امام زمان (عج) (عینُ النّاظره و اُذُنُه السّامِعَه ولِسانُهُ النّاطق و یَدُهُ الباسطَه: چشم بینا، گوش شنوا، زبان گویا و دست گشادۀ خداوند) است. [در محضر بهجت:1/22]
 

در رؤیت امام (علیه السلام) مقابله و محاذات شرط نیست؛ بلکه هر جا نشسته، بر اَرَضین سُفلی و سماوات سبع و مافیهنَّ و ما بینهنَّ اِشراف دارد. [در محضر بهجت:1/41]

سبب غیبت امام زمان (عج) خود ما هستیم! [در محضر بهجت:1/91]

به افرادی که پیش از ظهور در دین و ایمان باقی می مانند و ثابت قدم هستند، عنایات و الطاف خاصی می شود. [در محضر بهجت:1/102]

لازم نیست که انسان در پی این باشد که به خدمت حضرت ولی عصر (عج) تشرّف حاصل کند؛ بلکه شاید خواندن دو رکعت نماز، سپس توسّل به ائمه (علیهم السلام) بهتر از تشرّف باشد. [در محضر بهجت:1/187]

ما در دریای زندگی در معرض غرق شدن هستیم؛ دستگیری ولیّ خدا لازم است تا سالم به مقصد برسیم. باید به ولیّ عصر (عج) استغاثه کنیم که مسیر را روشن سازد و ما را تا مقصد، همراه خود ببرد. [در محضر بهجت:1/311]

دعای تعجیل فَرج، دوای دردهای ما است. [در محضر بهجت:1/363]

در زمان غیبت هم عنایات و الطاف امام زمان (عج) نسبت به محبّان و شیعیانش زیاد دیده شده؛ باب لقا و حضور بالکلیّه مسدود نیست؛ بلکه اصل رؤیت جسمانی را هم نمی شود انکار کرد! [در محضر بهجت:1/247]

با وجود اعتقاد داشتن به رئیسی که عینُ الله الناظرة است، آیا می توانیم از نظر الهی فرار کنیم و یا خود را پنهان کنیم؛ و هر کاری را که خواستیم، انجام دهیم؟! چه پاسخی خواهیم داد؟![در محضر بهجت:1/89]

هر چند حضرت حجت (عج) از ما غایب و ما از فیض حضور آن حضرت محرومیم؛ ولی اعمال مطابق یا مخالف دفتر و راه و رسم آن حضرت را می دانیم؛ و این که آیا آن بزرگوار با اعمال و رفتار خود خشنود، و سلامی - هر چند ضعیف - خدمتش می فرستیم؛ و یا آن حضرت را با اعمال ناپسند، ناراضی و ناراحت می کنیم! [در محضر بهجت:1/364]

علایمی حتمیّه و غیر حتمیّه برای ظهور آن حضرت ذکر کرده اند. ولی اگر خبر دهند فردا ظهور می کند، هیچ استبعاد ندارد! لازمۀ این مطلب آن است که در بعضی علایم، بَداء صورت می گیرد و بعضی دیگر از علایم حتمی هم، مقارن با ظهور آن حضرت اتفاق می افتد. [در محضر بهجت:2/421]

انتظار ظهور و فرج امام زمان (عج)، با اذیّت دوستان آن حضرت، سازگار نیست! [در محضر بهجت:2/366]

چه قدر حضرت [امام زمان (علیه السلام)] مهربان است به کسانی که اسمش را می برند و صدایش می زنند و از او استغاثه می کنند؛ از پدر و مادر هم به آنها مهربان تر است! [در محضر بهجت:2/366]

خداوند کام همۀ شیعیان را با فَرج حضرت غائب (عج) شیرین کند! شیرینیها، تفکّهاتِ زائد بر ضرورت است؛ ولی شیرینی ظهور آن حضرت، از اَشدّ ضرورات است. [در محضر بهجت:2/18]
آیا نباید در فکر باشیم و با تضرّع و زاری برای ظهور فرج مسلمانها و مصلح حقیقی: حضرت حجت (عج) دعا کنیم؟![در محضر بهجت:2/

