رسول خدا (ص) به اصحاب خود فرمودند:

پیش از بعثت، گوسفندهای عمویم ابوطالب را می چرانیدم، ناگهان می‌دیدم که آنها از جای خود حرکت کرده و به هوا می‌پرند شروع به جستن می‌کردند و وقفه پیدا می‌کردند و به یک باره خوراکی را رها می‌کردند.

درحالی که هیچ چیز در اطراف گوسفندان نبود که آنها را تهییج کند و یا آنها را بترساند.

با خود می‌گفتم این چه داستانی است و بسیار در شگفت می‌ماندم تا آنکه جبرئیل (ع) برای من چنین گفت:

چون کافر بمیرد چنان ضربه‌ای بر او زنند که مخلوقات خدا غیر از جن و بشر از صدای ناله میت به وحشت و هراس می‌افتند،
این حیوانات از صدای ناله مردگان متوحش می شوند.

خدای عالم به حکمت بالغه اش این صدای اموات را از زنده ها نهان داشت تا عیش آن ها منغّص نگردد.

پس پناه می‌برم به خداوند از عذاب قبر.

فروع کافی ج 3 ص 233.