عارف بالله مرحوم حاج اسماعیل دولابی

اِعمَل لِدُنیاکَ کَاَنَّکَ تَعیشُ اَبَداً: برای دنیایت چنان کار کن که گویی برای ابد زنده خواهی بود. (دیر نمی‎شود، عجله نکن، وقت هست.) وَ اعمَل لآخِرَتِکَ کَأنَّکَ تَمُوتُ غَداً: و برای آخرتت چنان کار کن که گویی فردا خواهی مرد. (فرصت کم است، سریع باش.)

امیرالمؤمنین علیه السّلام فرمود: گذشته و آینده هر دو عدم است، حال موجود است، باید فرصت بین دو عدم را غنیمت شمرد.

امیرالمؤمنین علیه السّلام فرمود: گذشته که گذشت، آینده هم که هنوز نیامده است، بیا و فرصت بین این دو نیستی را غنیمت بشمار که تنها موجودی نقد تو همین است. اگر این کار را بکنی، هم از غصّه نجات پیدا می‎کنی و هم از آمال و آرزو خلاص می‎شوی. مؤمن ابن‎الوقت است.

مصباح الهدی - تألیف استاد مهدی طیّب

 در آخرالزمان مشکل اصلی، آدم‌خوب‌ها هستند؛ نه کفار و آدم‌های بد. مثلاً روایتی نداریم که بگوید: از بس کفار مراکز فساد می‌سازند، ظهور به تأخیر می‌افتد! یا روایتی نداریم که بگوید: کفار از بس سلاح هسته‌ای مخرب دارند، لذا حضرت ظهور نمی‌کند که مبادا آن بمب‌ها را بر سر مسملین فرو بریزند.

 به قول امام باقر برخی از فقها می‌خواهند حکم قتل حضرت را بدهند، ولی زورشان نمی‌رسد! (و لو لا ان السیف بیده لأفتى الفقهاء بقتله؛ سایت آیت الله بهجت؛مطلب ۲۱۴۸ و شرح أصول الکافی/ ۱/ ۵۶۳)

 همۀ مسائل برمی‌گردد به اینکه «خوب‌ها باید خالص و خُلّص بشوند» مشکل این است که ما در بین خودمان ناخالصی داریم، این‌ها را باید درست کنیم.

 حجت الاسلام پناهیان - حسینیه آیت الله حق‌شناس ره ۱۳۹۵/۰۷/۱۵

    
‍

   مرحوم آیت الله خوشوقت :

اگر قرآن روي طاقچه باشد اثري نمي­كند، مثل مريضي كه نسخه را نپيچد، نرود دارويش را بخرد و بخورد، بگذارد همان جا باشد، اثر نمي­كند.
اگر من نماز خواندم اثر مي­كند، اگر گناه پيش آمد ترك كردم، اثر مي­كند، ايمان بالا مي­رود، اما اگر من هم مثل ديگران گناه كردم آن ايماني هم كه اول دارم آن هم كم­ كم پايين مي­رود تا گاهي به سطح كفر مي­رسد؛
بنابراين اگر بخواهيم اثر قرآن در جامعه ظهور پيدا كند منوط و مشروط به عمل كردن به دستورات خداست، از اين جهت در تمام آيات قرآن به استثناي دو سه تا آيه كه اصل راه را بيان مي­كند، شگردهايي بيان می‌کند که من راحت­ تر بتوانم گناه را ترك كنم.

آيت الله مهدوي كني(ره) فرمودند:

در آغاز تحصيل و اوايل طلبگي وقتي خواستم لباسي براي خود بخرم- بعد از اين كه لباس عاريه مرحوم برهان را مي‌خواستم پس بدهم- پيش شخصي به نام شيخ رجبعلي خياط رفتم،

در آن هنگام چهارده- پانزده سال داشتم، پارچه را براي ايشان بردم، محل كار او در منزلش و در اتاقي نزديك در بود. قدري نشستم، ايشان آمد و گفت:

« خوب، حالا مي‌خواهي چه بشي؟ »

‼️گفتم: طلبه.

