آیت الله مجتهدی تهرانی:

حضرت نوح_علیه السلام_ شیخ الانبیاء بود و نهصد و پنجاه سال مردم را به دین خدا دعوت کرد.عمرش را تا دو هزار و پانصد سال هم گفته اند.او در لحظه احتضار از عزراییل علیه السلام تقاضایی کرد،گفت:

به من اجازه بده تا پایم را از آفتاب بردارم و به سایه بگذارم!

عزراییل اجازه داد.
حضرت نوح علیه السلام بعد از این که پایش را از آفتاب به سایه گذاشت،به ملک الموت گفت:می دانی برای چه این تقاضا را از تو کردم؟

ملک الموت گفت:نه
حضرت نوح علیه السلام فرمود:برای این که می خواستم به تو بگویم تمام عمر من که دو هزار و پانصد سال طول کشید،به همین مقدار که پایم را از آفتاب به سایه گذاشتم گذشت!

قرآن هم یک آیه دارد که می فرماید:

وقتی که ما می میریم و وارد قیامت می شویم،خیال می کنیم در دنیا فقط به اندازه یک چای خوردن در قهوه خانه بوده ایم،در راه قم _مشهد سر راه قهوه خانه ها را دیده اید که پیاده می شوند و یک چای می خورند بعد شاگرد راننده می گوید:سوار شوید

ما هم در قیامت فکر می کنیم که در دنیا به همین اندازه بوده ایم…

آیه اش این است (کانهم یوم یرونها لم یلبثوا الا عشیه او ضحاها)
ترجمه:آن ها در آن روز که قیام قیامت را می بینند،چنین احساس می کنند که گویی توقفشان (در دنیا یا برزخ)جز شامگاهی یا صبح آن بیشتر نبوده است!
حالا ما خیال می کنیم که عمری داریم،در حالی که وقتی که بمیریم متوجه میشویم که دنیا همه اش کشک بوده…

بررسی گناهان کبیره در کلام مرحوم حضرت آیت الله مجتهدی تهرانی ره ص 27 و 28

 پیله و پروانه 

روزی سوراخ کوچکی در یک پیله ظاهر شد، شخصی نشست و ساعت‌ها تقلای پروانه برای بیرون آمدن از سوراخ کوچک پیله را تماشا کرد. ناگهان تقلای پروانه متوقف شد و به نظر رسید که خسته شده و دیگر نمی‌تواند به تلاشش ادامه دهد. آن شخص خواست به پروانه کمک کند و با یک قیچی سوراخ پیله را گشاد کرد.

پروانه به راحتی از پیله خارج شد؛ اما جثه‌اش ضعیف و بال‌هایش چروکیده بودند. آن شخص به تماشای پروانه ادامه داد. او انتظار داشت پر پروانه گسترده و مستحکم شود و پرواز کند؛ اما نه تنها چنین نشد و برعکس، پروانه ناچار شد همه عمر را روی زمین بخزد و هرگز نتوانست پرواز کند.

آن شخص مهربان نفهمید که محدودیت پیله و تقلا برای خارج شدن از سوراخ ریز آن را خدا برای پروانه قرار داده بود تا به آن وسیله مایعی از بدنش ترشح شود و پس از خروج از پیله به او امکان پرواز دهد.

گاهی اوقات در زندگی فقط به تقلا نیاز داریم. اگر خداوند مقرر می‌کرد بدون هیچ مشکلی زندگی کنیم فلج می‌شدیم؛ به اندازه کافی قوی نمی‌شدیم و هرگز نمی‌توانستیم پرواز کنیم.

روزى فردى زنديق به نام أبو شاكر ديصانىّ بر امام صادق صلوات الله عليه وارد شده و گفت: اى جعفر بن محمّد مرا به معبود و خدايم راهنمايى و دلالت كن!
امام صادق صلوات الله عليه فرمود: بنشين،

در اين وقت پسر بچّه‏ اى وارد شد كه با تخم مرغى که در دستش بود؛ بازى مى‏ كرد.
امام فرمود: اى پسر اين تخم مرغ را به من بده.
آن را گرفت و فرمود:
اى ديصانىّ، اين سنگرى است پوشيده، كه پوستى ضخيم دارد و زير آن پوست ضخیم، پوسته‏اى نازك است و زير آن پوست نازک، طلايى است روان و نقره‏اى آب شده و هيچ كدام با هم مخلوط نشده و به همان حال باقى است،