38]

مهمتر از دعا برای تعجیل فرج حضرت مهدی (عج)، دعا برای بقای ایمان و ثبات قدم در عقیده و عدم انکار حضرت تا ظهور او می باشد. [در محضر بهجت:2/101]

افسوس که همه برای برآورده شدن حاجت شخصی خود به مسجد جمکران می روند، و نمی دانند که خود آن حضرت چه التماس دعایی از آنها دارد که برای تعجیل فَرَج او دعا کنند! [در محضر بهجت:2/118]

هر کس باید به فکر خود باشد و راهی برای ارتباط با حضرت حجت (عج) و فَرَج شخصی خود پیدا کند، خواه ظهور و فرج آن حضرت دور باشد، یا نزدیک! [در محضر بهجت:2/133]

امام (عج) در هر کجا باشد، آن جا خضراء است. قلب مؤن جزیرۀ خضراء است؛ هر جا باشد، حضرت در آن جا پا می گذارد. [در محضر بهجت:2/179]

قلبها از ایمان و نور معرفت خشکیده است. قلب آباد به ایمان و یاد خدا پیدا کنید، تا برای شما امضا کنیم که امام زمان (عج) آن جا هست! [در محضر بهجت:2/179]

اشخاصی را می خواهند که تنها برای آن حضرت باشند. کسانی منتظر فرج هستند که برای خدا و در راه خدا منتظر آن حضرت باشند، نه برای برآوردن حاجات شخصی خود! [در محضر بهجت:2/188]

اگر به قطعیّات و یقینیّات دین عمل کنیم، در وقت خواب و به هنگام محاسبه پی می بریم که از کدام یک از کارهایی که کرده ایم قطعاً حضرت امام زمان (عج) از ما راضی است؛ و از چه کارهایمان قطعاً ناراضی است. [در محضر بهجت:2/250]

به طور یقین دعا در امر تعجیل فرج آن حضرت، مؤثّر است، اما نه لقلقه. [در محضر بهجت:2/324]

آری، تشنگان را جرعۀ وصال و شیفتگان جمال را آب حیات و معرفت می دهند. آیا ما تشنۀ معرفت و طالب دیدار هستیم و آن حضرت آب حیات نمی دهد، با آن که کارش دادرسی به همه است و به مضطرّین عالم رسیدگی می کند؟![در محضر بهجت:2/369]

[ائمه (علیهم السلام)] فرموده اند: شما خود را اصلاح کنید، ما خودمان به سراغ شما می آییم و لازم نیست شما به دنبال ما باشید! [در محضر بهجت:2/400]

تا رابطۀ ما با ولیّ امر: امام زمان (عج) قوی نشود، کار ما درست نخواهد شد. و قوّت رابطۀ ما با ولیّ امر (عج) هم در اصلاح نفس است.[فیضی از ورای سکوت:65]

روایت دارد که در آخر الزّمان همه هلاک می شوند به جز کسی که برای فرج دعا می کند. گویا همین دعا برای فرج، یک امیدواری است و یک ارتباط روحی با صاحب دعا است. همین، مرتبه ای از فرج است.[گوهرهای حکیمانه:115]

چه قدر بگوییم که حضرت صاحب (عج) در دل هر شیعه ای یک مسجد دارد![نکته های ناب: 90]

هر کدام در فکر حوایج شخصی خود هستیم، و به فکر آن حضرت [امام زمان (علیه السلام)] – که نفعش به همه برمی گردد و از اهمّ ضروریّات است - نیستیم! [در محضر بهجت:2/27]

از گناه ما و به خاطر اعمال ما است که آن حضرت [حضرت حجّت (علیه السلام)]، هزار سال در بیابان ها در به در و خائف است! [در محضر بهجت:2/44]