گفت: « مي‌خواهي طلبه بشي يا آدم؟ »

‼️من قدري تعجب كردم، كه چرا يك كلاهي با يك معمم اين گونه حرف مي‌زند،

سپس گفت: « ناراحت نشو! طلبگي خوب است، ولي هدفت آدم شدن باشد. به شما نصيحتي مي‌كنم فراموش نكن، از همين حالا كه جوان هستي و آلوده نشده‌اي، هدف الهي را فراموش نكن،

هر كاري مي‌كني براي خدا انجام بده، حتي اگر چلوكباب هم خوردي به اين قصد بخور كه نيرو بگيري و در راه خدا عبادت كني و اين نصيحت را در تمام عمر فراموش نكن. »

آیت الله بحجت (ره) :

تکان میخوری بگو:یاصاحب الزمان
می نشینی بگو:یاصاحب الزمان
برمیخیزی بگو:یاصاحب الزمان

صبح که از خواب بیدار می شوی مودب بایست وصبحت را باسلام به امام زمانت شروع کن وبگو “آقاجان”
دستم به دامانت خودت یاری ام کن،

شب که میخواهی بخوابی اول دست به سینه بگذار وبگو"السلام علیک یا صاحب الزمان” بعد بخواب

شب وروزت را به یاد محبوب سرکن که اگر این طور شد شیطان دیگر در زندگی تو جایگاهی ندارد،
دیگر نمیتوانی گناه کنی دیگر تمام وقت بیمه امام زمانی….
‌

ميان نفس انسان و خداوند حجابهائيست، بلكه هفتاد هزار حجاب است.

 و هر عملى را كه انسان انجام دهد، خواه فعل طاعت بوده باشد خواه ترك معصيت، اگر از روى قصد قربت و نيّت نزديكى به وى باشد، يك عدد از حجابها را بر مى ‏دارد .يعنى نفس انسان يك مرحله به خداوند نزديكتر مى‏ شود و خود را روشن ‏تر مى ‏نگرد، و قساوت و ظلمات درونى ‏اش را كمتر و سبكتر احساس مى‏ نمايد؛ تا رفته رفته، بنده جميع حجابهايش از بين مى ‏رود و ميان وى و خداى وى هيچ فاصله و بُعد نفسانى باقى و برقرار نمى‏ ماند.

آنگاه است كه وى با چشم خدا مى‏ بيند، و با گوش خدا مى ‏شنود، و با زبان خدا سخن مى ‏گويد.

 الله شناسى ،ج‏1،ص275

سدير می گوید: امام باقر علیه السلام فرمود: روز قيامت گروهى محشور می شوند و در سايه عرش جاى می گيرند.

چهره ‏هايشان از نور، و لباسهايشان نيز از نور است و بر تختهايى از نور می ‏نشينند.

پس خلايق به آنان نظر می ‏كنند و می گويند: اينان پيامبرانند!

در آن حال منادى از زير عرش ندا می ‏دهد كه اينان پيامبران نيستند.

مردم می گويند: اينان شهيدانند. منادى از زير عرش ندا می ‏كند كه اينان شهيدان نيستند.

 اينان كسانى هستند كه كار را بر مؤمنان آسان می ‏گرفتند و به بدهكار تنگدست مهلت می ‏دادند تا گشايشى براى او حاصل شود.

 بحار الانوار ج 7 ص304

مرحوم علامه طباطبایـــی قدس سره می فرمودند:

بزرگترین ریاضت دینداری است. لذا کاری که مرتاضان هندی انجام می دهند و بعضی قوایشان را نابود می کنند، این هنـــــــر نیست!!

هنــــر آن است که شهـــوت و غضـــب و سایر قـوا باشند اما تحـــت کنترل دستورات دیــن وعقـــل قرار گیرند.

منبع : جمع پراكنده

مرحوم آقاشیخ رجبعلی خیاط باعده ای به کربلا مشرف شدند. درمیان آنها یک زن وشوهری بودند.
یک روزکه پس اززیارت ازحرم آمدند، این زن وشوهر بافاصله ی زیادی جلوی شیخ حرکت میکردند، درمیان راه بینشان صحبتی درگرفت و زن نیش وکنایه ای به شوهر زد واو را آزار داد.
هنگامی که به اقامتگاه برگشتند، شیخ به همه زیارت قبول گفت ولی به زن که رسید فرمود: تو که هیچ! همه را ریختی زمین وازبین بردی!
خانم میگوید:ای آقا! چطور؟!چرا؟! من این همه راه آمدم کربلاء!
شیخ فرمود: از حرم که بیرون آمدی به شوهرت حرف آزار دهنده ای زدی و رنجش دادی! همه ی نور و فیوضاتی که بدست آورده بودی را ازبین بردی!

حکایت شده است که مردی سقا در بخارا مدت سی سال آب می برد در خانه شخص زرگری. و در این مدت اصلا حرکتی که مشعر بر خیانت به خانواده آن زرگر باشد از آن سقا صادر نشده بود.
اتفاقاً روزی آن سقا بعد از خالی نمودن مشک آب ، بند دست زن زرگر را گرفته لمس نمود و او را بوسید و دواعی زنا و مقدماتش را کلاً بجای آورد بدون مجامعت. و از خانه بیرون آمد و رفت.

