زید بن ارقم یکی از صحابه رسول خدا(ص) می‌‌گوید:

«روز بعد از ورود اهل بیت(ع) به کوفه، ابن زیاد امر کرد تا سر مبارک حضرت سید الشهداء(ع) را در کوچه‌هاى کوفه و در میان قبائل بگردانند، من در میان غرفه نشسته بودمکه سر حسین بن علی(ع) را که بالای نیزه بود از نزدیکمنزل من عبور دادند.

هنگامى که سر مبارک به من نزدیک شد، شنیدم این آیه

مبارکه را قرائت مى‌‏کند: «أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْکَهْفِ وَالرَّقِیمِ کانُوا مِنْ آیاتِنا عَجَباً».[1]

به خدا قسم از شنیدن این صدا موهاى بدنم راست شد وگفتم: سر مبارکت (با این اعجاز) از داستان اهل کهف نیزشگفت‏‌تر است».[2]

پی نوشت

1. «آیا گمان کردى اصحاب کهف و رقیم از آیات عجیب ما بودند»، کهف، 9.
2.. شیخ مفید، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج 2، ص 117