نه مصلحى از آن خارج شده تا بگويد من آن را اصلاح كردم‏
و نه مفسدى درونش رفته تا بگويد من آن را فاسد كردم و معلوم نيست براى توليد نر آفريده شده يا ماده.
ناگاه مي شكافد و طاوسى رنگارنگ بيرون مي دهد

آيا تو براى اين مدبّرى در مى‏ يابى؟!
راوى گويد: ديصانىّ مدّتى سر به زير افكند و سپس گفت:
شهادت می دهم كه معبودى جز خداى يگانه بى‏ شريك نيست و اينكه محمّد بنده و فرستاده اوست و تو امام و حجّت از طرف خداوند بر مخلوقات هستی و من از حالت پيشين توبه‏ گزارم.

الإحتجاج، ج‏2، ص: 333
بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏3، ص: 31

امام خامنه ای(حفظه الل) :

سربازی امام زمان احتیاج به معنویت ،اخلاق ،پیوندهای دینی و اعتقادی با مؤمنین و پنجه در افکندن با زورگویان دارد .

کسی که وقتی کشور اسلامی در جنگ نرم فرهنگی و سخت است ،آماده ی دفاع از ارزش ها و میهن اسلامی ست ، میتواند ادعا کندکه اگر امام زمان بیاید سربازی او را میکنم ..

افق روشن است اما نه این که یک بالش نرمی زیر سرمان قرار بدیم ،بلکه باید کار کرد ،باید تلاش کرد.سربازیِ امام زمان کار آسانی نیست ..سربازیِ کسی که می خواهد تمام فسادها و بدی ها را نابود کند سخت است ..

نباید فکر کنیم که وظیفه نداریم اگر اینجا کار کردیم ، زحمت کشیدیم موقع ظهور هم کار می کنیم و سربازی می کنیم.

مرحوم حاج اسماعیل دولابی:

با خدا حرف بزن. گرچه امیدوارم با خدا و خوبان با لب حرف نزنی و با عملت حرف بزنی.

دست محبّت بر سر یتیم بکش و با این کارت به خدا و خوبان بگو من هم یتیمم، شما هم دست محبّتی بر سر من بکشید.

به فقیر چیزی بده و با این عملت به خدا و خوبان بگو من هم فقیرم، شما هم به من بدهید.

 عیب اشخاص را بپوشان و ستر کن و با این کارت به خدا و خوبان بگو من هم عیوبی دارم، شما هم عیوب مرا بپوشانید و ستر کنید.

 مصباح الهدی ، ص 238

حضرت علىّ بن موسى الرّضا به فرموده پدران بزرگوار خويش صلوات اللّه عليهم ، حكايت نمايد:

روزى از روزها يكى از دوستان اميرالمؤمنين، امام علىّ عليه السلام حضرت را جهت ميهمانى به منزل خود دعوت كرد.

ضرت امير عليه السلام فرمود: من با سه شرط دعوت تو را مى پذيرم، ميزبان گفت آن سه شرط چيست ؟ امام علىّ عليه السلام اظهار نمود.

اوّل آن كه چيزى از بيرون منزل تهيّه نكنى؛ و براى پذيرائى خود و خانواده خويش را به زحمت و مشقّت نيندازى ؛ و به آنچه كه در منزل موجود است اكتفاء نمائى
دوّم آنچه در منزل ذخيره و آماده دارى، تمام آن ها را مصرف نكنى؛ بلكه با برنامه صحيح و در نظر گرفتن نفرات ، مقدار لازم غذا تهيّه گردد.

 شرط سوّم خانواده و اهل منزل در زحمت فوق العادّه اى قرار نگيرد؛ و مبادا كه احساس نارضايتى در ايشان پيش آيد.

