بچه ها ی کوچک با دست ها و قلب هایی کوچک همه آمدند، کودکان آمدند مادر علی اصغر(ع) را دلداری دهند و بگویند اگر علی اصغر تشنه شهید شد، ما شیرخوارگان حسینی فدایی شما هستیم.
مادران طلبه مدرسه علمیه حضرت فاطمه(س) سقز به رسم هر سال، در اولین جمعه محرم الحرام همراه فرزندان شیرخوار خود در روز جهانی علی اصغر(ع) در همایش عظیم شیرخوارگان حسینی که با همکاری ستاد ایام مذهبی شهرستان سقز و مدرسه علمیه حضرت فاطمه(س) در حسینیه سطح شهربرگزار شد شرکت نمودند. در این مراسم مادران شیرخوارگان خود را با لباس سبز و سربندهای یازهرا(س) و یاحسین(ع) به همراه آورده بودند تا به یاد شهادت حضرت علی اصغر(ع) طفل شش ماهه امام حسین(ع) به سوگ بنشینند.

ادامه »

شیخ مفید به سند خود از امام صادق (ع)،نقل کرده است که:
زمانی که امام حسین(ع)،حرکت فرمود،گروهی از ملائکه و مسلمانان و شیعیان جن برای پیشنهاد کمک خدمت آمدند اما امام حسین(ع)،در پاسخ به جنیان فرمود:خدا به شما جزای خیر دهد؛من مسئول کار خود هستم و محل و زمان قتل من نیز مشخص است.
جنیان گفتند:اگر امر شما نبود،همه دشمنان شما را می کشتیم.
حضرت در پاسخ فرمود:ما در این کار از شما توانا تریم اما چنین نمی کنیم تا آنهاییکه گمراه می شوند،با اتمام حجت باشد و آنهایی که راه حق را می پذیرند،با آگاهی و دلیل آشکار باشد.

برای آگاهی بیشتر به بحارالانوار"ص30،ج44، رجوع فرمایید.

در برخی از ماخذ امده است که امام حسین آن زمینها را خرید و پس از آن آنها را به همان فروشندگان بخشید و با آنان شرط کرد که زایران را راهنمایی کنند و سه روز انان را پذیرایی کنند.

شیخ بهایی در کشکول خود می آورد:
” روایت شده است که حسین نواحی از کربلا که مدفنش آنجا است را از اهل نینوا و غاضریه به شصت هزار درهم خرید و وآن را به آنها بخشید با این شرط که زایران قبرش را به سوی قبرش راهنمایی کنند و سه روز از انان پذیرایی کنند”

منابع

کشکول ج1 ص280
مستدرک الوسایل ج10 ص321
سفینه البحار ج7 ص208

‍ 

کوچکترین دلیر پس از شیرخواره بود
طفلی که در سپهر شجاعت ستاره بود

هرچند که اجازه ی جنگاوری نداشت
آماده باش، منتظر یک اشاره بود

از اینکه رفته‌اند همه داشت می‌شکست
از اینکه مانده بود دلش پر شراره بود

دستش به دست عمه و چشمش پی عمو
در جست و جوی یافتن راه چاره بود

چون دید شاه کشور جان‌ها چنین غریب
در حلقه محاصره ی صد سواره بود

خود را به آستانه ی جسم عمو رساند
جسمی که زخم‌هاش فزون از شماره بود

عباس‌وار دست به دستان تیغ داد
و یک سه‌شعبه در پی ذبحی دوباره بود

در قتلگاه ماند تنی که پس از قتال
تنها تن شبیه عمو پاره پاره بود

در خیمه‌ها اگر که نمی‌رفت شاهد
دعوا سر کشیدن یک گوشواره بود

السلام علیک یا عبدالله بن الحسن (ع)

عالم زاهد و وارسته زمانش مرحوم شيخ حسين بن شيخ مشكور رضوان الله تعالي عليه فرمود :

در عالم رو يا ديدم در حرم مطهر حضرت ابا عبدالله (ع ) مشرف هستم و حضرت در آنجا تشريف دارند .
يك نفر جوان عرب معدي (دهاتي ) وارد حرم شد و با لبخند به آن حضرت سلام كرد و حضرت با لبخند جوابش دادند .
فرداي آن شب كه شب جمعه بود به حرم مشرف شدم و در گوشه حرم توقف كردم ناگهان آن جوان عرب معدي را كه در خواب ديده بودم وارد حرم شد و چون مقابل ضريح مقدس رسيد با لبخند به آن حضرت سلام كرد ولي حضرت سيدالشهداء (ع ) را نديدم و مراقب آن عرب بودم تا از حرم خارج شد .

