آیت الله بهجت (ره) :
هر چیز از حد میانه و وسط به طرف افراط یا تفریط تمایل پیدا کند، عکس نتیجه ی مطلوب را خواهد داشت.

کل شی ء جاوز حده، انقلب الی ضده.

هر چیز از حدش بگذرد، به ضد آن تبدیل می گردد.

بنابراین، میانه روی در غضب، شهوت، خواب، خوراک و هر کار دیگر، منجی و نافع است، و دو طرف زیاده و نقیصه ی آن مضر و مهلک.

روزی حکیمی به فرزندش گفت :

«از فردا یک کیسه با خودت بیاور و در آن به تعداد آدم‌هایی که دوست نداری و از آنان بدت می‌آید پیاز قرار بده»

 روز بعد فرزند همین کار را انجام داد و حکیم گفت:

 «هر جا که می‌روی این کیسه را با خود حمل کن»

 فرزندش بعد از چند روز خسته شد و به او شکایت بردکه پیازها گندیده و بوی تعفن گرفته است و این بوی تعفن مرا را اذیت می‌کند.

حکیم پاسخ داد :

«این شبیه وضعیتی است که تو کینه دیگران را در دل نگه داری. این کینه، قلب و دلت را فاسد می‌کند و بیشتر از همه خودت را اذیت خواهد کرد.

حبل الله در قرآن کریم به چه معنا می‌باشد؟

امام صادق (علیه السلام) فرمودند؛
اعتصام به حبل الله در این آیه از کلام خداوند تبیین شده؛ ﴿وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعَاً وَ لَا تَفَرَّقُوا﴾ و نَحْنُ حَبْلُ اللَّهِ‏.

شرح حدیث؛
مراد از اعتصام در این آیه، تمسّک به ولایت ما اهل بیت علیهم السلام است.
وحدت مسلمین، تنها از طریق محوریّت حبل الله محقق می‌شود. ﴿لا تَفَرَّقُوا﴾
یعنی کسی که ولایت امیرالمؤمنین علی علیه السلام را ترک کند،
از عرصه ایمان به‌خدا و رسول الله صلی الله علیه و آله و متعاقباً از اسلام خارج می‌شود.

منابع
مفتاح النجا، ص ٧.
نور الابصار، ص ١١٢.
اسعاف الراغبین، ۱۰۹.
رشـفة الصادی، ص ۲٤.
الدّر المنثور، ج ۲، ص ۶۰.
الصواعق المـحرقة، ص ٩٠.
الكشف و البیان، ج ٢، ص ١٧.
شواهد التّنـزیل، ج ١، ص ١٣٠.

پذيرفتن دين و پيروى از مقررات شرع و آيين، خالى از كلفت و سلب آزادى نيست و در صورتى‌كه متابعت آن اثرى در بر نداشته باشد هرگز مردم نيز بار آن‌را نخواهند پذيرفت و از آزادى طبيعى دست برنخواهند داشت.
و از اين‌جا روشن مى‌شود كه اهميت تذكر و يادآورى روز رستاخيز، معادل با اهميت اصل دعوت دينى است.

و هم از اين‌جا روشن مى‌شود كه ايمان به روز جزا مهم‌ترين عاملى است كه انسان را به ملازمت تقوا و اجتناب اخلاق ناپسنديده و گناهان بزرگ وادار مى‌كند چنان‌كه فراموش ساختن يا ايمان نداشتن به آن ريشه اصلى هربزه و گناهى است. خداى متعال در كتاب خود مى‌فرمايد:

«إِنَّ الَّذِينَ يَضِلُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ لَهُمْ عَذابٌ شَدِيدٌ بِما نَسُوا يَوْمَ الْحِسابِ»
كسانى‌كه از راه خدا بيرون رفته و گمراه مى‌شوند، براى ايشان عذابى است سخت در مقابل اين‌كه روز حساب را فراموش كردند.

چنان‌كه پيداست در آيه كريمه، فراموشى روز حساب منشأ هر گمراهى گرفته شده است.

شیعه در اسلام، علامه طباطبایی، ص۱۴۱ 

گوشه ای از  سخنرانی تاریخی امام خمینی(ره) در مدرسه‌ی علوی که تنها یک روز بعد از ورود ایشان به ایران ایراد شده است.

امروز روز فریاد و فعالیت است.