ميزبانى كه حضرت را دعوت كرده بود عرضه داشت : يا اميرالمؤمنين ! آنچه فرمودى ، مورد پذيرش و قبول است ؛ و قول مى دهم غير از آنچه فرمودى برنامه اى نداشته باشيم و امام علىّ عليه السلام دعوت او را قبول نمود؛ و به همراه يكديگر راهى منزل شدند

بحارالا نوار ج ۲۷ ص ۲۵۵ به نقل از عيون اخبار الرّضا عليه السلام
چهل داستان و چهل حدیث از امام علی علیه السلام، حجه الاسلام و المسلمین عبدالله صالحی

شخصی به حضرت محمد (صلی الله علیه وآله و سلم) از فقر و بی پولی شکایت کرد و عرض نمود یا رسول الله بی چیزم فقیرم

حضرت فرمودند بر وضو مداومت کن تا روزیت زیاد شود

این یک قرارداد نیست، یک معادله حقیقی است
یعنی عالم به گونه ای است که وقتی شما دائما با وضو هستید، اجزای عالم به سمت افزایش روزی تو سوق داده می شوند.

 
برگرفته از سخنرانیهای دکتر سیدحسن عاملی

سوال:

کسی که در اثر ندانستن مساله یا اهمال و سستی، غسل های واجب خود را انجام نداده، نماز و روزه او چه حکمی دارد؟

 پاسخ:
 آیت الله خامنه ای: اگر در انجام غسلی اهمال و سستی نموده، باید نمازها و روزه هایش را قضا کند و روزه اش علاوه بر آن، کفاره هم دارد. همچنین اگر در اثر ندانستن مساله، غسل نکرده، باید نمازهایش را قضا نماید و در صورتی که در یاد گرفتن مساله کوتاهی نکرده باشد، روزه هایش فقط قضا دارد، و گرنه بنابر احتیاط واجب، کفاره هم دارد. کسی که اصلا نمی دانسته جنابت چیست و جنب کیست، روزه هایش صحیح است. [1]

 آیت الله مکارم: باید نمازها و روزه های خود را اعاده کند و بنابر احتیاط واجب، کفاره روزه ها را نیز بپردازد، و اگر نتوانست، هر چند «مُد» که می تواند به فقرا اطعام کند و اگر نتواند، باید هشتاد و یک روز روزه بگیرد و اگر نتواند، هر چند روز که می تواند به جا آورد و اگر نتواند، استغفار کند و همین اندازه که در قلب بگوید «استغفرالله» کافی است و واجب نیست بعدا که قدرت پیدا کرد، کفاره بدهد. [2]

 آیت الله سیستانی: نمازها باطل است  و روزه اگر غسل جنابت یا حیض یا نفاس را عمدا انجام نداده، باطل است؛ ولی اگر جاهل بوده، باطل نیست. [3]

 آیت الله صافی: باید قضا نماید و نسبت به روزه، کفاره هم به گردن او می آید. [4]

 آیت الله سبحانی: باید نماز و روزه اش را قضا نماید و نسبت به روزه، در صورتی که جاهل مقصر بوده کفاره هم به گردن او می آید. [5]

 آیت لله بهجت: هر غسلی که کرده باشید، هر چند غسل مستحبی، چون قصد وظیفه داشته اید، ممکن است کفایت از غسل جنابت نموده باشد؛ ولی نماز و روزه هایی که یقین دارید بدون هیچ غسلی در حال جنابت به جا آورده اید، باید قضا کنید و کفاره روزه ها را اگر جاهل قاصر بوده و به سوال توجه نداشته اید، ادا کنید، و گرنه کفاره واجب نیست؛ هر چند احوط (احتیاط مستحب) در به جا آوردن آن است. [6].

—————–
 پی نوشت:
[1]. خامنه ای: استفتا.
[2]. مکارم، توضیح المسائل، با استفاده از م 1402 و استفتا.
[3]. سیستانی: استفتا.
[4]. صافی: استفتا.
[5]. سبحانی،‌استفتائات، ج1، س 154.
[6]. بهجت، استفتائات، ج1، س 763 و استفتا.

برگرفته از کتاب «رساله مصور»، ج1.

رسول خدا (ص) به اصحاب خود فرمودند:

پیش از بعثت، گوسفندهای عمویم ابوطالب را می چرانیدم، ناگهان می‌دیدم که آنها از جای خود حرکت کرده و به هوا می‌پرند شروع به جستن می‌کردند و وقفه پیدا می‌کردند و به یک باره خوراکی را رها می‌کردند.