ادامه »

زید بن ارقم یکی از صحابه رسول خدا(ص) می‌‌گوید:

«روز بعد از ورود اهل بیت(ع) به کوفه، ابن زیاد امر کرد تا سر مبارک حضرت سید الشهداء(ع) را در کوچه‌هاى کوفه و در میان قبائل بگردانند، من در میان غرفه نشسته بودمکه سر حسین بن علی(ع) را که بالای نیزه بود از نزدیکمنزل من عبور دادند.

هنگامى که سر مبارک به من نزدیک شد، شنیدم این آیه

مبارکه را قرائت مى‌‏کند: «أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْکَهْفِ وَالرَّقِیمِ کانُوا مِنْ آیاتِنا عَجَباً».[1]

به خدا قسم از شنیدن این صدا موهاى بدنم راست شد وگفتم: سر مبارکت (با این اعجاز) از داستان اهل کهف نیزشگفت‏‌تر است».[2]

پی نوشت

1. «آیا گمان کردى اصحاب کهف و رقیم از آیات عجیب ما بودند»، کهف، 9.
2.. شیخ مفید، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج 2، ص 117

 بسم الله الرحمن الرحیم

حقاً حسین بن علی گواهی می دهد که هیچ معبودی جز خداوند نیست ؛ اوست یگانه که انباز و شریک ندارد. و بدرستی که محمد صلی الله علیه و آله بنده او و فرستاده اوست که به حق از جانب حق آمده است. و اینکه بهشت و جهنم حق است و ساعت قیامت فرا می رسد و در آن شکی نیست و اینکه خداوند تمام کسانی را که در قبر هستند برمی انگیزاند.
من خروج نکردم از برای تفریح و تفرج ؛ و نه از برای استکبار و بلند منشی ، و نه از برای فساد و خرابی ، و نه از برای ظلم و ستم و بیدادگری ! بلکه خروج من برای اصلاح امت جدّم محمد صلی الله علیه و آله می باشد.
من می خواهم امر به معروف نمایم و نهی از منکر کنم و به سیره و سنت جدّم و آیین و روش پدرم علی بن ابی طالب علیه السلام رفتار کنم.
پس هر که مرا بپذیرد و به قبول حق قبول کند پس خداوند سزاوارتر است به حق. و هر که مرا در این حق رد کند و قبول ننماید پس من صبر و شکیبایی پیشه می گیرم تا آنکه خداوند میان من و میان این جماعت ، حکم به حق فرماید ؛ و اوست که از میان حکم کنندگان مورد اختیار است.
و این وصیت من است به تو ای برادر ! و تأیید و توفیق من نیست مگر از جانب خدا ؛ بر او توکل کردم و به سوی او بازگشت می نمایم ، و سلام بر تو و بر هرکه از هدایت پیروی نماید. و هیچ جنبش و حرکتی نیست ، و هیچ قوه و قدرتی نیست مگر به خداوند بلند مرتبه و بزرگ.

برگرفته شده از کتاب لمعات الحسین (علیه السلام) ، حضرت علامه آیة الله حاج سید محمد حسین حسینی طهرانی (ارواحنا له الفداه)

                لینک دانلود

اشتباه اول:

اوج عزاداری امام حسین(ع) ده روز اول ماه محرم الحرام است. بین سخنرانان و مداحان، مشهور است که هر شب را به یکی از شهدای کربلا اختصاص دهند؛ مثلاً شب سوم برای حضرت رقیه و شب هفتم را برای حضرت علی اصغر(ع) سوگواری می کنند و تاسوعا را نیز به حضرت عباس(ع) اختصاص می دهند. همین قرار داد بین مداحان و منبری ها باعث شده است که عده ای گمان کنند، حضرت رقیه روز سوم محرم به شهادت رسیده است و از همه بدتر اینکه گمان می کنندحضرت ابالفضل(ع) در روز تاسوعا به شهادت رسیده است.

