اينكه حضرت مهدى(عج) مى فرمايند:«اگر ما مراعات شما را نمى كرديم و ياد شما را از خاطر مى برديم بلا بر شما نازل مى شد»؛ پس اين همه بلايى كه بر سر شيعيان وارد مى شود چيست؟چرا به داد فقيران و بيچارگان نمى رسد؟!

?ابتدا خوب است بدانيم اصل اين جملات براى شيخ مفيد نوشته شده است. در ابتداى نامه حضرت(عج) مى خوانيم : «نامه اى به برادر با ايمان و دوست رشيد، ابو عبداللّه  محمد بن نعمان - شيخ مفيد - كه خداوند عزت وى را از محل وديعه نهادن عهدى كه بر بندگان گرفته شده است، مستدام بدارد. اما بعد سلام بر تو اى دوستى كه در دين مخلص و در مورد ما به يقين مخصوص گشته اى، ما در مورد (نعمت وجود) تو، خداوند را سپاس گزاريم»

آن گاه خطاب به شيعيان مؤمن مى فرمايد: «علم ما به اخبار شما احاطه دارد و هيچ چيزى از اخبار شما بر ما پوشيده نيست…»، تا مى رسد به جمله مورد پرسش كه مى نويسد : «انا غير مهملين لمراعاتكم و لا ناسين لذكركم و لو لا ذلك لنزل بكم البلاء و احطمكم الاعداء» ؛ «از يارى رساندن به شما كوتاهى نكرده فراموشتان نمى كنيم، و اگر چنين نبود ناگوارى ها بر شما نازل و دشمنان شما را نابود مى ساختند…»[1].

اگر دقت شود ذيل حديث مى گويد: بلايى كه باعث نابودى شيعيان مى شود، با لطف و عنايت آن حضرت برطرف مى شود؛ نه اينكه در دنيا سختى و گرفتارى هايى چون جنگ و زندان، سيل و زلزله و… دامن گير هيچ يك از افراد نمى شود. چرا كه اين سنت الهى است و بلاها، باعث تربيت، تقويت و رشد انسان مى شود.

زمانى شيعه در اقليت بود، اما با عنايات حضرت مهدى(عج) هر روز قدرت و توان آن بيشتر مى شود؛ با اينكه تمام قدرت ها به نوعى تلاش مى كنند شيعه را نابود سازند، مهم ترين شرط اين عنايت و تداوم آن، دين دارى است كه بايد بكوشيم تا به دامن گناه و فساد سقوط نكنيم… پس معناى حديث اين نيست كه گرفتارى هاى شخصى و امتحانات پيش رو نداريم.
علاوه بر اين شيوه و سيره عملى امام عصر(عج) مانند ساير ائمه اطهار علیهم السلام  است؛ يعنى، همان طور كه در زمان آن بزرگواران، اين طور نبود كه مردم ستمديده، فقير و يا مريض فوراً نزد ائمه (علیهم السلام)  بيايند و حل مشكل را از آنان بخواهند؛ بلكه اگر مى آمدند، ائمه(ع) آنان را به تلاش و يا صبر در مقابل سختى ها تشويق مى كردند. با اين حال آن بزرگواران و به خصوص امام زمان(عج) در موارد فراوانى به نيازمندان كمك كرده و از آنها دستگيرى نموده اند و يا نسبت به افراد مشتاق و شايسته، نظر لطف خود را بروز داده اند .

پی نوشت:
[1]. محمد باقر مجلسى، بحار الانوار، بيروت : دار احياء التراث العربى، چاپ سوم، ۱۴۰۳، ج ۵۳، ص ۱۷۵، ح ۷ ؛ احتجاج طبرسى، ص ۴۹۷.

برگرفته از کتاب مهدویت پیش از ظهور – حجت الاسلام رحیم کارگر