درحالی که هیچ چیز در اطراف گوسفندان نبود که آنها را تهییج کند و یا آنها را بترساند.

با خود می‌گفتم این چه داستانی است و بسیار در شگفت می‌ماندم تا آنکه جبرئیل (ع) برای من چنین گفت:

چون کافر بمیرد چنان ضربه‌ای بر او زنند که مخلوقات خدا غیر از جن و بشر از صدای ناله میت به وحشت و هراس می‌افتند،
این حیوانات از صدای ناله مردگان متوحش می شوند.

خدای عالم به حکمت بالغه اش این صدای اموات را از زنده ها نهان داشت تا عیش آن ها منغّص نگردد.

پس پناه می‌برم به خداوند از عذاب قبر.

فروع کافی ج 3 ص 233.

وقتی ﻛﻪ ﻋﻠﻰ (علیه السلام) ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﻰ ﻳﻚ ﺳﭙﺎﻩ ﺑﺎ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻧﺶ ﺍﺯ ﻳﻤﻦ ﺑﺮﻣﻰ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺣﻠّﻪ ﻫﺎﻯ ﻳﻤﻨﻰ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻤﺎﻝ ﺑﻮﺩ، ﻧﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺣﻠّﻪ‌ﻫﺎ ﺭﺍ ﭘﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺳﭙﺎﻫﻴﺎﻥ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﺼﺮﻑ ﻛﻨﺪ.

ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻣﻜﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﻪ ﺣﻀﻮﺭ پیامبر ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻧﺶ ﺑﺎﻫﻢ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻜﻪ ﺷﻮﻧﺪ .

ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪ، ﺩﻳﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺁﻥ ﺣﻠّﻪ‌ﻫﺎ را در ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ!

ﻋﻠﻰ علیه السلام ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭻ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﻭ ﺭﻭﺩﺭﺑﺎﻳﺴﺘﻰ ﻭ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺍﻧﺪﻳﺸﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ، ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻦ ﺁﻧﻬﺎ در آورد ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺍﻭﻝ ﮔﺬﺍﺷﺖ.
ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺷﺪﻧﺪ و ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ…

ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﺗﺎﻥ ﺭﺍﺿﻰ ﻫﺴﺘﻴﺪ؟ ﮔﻔﺘﻴﺪ: ﺑﻠﻰ، ﺍﻣﺎ…
ﻭ ﻗﺼﻪ ﺣﻠّﻪ‌ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﺮﺽ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ.

ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ (صلی الله علیه و آله ) ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻯ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻋﻠﻰ علیه السلام ﻓﺮﻣﻮﺩ:

ﺍﻧﻪ ﻟﺎﺧﻴﺶ ﻓﻰ ﺫﺍﺕ ﺍﻟﻠّﻪ:
ﺍﻭ ﺧﺸﻦ ﺗﺮﻳﻦ ﻓﺮﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺫﺍﺕ ﺧﺪﺍ

ﻳﻌﻨﻰ ﻋﻠﻰ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﭘﺎﻯ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺪ، ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﻛﺎﺭﻯ و رفیق بازی ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺳﺖ…

ﻧﻬﻀﺘﻬﺎﻯ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ﺩﺭ ﻳﻜﺼﺪ ﺳﺎﻝ ﺍﺧﻴﺮ، ﺻﻔﺤﻪ 99 - 98
ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻬﺎﻱ ﺍﺳﺘﺎﺩ / ﻣﺮﺗﻀﻲ ﻣﻄﻬﺮﻱ

˝شیخ اسماعیل دولابی ˝

«اللهم» توحید است!
«صلی علی محمد» نبوت است!
«و آل محمد» یعنی امیرالمومنین علیه‌السلام و اولادش،
این هم امامت است!
توحید را هم که قائل شدیم،
پس معاد را هم قائلیم!
و اگر حق محمد و آل محمد را ادا کردید،
عدالت است.

قربان این مستحب،
که با آن هر پنج اصل دین را اقرار کردیم.