اما حقیقت این است که تمام شهدای کربلا در روز عاشورا به شهادت رسیده اند و حضرات اباالفضل، علی اکبر و علی اصغر همه قبل از امام حسین(ع) و در روز عاشورا در پیکار با سپاه عمر سعد کشته شده اند. حضرت رقیه(س) نیز پس از شهادت پدرش در شام از دنیا رفته است.

ادامه »

پیشوایان دین از زمان پیغمبر اکرم و زمان ائمه اطهار علیهم السلام دستور اکید و بلیغ داده ‏اند که باید نام حسین بن علی علیه السلام زنده بماند، باید مصیبت حسین بن علی هر سال تجدید بشود، چرا؟ بحث در این «چرا» است.

حسین علیه السلام مکتب عملی در اسلام تأسیس کرد و نمونه عملی قیامهای اصلاحی است. خواستند مکتب حسین زنده بماند، خواستند حسین سالی یک بار با آن نداهای شیرین و عالی و حماسه انگیزش ظهور پیدا کند، … خواستند تربیت حسینی زنده بماند و پرتوی از روح حسینی در این ملت بتابد…

حیات و زندگی شما بستگی به این حادثه دارد، انسانیت و شرف شما بستگی به این حادثه دارد، اسلام را با این وسیله می ‏توانید خوب زنده نگه دارید… هرچه ما در این راه کوشش کنیم، به شرط اینکه هدف این کار را تشخیص بدهیم بجاست.

اما متأسفانه عده ‏ای این را نشناختند، خیال کردند که بدون اینکه مردم را به مکتب حسین علیه السلام آشنا کنیم، به فلسفه قیام حسینی آشنا کنیم، عارف به مقامات حسینی کنیم، همین قدر که مردمی آمدند و نشستند و یک گریه ‏ای را نفهمیدکه و ندانسته کردند، دیگر کفاره
گناهان است!

   حماسۀ حسینی، ج1، 78

قیل للصادق علیه السلام سیدی جعلت فداک ! ان المیت یجلسون بالنیاحه بعد موته او قتله، و اراکم تجلسون انتم وشیعتکم من اول شهر بالمأتم و العزا للحسین علیه السلام.فقال: ما هذا… إذا هل هلال محرم نشرت الملائکه ثوب الحسین و هو مخرق من ضرب السیوف و ملطخ بالدماء و فنراه نحن و شیعتنا بالبصیره و لا بالبصر فإذا تنفجر دموعنا.. 

به امام صادق علیه السلام عرض شد: آقای من به فدایتان شوم!وقتی کسی می میرد یا کشته می شود مجلس نوحه ای برای او می گیرند. ومن مشاهده می کنم که شما و شیعیانتان از اول ماه محرم اقامه جلسه عزا می کنید.

حضرت فرمودند: این چه حرفی است!  هنگامی که هلال ماه محرم دمیده می شود ملائکه پیراهن امام حسین علیه السلام را آویزان می کنند در حالیکه پاره پاره شده از ضربه های شمشیر و آغشته به خون است.ما و شیعیانمان این پیراهن را با چشم بصیرت (و نه با چشم بصر ) می بینیم
پس اشک های ما سرازیر می شود.

  خصائص الزینبیه، ص49
   ثمرات الاعواد،ص36و37

در مقاتل امام حسین از شخصی به نام «حصین بن نمیر» (یا حصین بن تمیم) نام برده شده. الف. آیا نام او «حَصین» با فتح حاء است یا «حُصَین» با ضمّ حاء (بر وزن حُسَین)؟ ب. آیا همین شخص بوده که حبیب بن مظاهر را کشته یا یکی از یارانِ او؟

پاسخ اجمالی

“حصین بن نمیر” که تلفظ صحیح آن “ حُصَیْنُ بْنُ نُمَیْرٍ ” (بر وزن حُسَین) است همان ” حصین بن تمیم” است. وی یکى از سران امویان از قبیله “کنده” بوده که همواره با آل على دشمنى داشت. در شهادت حبیب بن مظاهر، از یاران “اباعبدالله حسین بن علی” در عاشورا 61 هـ ق، دستی داشت و بعد از شهادت آن بزرگوار، سر مقدس او را در کوفه برگردن اسب خویش آویخت تا به قصر “ابن زیاد” ببرد.

