در بحار و عوالم و مدینة المعاجز و ناسخ و تظلم الزهراء و مخزن روایت شده که:

 اعرابی خدمت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم آمد و عرض کرد برّه آهویی صید کرده ام ، به رسم هدیه خدمت شما آورده ام ، حضرت قبول فرمود و دربارهٔ آن مرد دعا کرد حضرت امام حسن علیه السلام حضور آن سرور مشرّف بود ‌، رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم برّه آهو را به حسن عطا کرده و ساعتی نگذشت که حسین علیه السلام آمد دید برادرش برّه آهویی دارد پرسید برادر از کجا آورده ای، فرمود : جدم به من عطا کرده حسین با عجله خدمت جدش آمد عرض کرد یا جدّا برادر مرا برّه آهو عطا کردی چرا به من عطا نکردی و مکرّر میگفت من هم می خواهم.و رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم او را تسلّی می دادند و بااو مهربانی می فرمودند، تااینکه کار رسید به جایی که نزدیک بود حسین علیه السلام گریه کند که یک مرتبه صدای صیحه و فریاد از درب مسجد بلند شد مردم دیدند یک ماده آهو برّه خود را جلو انداخته و از عقب سر آنها گرگی می دود و می آید،

آهو به زبان فصیح عرض کرد یا رسول الله من دو بچه داشتم یکی از آنها صیاد صید کرد و آورد خدمت شما این یک بچه دیگر برای من باقی مانده ، در اثنایی که او را شیر می دادم شنیدم یکی می گوید ای آهو زود بچهٔ خود را بردار ببر حضور پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم که فرزندش حسین علیه السلام مقابل او ایستاده و می خواهد گریه کند، اگر حسین علیه السلام گریه کند ملائکه مقربین به سبب گریه او به گریه در می آیند، باز شنیدم یکی میگوید ای آهو تعجیل کن پیش از آنکه اشک بر صورت حسین جاری شود و الاّ این گرگ را بر تو مسلط میکنم خودت را و بچه ات را بخورد و راه دور بود ولیکن زمین زیر پای من پیچیده شد و زود آمدم خدمت شما و من حمد میکنم خدا را که هنوز اشک بر صورت حسین جاری نشده ، که صدای تکبیر و تهلیل از صحابه بلند شد و رسول خدا درباره آهو دعای خیر فرمود.

 آه آه خدا و رسول و ملائکه راضی نمی شدند حسین علیه السلام گریه کند نمیدانم چگونه راضی شدند روز عاشورا آن حضرت این همه گریه کند، که موافق آنچه در کتب مقاتل ضبط کرده اند روز عاشورا مولای مظلوم بنابه نقل کتاب الوسیله و تحفه ، سه مرتبه از زیادتی گریه غش کرد.

یک مرتبه هنگام میدان رفتن علی اکبر بوده که سفارش مادرش را به امام کرد، امام صیحه کشیده و غش کرد.

 دوم : در وداع قاسم بوده کما فی البحار والعوالم ( و جعلا یبکیان حتی غشی علیهما ).

سوم : بعد از شهادت ابوالفضل العباس بوده کما فی المنتخب و ریاض المصائب و مخزن ( بکی الحسین بکاء شدیدا حتی اغمی علیه فلما افاق قال ){ انا لله و انا الیه راجعون }.

 

 ثمرات الحیات جلد اول صفحه ۱۳۹،۱۴۰ تألیف الفاضل الکامل سیدالواعظین آقاسید محمود امامی اصفهانی رضوان الله علیه.