هر کس که برای حاجتی به مکان مقدّسی مانند مسجد جمکران می رود، باید که اعظم حاجت نزد آن واسطۀ فیض، یعنی فرجِ خود آن حضرت را از خدا بخواهد. [در محضر بهجت:2/119]

خدا می داند در دفتر امام زمان (عج) جزو چه کسانی هستیم! کسی که اعمال بندگان در هر هفته دو روز (روز دوشنبه و پنجشنبه) به او عرضه می شود. همین قدر می دانیم که آن طوری که باید باشیم، نیستیم! [در محضر بهجت:2/120]

با این که ارتباط و وصل با آن حضرت و فرج شخصی، امر اختیاری ما است – به خلاف ظهور و فرج عمومی - با این حال چرا به این اهمّیت نمی دهیم که چگونه با آن حضرت ارتباط برقرار کنیم؟![در محضر بهجت:2/134]

کار آفتاب، اِضائه [نورافشانی] است هر چند پشت ابر باشد. حضرت صاحب (عج) هم همین طور است، هر چند در پس پردۀ غیبت باشد!… چشم ما نمی بیند، ولی عده ای بوده و هستند که می بینند و یا اگر نمی بینند، ارتباطی با آن حضرت دارند. [در محضر بهجت:2/134]

آیا می شود رئیس و مولای ما حضرت ولیّ عصر (عج) محزون باشد، و ما خوشحال باشیم؟! او در اثر ابتلای دوستان، گریان باشد و ما خندان و خوشحال باشیم و در عین حال، خود را تابع آن حضرت بدانیم؟![در محضر بهجت:2/181]
ا

ی کاش می نشستیم و دربارۀ این که حضرت غائب (علیه السلام) چه وقت ظهور می کند، با هم گفتگو می کردیم، تا لااقلّ از منتظرین فرج باشیم! [در محضر بهجت:2/188]

اگر اهل ایمان، پناهگاه حقیقی خود را بشناسند و به آن پناه ببرند، آیا امکان دارد که از آن ناحیه، مورد عنایت واقع نشوند؟![در محضر بهجت:2/256]

با این که به ما نه وحی می شود نه الهام، به آن واسطه ای که به او وحی و الهام می شود توجه نمی کنیم؛ در حالی که در تمام گرفتاری ها – اعمّ از معنوی و صوری، دنیوی و اُخروی - می توان به آن واسطۀ فیض [حضرت حجّت (علیه السلام)] رجوع کرد. [در محضر بهجت:2/271]

حضرت غائب (عج) دارای بالاترین علوم است؛ و اسم اعظم بیش از همه در نزد خود آن حضرت است. با این همه، به هر کس که در خواب یا بیداری به حضورش مشرّف شده، فرموده است: برای من دعا کنید! [در محضر بهجت:2/299]

راه خلاص از گرفتاری ها، منحصر است به دعا کردن در خلوات برای فرج ولیّ عصر (عج)؛ نه دعای همیشگی و لقلقۀ زبان… بلکه دعای با خلوص و صدق نیّت و همراه با توبه. [در محضر بهجت:2/347]

سؤال: این حقیر مشتاق زیارت امام عصر حضرت حجّت بن الحسن العسکری (عج) می باشم، از حضرت عالی تقاضا دارم که مرا دعا کنید که به این سعادت نائل شوم!
جواب: زیاد صلوات، اهدای وجود مقدّسش نمایید، مقرون با دعای تعجیل فرجش؛ و زیاد به مسجد جمکران مشرّف شوید، با ادای نمازهایش. [به سوی محبوب:59]

ما طلاب باید در این فکر باشیم که چگونه می توانیم یک امضا و تأییدی از مولایمان حضرت ولیّ عصر (علیه السلام) بگیریم؟! یعنی چگونه درس بخوانیم، و چگونه رفتار کنیم، که مولایمان ما را امضا و تأیید کند؟![بهجت عارفان:202]