اللهم صل علی محمد و ال محمد
و عجل فرجهم

 امام سجاد (ع) فرمودند:

آيا ميدانيد وقتيكه‌ دشمن‌ خدا را برای دفن‌ بر روی تابوت به‌ سمت‌ قبرستان‌ می‌برند، به تشییع‌کنندگان چه‌ ميگويد؟

جابر ميگويد: ما گفتيم‌: نه‌ نميدانيم‌.
حضرت‌ فرمود: دشمن‌ خدا به‌ حمل‌ كنندگان‌ جنازه‌اش‌ ميگويد:

آيا اکنون شكايتی كه‌ من‌ از شيطان‌ به‌ شما ميكنم‌ را نمیشنويد؟

شیطان مرا گول‌ زد و در هلاکت وارد كرد و ديگر دست‌ مرا نگرفت‌ و بيرون‌ نياورد؛

و شكايتی به‌ شما دارم‌ از برادرانيكه‌ من‌ با آنها برادرانه رفتار كردم‌ وليكن‌ آنها مرا بی‌ياور گذاردند؛

و شكايتی به‌ شما دارم‌ از فرزندانی كه‌ من‌ از آنها حمايت‌ كرده‌ و پشتيبان‌ و مدافع‌ ايشان‌ بودم‌ وليكن‌ آنها مرا بی‌ياور گذاردند

و ديگر شكايتی كه‌ من‌ به‌ شما دارم‌ از خانه‌ای كه‌ تمام‌ اموال‌ خود را دادم‌ و آن‌ را تهيّه‌ كردم‌ و اينك‌ مسكن‌ غير من‌ شده‌ است‌؛

‼️پس‌ قدری شما با من‌ مدارا كنيد و اينطور با عجله‌ مرا نبريد!

اصول کافی ج ۳ ص ۲۳۴ و ۲۳۵

روزی مردی نزد پیامبر “ص” آمد
و عرض کرد: من تمام گناهان را انجام داده ام،

آیا راه توبه برای من هست؟

فرمود: آیا پدر و مادرت زنده اند؟

گفت: تنها پدرم زنده است.

فرمود: به پدر خود احترام و نیکی کن؛

تا خداوند تو را ببخشد.

وقتی که آن مَرد رفت،

حضرت به اطرافیانش فرمود:

«ای کاش مادرش زنده بود».

بحارالانوار، ج 71

مردى از شيعيان خدمت حضرت صادق عليه السلام آمد و شكايت از فقر و تنگدستى نمود حضرت فرمود (انت من شيعتنا و تدعى الفقر و شيعتنا كلهم اغنياء) تو از دوستان مائى و اظهار فقر و تنگدستى ميكنى با اينكه تمام شيعيان ما بى نياز و غنى هستند.

 آنگاه فرمود ترا تجارت پرفايده ايست كه بى نيازت كرده عرضكرد آن تجارت چيست ؟

فرمود اگر كسى از ثروتمندان بگويد روى زمين را براى تو پر از نقره ميكنم و از تو ميخواهم دوستى و ولايت اهل بيت پيغمبر را از قلب خود خارج كنى و نسبت بدشمنان آنها دوستى و محبت پيدا نمائى آيا حاضر ميشوى اين كار را بكنى ؟

عرض كرد نه يابن رسول الله (ص ) اگر چه دنيا را پر از طلا بنمايد!
فرمود پس تو فقير نيستى : بينوا كسى است كه آنچه تو دارى نداشته باشد، حضرت مقدارى مال باو بخشيدند و مرخص شد.

 انوار نعمانية ، ص 349

غبطه این است که انسان وقتی می‌بیند دیگری چیزی دارد، می‌گوید:
«خدایا! او دارد؛ به من هم بده.»

امّا حسد آن است که می‌گوید: «خدایا از او بگیر!» حسود نمی‌تواند ببیند که او دارد؛ این خطرناک است…

غبطه بر خلاف حسادت چیز خوبی است.

 یکی خانه ندارد و دیگری دارد. پس می‌گوید: «خدایا! به من هم بده.» یکی زن ندارد و او دارد. می‌گوید: «خدایا! به من هم بده.» این اشکالی ندارد .

