ميان نفس انسان و خداوند حجابهائيست، بلكه هفتاد هزار حجاب است.

 و هر عملى را كه انسان انجام دهد، خواه فعل طاعت بوده باشد خواه ترك معصيت، اگر از روى قصد قربت و نيّت نزديكى به وى باشد، يك عدد از حجابها را بر مى ‏دارد .يعنى نفس انسان يك مرحله به خداوند نزديكتر مى‏ شود و خود را روشن ‏تر مى ‏نگرد، و قساوت و ظلمات درونى ‏اش را كمتر و سبكتر احساس مى‏ نمايد؛ تا رفته رفته، بنده جميع حجابهايش از بين مى ‏رود و ميان وى و خداى وى هيچ فاصله و بُعد نفسانى باقى و برقرار نمى‏ ماند.

آنگاه است كه وى با چشم خدا مى‏ بيند، و با گوش خدا مى ‏شنود، و با زبان خدا سخن مى ‏گويد.

 الله شناسى ،ج‏1،ص275