گرچه خسته ام

گرچه دلشکسته ام

باز هم گشوده ام درى به روى انتظار تا بگويمت هنوز هم به آن صداى آشنا اميد بسته ام

       اى تو صاحب زمان! اى تو صاحب زمين! دل جدا ز ياد تو آشيانه اى خراب وبى صفاست …

خدایا از آنچه کرده ام اجر نمی خواهم و به خاطر فداکاریهای خود بر تو فخر نمی فروشم، آنچه داشته ام تو داده ای و آنچه کرده ام تو میسرنمودی، همه استعدادهای من، همه قدرتهای من، همه وجود من زاده اراده تو است، من از خود چیزی ندارم که ارائه دهم، از خود کاری نکرده ام که پاداشی بخواهم.
 
خدایا هنگامی که غرش رعد آسای من در بحبوحه طوفان حوادث محو می شد و به کسی نمی رسید، هنگامی که فریاد استغاثه من در میان فحش ها و تهمت ها و دروغ ها ناپدید می شد… تو ای خدای من، ناله ضعیف شبانگاه مرا می شنیدی و بر قلب خفته ام نورمی تافتی و به استغاثه من لبیک می گفتی. تو ای خدای من، در مواقع خطر مرا تنها نگذاشتی، تو در تنهایی، انیس شبهای تار من شدی، تو در ظلمت نا امیدی دست مرا گرفتی و هدایت کردی. در ایامی که هیچ عقل و منطقی قادر به محاسبه نبود، تو بر دلم الهام کردی و به رضا و توکل مرا مسلح نمودی… خدایا تو را شکر می کنم که مرا بی نیاز کردی تا از هیچکس و از هیچ چیز انتظاری نداشته باشم.”
 
                                                                                                                           شهيد دکتر مصطفی چمران

مشعل فروزنده انقلاب؛

 
حضرت امام خمینی (ره) فرمودند: ماه مبارك رمضان نزدیك شد و در این ماه مبارك خودتان را به قوت هاي روحاني تقویت كنید.
  
در یك حدیثي است كه پیغمبر اكرم فرمودند كه ماه رمضان آمد، اقبال كرد، آمد. در ضمنش مي‏فرمایند كه‏

‘دعیتم الی ضیافه الله’ (شما به مهماني خدا دعوت شده‏اید) فرق ضیافت هاي خدا با ضیافت هاي مردم این است كه وقتي شما را یك اشخاصي دعوت بكنند به یك مهماني، وقتي بروید در آن مهماني به حسب فراخور حال، یك چیزهایي براي خوردني و یك چیزهایي براي تفریح و این چیزهاست. ضیافت خدا در ماه رمضان یك شعبه‏اش روزه است، آن‏ ضیافت خداست و یك امر مهمش كه مائده غیبي و آسماني است قرآن است.

شما دعوت شده‏اید به مهماني خدا و شما در ماه رمضان مهمان خدا هستید. مهماندار شما، شما را وادار كرده است به اینكه روزه بگیرید. این راه هایي كه به دنیا باز است و شهوات است، اینها را سدش كنید تا مهیا بشوید براي لیلة القدر.

ماه شعبان مقدمه است براي ماه مبارك رمضان كه مردم مهیا بشوند براي ورود در ماه مبارك رمضان و ورود در ‘ضیافت الله’. شما وقتي كه مي‏خواهید به مهماني بروید -غالباً البته- یك وضع دیگري خودتان را درست مي‏كنید. لباسي تغییر مي‏دهید و یك طور دیگري وارد مي‏شوید. آن طوري كه در خانه هستید یك تغییري مي‏دهید.