از بیانات عالم ربانی،آیت الله خوشوقت ره

سوال:

روی صورت من از جوش یک قطره خون بیرون زده بود، موقع وضو فراموش کردم که آن را بشویم، وضو گرفتم و نماز خواندم. بعد از گذشتن وقت نماز متوجه شدم که قبل از وضو آن را طاهر نکرده ام. ولی اثری از خون نبود. در واقع موقعی که برای وضو صورت را شسته ام، خون هم رفته است. برای شستن صورت هم دست را پر آب شیر کرده و به صورت زده ام.
حال: 1- آیا وضو و نماز صحیح بوده؟
2- آیا صورت طاهر شده است؟
3- آیا آبی که از صورت ریخته و به شیر و لوله و بعد هم فرش ریخته است نجس بوده و فرش و … را باید شست؟

 پاسخ:

 آیت الله خامنه ای:
ج1) اگر هنگام شستن صورت چندین بار آب به صورت ریخته اید و اطمینان دارید قبل از آخرین بار که برای وضو آب ریخته اید، صورت پاک شده است، وضو و نماز صحیح است، در غیر این صورت وضو و نماز محکوم به بطلان است.
ج2) اگر اطمینان دارید پس از برطرف شدن عین نجاست، حد اقل یک بار صورت را شسته اید، صورت پاک است.
ج3) جایی را که یقین دارید رطوبت از محل نجس صورت به آن منتقل شده است، محکوم به نجاست است، در غیر این صورت محکوم به طهارت است.
آیت الله مکارم: با شستن صورت محل پاک می شود. و در ترشحات غساله چون نمی داند یا شک دارد به کجاها رسیده است جستجو نکند. ولی برای وضو چنانچه یک بار آب به صورت ریخته، این مرتبه برای تطهیر بوده. و لازم است بعد از تطهیر، وضو بگیرد. و اگر بیش از یک بار آب ریخته وضو صحیح است.

 آیت الله شبیری: باید وضو و نمازش را اعاده کند مگر اینکه پس از برطرف شدن عین نجاست، آب به محل نجس رسیده و از آن جدا شده باشد البته بنابر احتیاط قابل عدول باید از مواضعی که یقین دارد آب پس از جداشدن از محل نجس به آن رسیده اجتناب کند.

استفتا از سایت مراجع عظام

خبرگزاري روسي اسپوتنیک:
همان‌ها که خرمشهر را آزاد کردند امروز حلب را آزاد کردند.

سی و چهار سال پیش خرمشهر آزاد شد تا نقطه تحولی در جنگ ایران وعراق باشد امروز حلب آزاد شد تا نقطه تحولی دیگر در جنگ سوریه باشد، جالب اینکه همانهایی که خرمشهر را آزاد کردند امروز حلب را آزاد کردند و همان‌هایی که آنروز شکست خوردند امروز هم شکست خوردند.

 «و ما من دابّة فى الأرض إلاّ على اللّه رزقها» (هود،6)

هیچ جنبنده ‏اى در روى زمین نیست، مگر این كه روزى آن بر خداست. روزى رساندن خداوند به موجودات مختلف بسیار حیرت انگیز است؛

 از جنینى كه در شكم مادر قرار گرفته تا حشرات گوناگونى كه در اعماق تاریك زمین هستند یا در لابه ‏لاى درختان و بر فراز كوه ‏ها و در قعر دره‏ ها زندگى مى‏ كنند، از دیدگاه علم خداوند هرگز مخفى و پنهان نیست.

رزق بعضى از انواع پرندگان در لابه ‏لاى دندان ‏هاى پاره ‏اى از حیوانات عظیم الجثّه دریا نهفته شده‏است.

این حیوانات كه پس از تغذیه از حیوانات دریایى، دندان ‏هایشان احتیاج به خلال كردن دارد، به ساحل مى‏ آیند، دهانشان را كه بى‏ شباهت به غار كوچكى نیست، باز نگه مى‏ دارند، گروهى از پرندگان بدون هیچ گونه وحشت و اضطراب وارد این غار مى‏ شوند و به جستجوى روزى خویش در لابه ‏لاى دندان‏ هاى حیوان غول پیكر مى ‏پردازند، هم شكمى از عزا در مى ‏آورند و هم حیوان را از این مواد مزاحم راحت مى ‏سازند و هنگامى كه برنامه هر دو پایان پذیرفت و آن‏ ها به خارج پرواز كردند، حیوان با احساس آرامش دهانش را مى ‏بندد و به اعماق آب فرو مى ‏رود. (نمونه، ج9، ص19)

 کتاب هزار و یک نکته از قرآن