چون آن مرد زرگر شب به خانه آمد زنش از او سوال نمود که: در بازار امروز بر تو چه گذشت؟
آن مرد از گفتن ابا نمود. بعد از اصرار زیاد گفت: امروز زنی دستش را بیرون آورد تا در دستبندی که از برایش ساخته بودم کند. چون نظرم به دستش افتاد دست او را لمس نمودم به شهوت و او را بوسه دادم و دواعی زنا را کلاً بجای آوردم غیر از مجامعت.

پس زن صدا را به تکبیر بلند نمود و واقعه سقا را به شوهر بیان نمود.

شهید دستغیب، به نقل از عالم زاهد، شیخ حسین بن مشکور می گوید:

در عالم رؤیا دیدم در حرم مطهر حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) مشرف شده ام و یک جوان عرب وارد حرم شد و با لب خندان به آن حضرت سلام کرد و حضرت هم با لبخند جواب وی را داد.

فردا شب که شب جمعه بود، به حرم مطهر آن حضرت مشرف شدم و در گوشه ای از حرم ایستادم.

ناگهان همان جوان عرب را که در خواب دیده بودم، وارد حرم شد و چون مقابل ضریح مقدس رسید با لبخند به آن حضرت سلام کرد. اما من حضرت سید الشهدا(علیه السلام) را ندیدم و مراقب آن عرب بودم تا از حرم خارج شد.

ادامه »

يكي ازدوستان شيخ رجبعلی خیاط

به قصد زيارت شيخ از منزل خارج مي شود .

در بين راه انديشه گناهي به سرش مي زند

به منزل شيخ كه مي رسد و مي نشيند ،

شيخ مي گويد :فلاني ! در چهره توچه چيزي مي بينم ؟

دردل مي گويد: يا ستار العيوب !

شيخ مي خندد و مي پرسد :

چه كار كردي آنچه مي ديدم محو و ناپديد شد.؟

 کتاب کیمیای محبت

‍ علامه حسن زاده آملی

در جواب جوان وارسته ای که از ایشان برای رهایی از گرفتاری های روحی، تقاضای ذکر یا دستورالعملی نمود فرمودند: دو مطلب به شما عرض می‏کنم، یقیناً اثر دارد به شرط این که، اقلاً یک اربعین بر آن مداومت داشته باشید.

ذکر شریف «یا حی یا قیوم یا من لا اله الا انت» که گفته‏ اند، اکثار در آن سبب حیات و زیادت عقل می‏ شود و مجرب هم است!

 سوره غنی (واقعه) را بخوانید، تا غنی در علم و بعدا هم چیزهای دیگری شوید؛ چون روایت شده است.

1_کسی که نمازهایش قضا می شود ، به این معناست که شیرینی خواب را بر شیرینی صحبت کردن با خدا ترجیح داده است!

٢_کسی که نمازهایش قضا می شود شاید نمیداند که همخواب شیطان شده است و مورد لعن خدا!

٣_کسی که نمازهایش قضا می شود شاید نمیدونه که چقدر از نعمت های دنیا و آخرت رو از دست داده است!

۴_کسی که نمازهایش قضا می شود شاید نمیدونه که صحت و سلامتی را خدا در سحر خیزی قرار داده که بیدار شدن از خواب خیلی از بیماری های روانی از قبیل افسردگی و امراض جسمی را بوسیله آن دفع میکند!

5_کسی که نمازش قضا می شود شاید نمی داند که خدا استجابت دعا را در اوقات ابتدایی نماز صبح قرار داده است!

۶_کسی که نمازهایش قضا می شود شاید نمیداند که خدا بوسیله نماز های اول وقت بر ملائکه خود مباهات می کند!

٧_کسی که نمازهایش قضا می شود شاید نمیداند که با قضا شدن نمازها ملائکه رحمت رو از خودش دور کرده و شیاطین جن و انس رو به سمت خودش دعوت کرده است!

٨_کسی که نمازهایش قضا می شود شاید به آیه قرآن غافل است که فرمود روز قیامت روز حسرتی است که به مقامات همدیگر حسرت میخورند!

٩_کسی که نمازهایش قضا می شود شاید به خدا و آخرت آنگونه که باید ایمان بیاورد ایمان نیاورده است!

مرحوم دولابی ره :

یک سال تمام مزارع را ملخ خورد و برای اینکه نکنه با دیدن صحنه از مقدرات الهی مکدر شوم ، حتی به سر مزرعه ام هم نرفتم .