ماه شعبان براي این است كه همان مهیا بودني كه مي‏خواهید مهماني بروید، خودتان را مهیا مي‏كنید و سر و ظاهرتان را، سر و صورتتان را یك قدري فرق مي‏گذارید با آن وقتي كه در خانه هستید. در ضیافت خدا، ماه شعبان براي مهیا كردن این افراد است، مهیا كردن مسلمین است براي ضیافت خدا، ادبش آن مناجات شعبانیه است. من ندیده‏ام در ادعیه، دعایي را كه گفته شده باشد همه امام ها این دعا را مي‏خواندند، در دعاي شعبانیه این هست اما من یادم نیست كه در یك دعاي دیگري دیده باشم كه همه ائمه این را مي‏خواندند. این مناجات شعبانیه براي این است كه شما را، همه را مهیا كند براي ‘ضیافة اللَّه’.

* از بیانات امام خمینی در جمع بانوان شمیران (21 تیر 1359)

منبع .ایرنا

بخـوان دعاي فرج را دعــــــــــا اثر دارد

                              دعا کبوتر عشق است و بال و پر دارد 

بخوان دعـــــاي فرج را و عــــــافيت بطلب که روزگار بسي فتنه زير ســـر دارد

                              بخوان دعاي فرج را ولي به قلب صبور که صبر ميوه ي شيرينتر از ظفر دارد

بخوان دعاي فرج را که بـا شکسته دلان نسيم لطف خــــدا انس بيشتر دارد

                              بخوان دعاي فرج را و نــــــا اميد مباش بهشت پاک اجـــابت هزار در دارد

بخوان دعاي فرج را که صبح نزديک است خداي را شب يلداي غم سحر دارد

                               بخوان دعاي فرج را به شوق روز وصال مسافر دل مـــــــــــا نيت سفر دارد

بخوان دعاي فرج را کــــــــه آسمانها را شميم غنچه ي نرگس ز جاي بردارد

                              بخوان دعاي فرج را ز پشت پرده ي اشک که يار گوشه ي چشمي به چشم تر دارد

بخوان دعاي فرج را کــــه يوسف زهرا ز پشت پرده ي غيبت به ما نظر دارد

                               بخوان دعاي فرج را به ياد خيمه ي سبز که آخرين گل سرخ از شما خبر دارد

بخوان دعاي فرج را که دست مهر خدا حجاب غيبت از آن روي ماه بردارد

غروب و دامنه ي نور آفتاب و شفق

                                               بخوان دعاي فرج را دعا اثر دارد

رو به من کرد و پرسید : نماز امام زمان (عج) را چطور می خوانند؟ با تعجب پرسیدم : حالا چی شده

که می خواهی نماز امام زمان (عج) را بخوانی ؟ گفت نذر کرده ام و بعد لبخندی زد.

نماز را که خواندیم ، گفت : برو هر چه زودتر بچه ها را خبر کن.

وقتی همه جمع شدند ، بروجردی با اطمینان ، روی نقشه ، یک نقطه را نشان داد و گفت : باید پایگاه

اینجا باشد. یکی یکی آن منطقه را بررسی کردیم. همه گفتند : بهترین نقطه همین جاست.

گفتم چطور شد محلی به این خوبی را پیدا کردی؟ گفت : قبل از خواب ، توسل جستم به وجود

مقدس امام زمان (عج) و با خود نذر کردم که اگر این مشکل حل شود به شکرانه ، نماز امام زمان

(عج) بخوانم. و بعد همان جا روی نقشه به خواب رفتم. تازه خوابیده بودم که دیدم آقایی آمد توی اتاق.

صورتش را به یاد نمی آورم ولی انگار مدت ها بود که او را می شناختم ، انگار خیلی وقت بود که با او

آشنایی داشتم. آمد و گفت که اینجا را پایگاه بزنید. اینجا محل خوبی است و با دست روی نقشه را

نشان داد. از خواب پریدم ، دیدم هیچکس آن جا نیست. بلند شدم و آمدم نقشه را نگاه کردم. تعجب

کردم ، اصلاً به ذهنم نرسیده بود که در این ارتفاع پایگاه بزنیم.

