین مقدّر کرده بود که پس از چهار صد سال به وسیله حضرت موسی علیه السّلام و هارون علیه السّلام از ظلم و ستم فرعون خلاصی یابند، امّا بنی اسرائیل با ضجّه و گریه به پیشگاه پروردگار موفّق شدند فرج موعود را صد و هفتاد سال به جلو اندازند. عین عبارت حضرت چنین است:

فَلَمّا طالَ عَلی بَنی اِسرائیلَ العَذابُ، ضَجُّوا وَ بَکَوا اِلَی اللهِ اَربَعینَ صَباحاً. فَاَوحَی اللهُ اِلی مُوسی وَ هارَونَ یُخَلِّصُهُم مِن فِرعَونَ، فَحَطَّ عَنهُم سَبعینَ وَ مِائَةَ سَنَةٍ.

پس وقتی (مدّت) عذاب بر بنی اسرائیل طولانی شد، به پیشگاه خداوند چهل صباح ضجه و گریه کردند، تا اینکه خداوند به موسی و هارون وحی فرمود که آنها را از (شرّ) فرعون نجات دهند. پس به این ترتیب صد و هفتاد سال (عذاب مقدّر بر) ایشان کم کرد.

سپس امام صادق علیه السّلام فرمودند:

هکَذا اَنتُم لَو فَعَلتُم لَفَرَّجَ اللهُ عَنّا. فَاَمّا اِذ لَم تَکُونُوا فَاِنَّ الاَمرَ یَنتَهی اِلی مُنتَهاهُ. (1)

ادامه »

اينكه حضرت مهدى(عج) مى فرمايند:«اگر ما مراعات شما را نمى كرديم و ياد شما را از خاطر مى برديم بلا بر شما نازل مى شد»؛ پس اين همه بلايى كه بر سر شيعيان وارد مى شود چيست؟چرا به داد فقيران و بيچارگان نمى رسد؟!

?ابتدا خوب است بدانيم اصل اين جملات براى شيخ مفيد نوشته شده است. در ابتداى نامه حضرت(عج) مى خوانيم : «نامه اى به برادر با ايمان و دوست رشيد، ابو عبداللّه  محمد بن نعمان - شيخ مفيد - كه خداوند عزت وى را از محل وديعه نهادن عهدى كه بر بندگان گرفته شده است، مستدام بدارد. اما بعد سلام بر تو اى دوستى كه در دين مخلص و در مورد ما به يقين مخصوص گشته اى، ما در مورد (نعمت وجود) تو، خداوند را سپاس گزاريم»

آن گاه خطاب به شيعيان مؤمن مى فرمايد: «علم ما به اخبار شما احاطه دارد و هيچ چيزى از اخبار شما بر ما پوشيده نيست…»، تا مى رسد به جمله مورد پرسش كه مى نويسد : «انا غير مهملين لمراعاتكم و لا ناسين لذكركم و لو لا ذلك لنزل بكم البلاء و احطمكم الاعداء» ؛ «از يارى رساندن به شما كوتاهى نكرده فراموشتان نمى كنيم، و اگر چنين نبود ناگوارى ها بر شما نازل و دشمنان شما را نابود مى ساختند…»[1].

ادامه »