یکی از پیرمردهای ده به من گفت : وقتی هم که کارها خراب شده، باز هم فکرش را نکن و بگیر بخواب.

 وقتی هم که خراب شده،ظاهرش خراب شده،باطنش درست است.
این ملخ هایی که خورده اند،لشکریان خدا بوده اند.

به امر الهی مزارع را خورده اند. خدا هم آنچه اراده کرده جز خیر نیست؛ منتهی صورت ظاهرش با خواسته ها و تشخیص های ما تعارض دارد…

وقتی صورت ظاهر کارها خراب شد باز هم فکرش را نکن و برو بگیر بخواب. اگر فکرش را بکنی، غصّه بخوری، تقلاّ کنی تو که زورت نمی رسد..

حالا می خواهی غصّه بخوری؟ اگر اعتماد و حسن ظن به مقدّرات الهی را نداری، لااقل بفهم که غصّه خوردن فایده ندارد.
 رفیق من که افتاد مُرد، هزاری هم من بالای جنازه اش گریبان چاک دهم، زنده نمی شود.

ثروت من آتش گرفت و سوخت، آن قدر معرفت ندارم که بگویم: خدا این کار را کرد و خیر من در این بود.
چه خوب شد که ثروت من سوخت و از بین رفت.

هنوز به این معرفت نرسیده ام، اقلّش این است که بفهمم اگر بنشینم و زانوی غم بغل بگیرم و غصّه بخورم، چیزی حل نمی شود. ثروت سوخته ی من دوباره درست نمی شود. بی خودی چرا غصّه بخورم؟ برو بگیر بخواب.
پس بی خودی انسان با خدا کشتی نگیرد و تسلیم مقدّرات الهی باشد….

از مبحث تسلیمِ شرح کتاب مصباح الهدی

پروردگار متعال براي آسان شدن اطاعت فرمان خودش دو چيز به مردم ارائه كرد:

1. خدا حاضر و ناظر بر اعمال شما است،
اين را گفت؛ اگر مردم باور می ‌كردند، دیگر گناه نمی كردند.
چون گناهكار اگر باور داشته باشد گناه كه ميكند خدا او را می‌بيند؛ چون ايمان دارد، این باور او را به ترك معصيت دعوت ميكند.

2. باوركردن اینكه بعد از مردن، خدا مرده‌های مكلّف را زنده می‌كند و به حساب كارشان رسيدگی می‌كند.
خدا می‌پرسد گوش به حرف دادی يا نه!؟
اگر گوش داده بود بهشت می‌رود؛ و اگر گوش نداده بود جهنم،

خداوند متعال اين دو عامل بزرگ را برای بازدارندگی از معصيت در اختيار مردم قرار داد.

عامل اوّل ضعيفتر از دوّمی بود يعنی مردم حضور پروردگار متعال را چون ماده نيست، آنرا نه ديده‌اند نه شنيده‌اند نه لمس كرده‌اند، فقط عقل راه دارد،
عقل هم وقتی گرفتار تدبير در امور ماده ميشود، اول چيزی كه فراموش ميكند ذات اقدس پروردگار متعال است.
اما معاد این جور نيست،
لذا اميرالمؤمنین (ع) در نهج‌البلاغه از معاد زياد استفاده كرده است،
چون به مردم نزديكتر است.

اما اوّلی فاصله‌اش زياد است، مگر آنکه انسان گناه نكند، با ترك گناه ايمانش زياد بشود، فاصله ها كم و كمتر می‌شود،

برگرفته از درس اخلاق آیت الله خوشوقت در مدرسه علمیه صاحب الامر (عج)

مردی نامه ای به امام حسن مجتبی (علیه السلام) داد که در آن اظهار حاجت نموده بود. حضرت بدون آن که نامه را بخواند، فرمود: حاجتت را بر آورده می کنم. کسی

به ایشان عرض کرد: خوب بود نگاهی به نامه اش می انداختید و طبق آن عنایت می فرمودید.

حضرت فرمود:

همین اندازه که او ذلیلانه پیش روی من بایستد، تا نامه اش را بخوانم مورد سئوال خداوند قرار خواهم گرفت.

چهل موضوع / 339 داستان؛ کاظم سعیدپور

   
‍ ‍ ‍ مرحوم شیخ اسماعیل دولابی(ره) :

 هر وقت غصّه دار شدید؛

برای خودتان و برای همه مؤمنین و مؤمنات از زنده ها و مرده ها و آنهایی که بعداً خواهند آمد ، استغفار کنید.

 غصّه ‌دار که می ‌شوید ، گویا بدنتان چین می‌ خورد و استغفار که می‌کنید ، این چین ها باز می شود.