راوی : آقای شفیعی

هر ساله، آغاز ماه مبارک رمضان در سراسر دنیا با تغییراتی در سبک زندگی مسلمانان همراه است؛ تغییراتی که هم برخاسته از فرهنگ ناب اسلامی است و هم اینکه در سال‌های اخیر، به عنوان فرهنگ مشخصهٔ مسلمانان در سرتاسر جهان شناخته می‌شود.

البته ناگفته نماند که به جز تغییر وعده غذایی مسلمین، رفتار و سکنات آن‌ها هم دستخوش تغییرات گسترده‌ای می‌شود.

اگر تجربه سفر به یکی از کشورهای مسلمان را در این ماه داشته باشید، می‌بینید که در بیشتر این کشور‌ها در این ماه‌ها، سفره‌های افطار گسترده‌ای برای اطعام فقرا در سرتاسر شهر گسترده می‌شود. رفتار کسبه با مردم و به ویژه فقرا بسیار مهربانانه‌تر است و اساسا این ماه را ماه عید فقرا می‌خواند. کسبه با مشتری‌ها با مدارای بیشتری رفتار می‌کنند و همه تلاش دارند تا در ماه رحمت الهی، گوشه‌هایی از رحمت را به یکدیگر نشان دهند.

در ایران، هرچند گویا این سنت‌ها در گذشته در رگ زندگی مردم مسلمان ما جاری بوده، اکنون به فراموشی سپرده شده است.

بنابراین، باید پرسید، آیا ماه رمضان در زندگی ما ایرانی‌ها هم تغییراتی پدید خواهد آورد؟ آیا مناسبات اجتماعی در این ماه تحت تأثیر قرار می‌گیرد و متفاوت می‌شود؟ کسبه با مشتریان و ما با فقرا مهربانتر می‌شویم؟ آیا ماه رحمت الهی به ما کمک می‌کند تا جلوه‌های مسلمانی‌مان را بیشتر به نمایش بگذاریم؟

روزی حضرت سلیمان مورچه ای را در پای کوهی دید که مشغول جابجا کردن خاک های پایین کوه بود. از او پرسید: چرا این همه سختی را متحمل می شوی؟ مورچه گفت: معشوقم به من گفته اگر این کوه را جابجا کنی به وصال من خواهی رسید و من به عشق وصال او می خواهم این کوه را جابجا کنم. حضرت سلیمان فرمود: تو اگر عمر نوح هم داشته باشی نمی توانی این کار را انجام بدهی. مورچه گفت: تمام سعی ام را می کنم… حضرت سلیمان که بسیار از همت و پشت کار مورچه خوشش آمده بود برای او کوه را جابجا کرد. مورچه رو به آسمان کرد و گفت: خدایی را شکر می گویم که در راه عشق، پیامبری را به خدمت موری در می آ ورد…

ما همچنان ایستاده ایم
بعضی با دو پا
بعضی با یک پا
بعضی بدون پا
ولی همگی استوار…

 گاهی اوقات باید تلنگری باشه تا یادمون نره که مدیون چه کسانی هستیم و الان کجای کاریم و داریم چه می کنیم

تفسير دعاي روز دوم ماه مبارك رمضان :

در ثواب دعايي امروز آمده است كه: هر كس اين دعا را در اين روز بخواند به هر قدمي كه برمي دارد، عبادت يك سال كه روزهايش روزه باشد و شب هايش به نماز ايستاده باشد برايش نوشته مي شود.
نماز شب سوم نيز دو ركعت است در هر ركعت بعد از پنج مرتبه قل هو اله احد بخواند در روز قيامت به او خطاب مي رسد كه تو از آتش دوزخ آزادي!