ادامه »

تاریخ نگاران درباره قاتل امام حسین (ع) اختلاف نظر دارند (1) . اختلاف ناشی از آن است که معمولاً مسایل تاریخی از جمله حوادث در جنگ‌ها و قیام‌ها از شفافیت برخوردار نیست؛ زیرا در جنگ‌ها افراد و عوامل متعددی در قتل فرماندهان و سربازان تأثیر گذارند، از این رو تشخیص این که قاتل فلان فرمانده، فلان شخص است، مشکل می‌باشد. در خصوص قاتل امام حسین (ع) نیز ابهام وجود دارد که قاتل او چه کسی و یا چه کسانی بوده ­اند؛

ادامه »

نگرانم
نکند خواب بمانم؟

نکند بغض من از شدت غم،
نه ببارد،

نکند اشک نریزم؟

نکند کرب و بلا
و
نجفم را ندهی

حضرت ارباب!؟

نکند باز نخوانم که حرم،
اهل حرم، میر و علمدار نیامد؟

نکند باز بمانم؟
نکند…

پای پیاده حرمت باز بماند

به دلم حسرت و آهش؟

نگرانم
نگرانم

نکند دیر شود جای بمانم!

السلام علیک یا اباعبــــــــــداللّہ الحسیــــن وعلی الارواح التی حلت بفنائک

دوقطبی سازی

در زمان قاجاریه ، در کنار سفارت حکومت عثمانی در تهران ، مسجد کوچکی وجود داشت. امام جماعت آن مسجد می گوید: شخص روضه خوانی را دیدم که هر روز صبح به مسجد می آمد و روضه حضرت زهرا (س) را میخواند و به خلیفه دوم و اهل سنت ناسزا میگفت… و این درحالی بود که افراد سفارت و تبعه آن که سنّی بودند و برای نماز به آن مسجد می آمدند.

روزی به او گفتم: تو به چه دلیل هر روز همین روضه را می خوانی و همان ناسزا را تکرار میکنی؟ مگر روضه دیگری بلد نیستی؟! او در پاسخ گفت:

ادامه »

 در بحار و عوالم و مدینة المعاجز و ناسخ و تظلم الزهراء و مخزن روایت شده که:

 اعرابی خدمت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم آمد و عرض کرد برّه آهویی صید کرده ام ، به رسم هدیه خدمت شما آورده ام ، حضرت قبول فرمود و دربارهٔ آن مرد دعا کرد حضرت امام حسن علیه السلام حضور آن سرور مشرّف بود ‌، رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم برّه آهو را به حسن عطا کرده و ساعتی نگذشت که حسین علیه السلام آمد دید برادرش برّه آهویی دارد پرسید برادر از کجا آورده ای، فرمود : جدم به من عطا کرده حسین با عجله خدمت جدش آمد عرض کرد یا جدّا برادر مرا برّه آهو عطا کردی چرا به من عطا نکردی و مکرّر میگفت من هم می خواهم.و رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم او را تسلّی می دادند و بااو مهربانی می فرمودند، تااینکه کار رسید به جایی که نزدیک بود حسین علیه السلام گریه کند که یک مرتبه صدای صیحه و فریاد از درب مسجد بلند شد مردم دیدند یک ماده آهو برّه خود را جلو انداخته و از عقب سر آنها گرگی می دود و می آید،

ادامه »

علامه طباطبایی  غالبا در مجالس روضه ومرثیه های روز جمعه شرکت می کرد وگاه چنان از شنیدن مصائب کربلا وائمه (ع) منقلب  می شد که زار زار می گریست و تمام بدنش می لرزید وبی گمان بسیاری از موفقیت های خود رامرهون دلباختگی وعزاداری برای سالار شهیدان می دانست .علاقه و شیفتگی آقای طباطبایی نسبت به این مجالس بحدی بود که در مواردی که مجالس مصیبت وامثال

آن تشکیل می گردید کتاب و علم وتحقیق را به کناری می نهاد .ایشان روز عاشورا وایام عزاداری تحقیق وپژوهش و کارهای علمی خود را ترک می نمود.

مرحوم قدوسی می فرمود :علامه طباطبایی به این معنا (توسل به خاندان پیامبر وشرکت در جلسات روضه و سوگواری حضرت  سیدالشهدا) تأکید وافری داشت ودر ایام محرم و صفر زیارت عاشورا یش ترک نمی شد وبه زیارت جامعه ی کبیره اهتمام خاص داشت ومقید بود از معتمد ترین نسخه ی مرحوم آیت ا… سید علی قاضی طباطبایی ،استادم استفاده کنم.