دعاي امروز:

«اللهم قربتي فيه الي مرضاتك و جنبني فيه لحظاتك و نقمائك و وفقني فيه تواته آياتك برحمتك يا ارحم الرحمين »

صفحات: 1· 2

مقدمه

ماه رمضان كه نزديك مي شود انسان مدام در تب و تاب است تا همه چيز عالي باشد سعي مي كند در ماه مبارك اعمال خوبي انجام دهد. يكي از اعمالي كه در اين ايام وارد شده است خواندن دعاي هر روز ماه مبارك رمضان است كه طبق روايات ثواب زيادي به دنبال دارد. به همين دليل ما بر آن شديم تا دعا و شرح آن را براي شما عزيزان فراهم آوريم اميد است با ما همراه باشيد و استفاده زيادي برده و ما را هم فراموش نكنيد.

تفسير دعاي روز اول ماه مبارك رمضان :

خواندن دعاي امروز ثواب زيادي دارد هركس اين دعا را در اين روز بخواند هر روز هزار حسنه برايش نوشته مي شود و هزار گناه از او محو مي شود.

دعا اين است :

« اللهم اجعل صيامي فيه صيام الصائمين و قيامي فيه قيام القائمين و نبهني فيه عن نومه الجاهلين

و هب لي جرمي فيه يا اله العالمين. »

صفحات: 1· 2

آمد رمضان و عید با ماست

قفل آمد و آن کلید با ماست

بر بست دهان و دیده بگشاد

و ان نور که دیده دید با ماست

حلول ماه مبارک رمضان، ماه رحمت و برکت و غفران مبارک باد.

شايد لباس را زود به زود بشود عوض كرد،يا خانه را فروخت،ولي فرهنگ واخلاق هويت ماست .

نبايد به اين زودي و سادگي،شخصيت وهويت خور را بفروشيم وعوض كنيم.

براي مقاومت در برابر سيل تهاجم فرهنگي بايد سد ايمان زد واز مرز عقيده واخلاق وفرهنگ حجاب وعفاف نگهباني كرد.

خود باختگان در برابر فرهنگ بيگانه به راحتي خدا را هم مي بازد.

برگه هويت خود را گم نكنيم!

آن روز به مسجد نرسيده بود.براي نما زبه خا نه آمد ورفت توي اتاقش. داشتم يواشكي نما ز خواندنش را تما شا مي كردم حالت عجيبي داشت انگا ر خدا در مقابلش ايستاده بود. طوري حمد وسوره مي خواند مثل اينكه خدا را مي بيند ذكر ها را دقيق وشمرده ادا مي كرد .بعد ها در مورد نحوه نما ز خواندنش ازش پرسيدم گفت :اشكال كار ما اينه كه براي همه وقت مي ذاريم جز براي خدا!نمازمون رو سريع مي خونيم و فكر مي كنيم زرنگي كرديم اما يادمون مي ره اوني كه به وقت ها بركت مي ده فقط خود خداست.

(نو جواني شهيد عليرضا كريمي)

                                                                  دخترم با تو سخن مي گويم

                                                گوش كن با تو سخن مي گويم

                                                 زندگي در نگهم گلزاري است

                                                   و تو با قامت چون نيلوفر

                                                   شاخه پر گل اين گلزاري

                                                   در وجود تو من اينك اينجا

                                            خرمني از گل نيلوفر وياس مي بينم

غنچه تا غنچه است در حجاب است و هيچ كس هوس چيدن آن را نمي كند اما همين كه حجا ب سبز خود را كنا ر نها د وبا ز شد،آن را خواهند چيد .وقتي كه چيدند ،چند روزي ممكن است در جاي منا سب قرارش دهند ،اما ديري نمي پا يد كه پ‍‍ز‍‍‍مرده وپرپر مي شود وآن را در سطل زباله مي اندازد.

خواهرم از بي حجابي است اگر عمر گل كم است ،نهفته با ش وهميشه گل باش.