امروز مطلب مهم است.از مهماتى است كه جان بايد پايش داد. همان مهمى است كه سيدالشهداء جانش را داد برايش، همان مهمى است كه پيغمبر اسلام بيست و سه سال زحمت برايش كشيد، همان مهمى است كه حضرت امير (علیه السلام)هجده ماه با معاويه جنگ كرد در صورتى كه معاويه دعوى اسلام مى ‏كرد …
براى اينكه يك سلطان جائر بود، براى اينكه يك دستگاه جائر بود، بايد به زمينش بزند.
آنقدر از اصحاب بزرگوارش را به كشتن داد، آنقدر از آنها را هم كشت؛ براى چه؟ براى اينكه اقامه حق بكند، اقامه عدل بكند.

امروز روزى نيست كه شما بنشينيد توى خانه ‏تان و بگوييد كه تكليف من اين است كه بروم مثلًا فرض كن دكّان و برگردم، بروم مسجد و برگردم، بروم محراب و برگردم. امروز آن روز نيست. اگر آن روز بود، خوب من هم قم بودم و مشغول درسم بودم، مشغول بحثم بودم و مشغول استفاده از آقايان. امروز آنطور نيست آقا!.

ما بايداقامه عدل بكنيم. عذر نيست كه ما قوه نداريم؛ اين ملت قوه ماست. اين ملتى بود كه با مشت جلوى تانك و توپ را گرفت؛ كشته هم داد. البته افتخار مى‏كنيم به آنها؛ رحمت مى ‏فرستيم. ما هم كشته مى‏شويم ان شاء اللَّه.
روز سكوت نيست، روز فعاليت است. هركس در هر منصبى كه هست، در هر مقامى كه هست نبايد ساكت باشد. اين‏ فريادى كه اينها مى‏ زنند- این زنها و مردها_ اينها پشتوانه شما هستند «شَكَّرَاللَّهُ سَعْيَهُمْ». اگر اينها نبودند ما هيچ قدمى برنمى داشتيم؛ اينهايند كه ما را وادار مى‏كنند به قدم برداشتن.

من از خداى تبارك و تعالى توفيق همه را خواهانم. و اميدوارم كه خداوند همه شما را سلامت بدارد، و ما را موفق كند به اينكه به شماها خدمت بكنيم و شما را موفق كند كه به خدا خدمت بكنيد.

این نوعی غرور و خودفریبی است که طالب علم بپندارد تحصیل، بهتر و بافضیلت تر از تهجد و نماز شب است.

 اهل تقوا، حتی یافتن نیت صالح در آموختن دانش را مدیون نماز شب و تهجد و نالیدن به درگاه خدا و استغاثه در دل شب هستند. نماز شب در تصحیح نیت و انگیزه بسیار موثر است.

استاد من در علوم و معارف راستین برایم گفت که هیچ کس از آخرت جویان، به مقامات بالای دینی نرسیده اند مگر در سایه تهجد و راز و نیاز. این نکته در احادیث آمده است؛ روایتی می گوید: هر که نماز شب نخواند، از پیروان ما نیست، که برای زدودن این وسوسه شیطانی کافی است.

مومن نماز شب را در تقویت بنیه علمی از مطالعه موثرتر می یابد.
استاد ما سفارش می کرد هر گاه در مطالب علمی دچار تحیر و سردرگمی شدید به خدا روی آورید و به درگاه او بنالید. ما ثمره این توصیه را تجربه کردیم!

راز آن روشن است. علم، فقط با آموختن زیاد و مطالعه نیست، بلکه نوری است که خداوند در دل کسی که بخواهد می افکند. تهجد دل را روشن می سازد و نورانیت قلب مومن را پایدار می کند.

مناجات در نیمه شب چنین است و نماز شب، ضد تحصیل علم نیست، بلکه از عوامل و اسباب آن است.

بسیاری از محصلان نماز شب خوان را شناخته ایم که تهجد، سبب تیز فهمی، خوب فهمی، و درست فهمی آنان شده است و در مسائل علمی به آرای استواری دست یافته اند، بر خلاف آنان که گرفتار انحرافات فکری شده اند.

به هر حال، مومن باید از آغاز روز و اول شب به فکر تهجد باشد و مقدمات و زمینه های آن را فراهم کند. در روز بخوابد، اول شب زود بخوابد، جای مناسب، کتاب دعا، آب وضو، مسواک، چراغ و… را فراهم سازد و هنگام خواب، آیه قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ… را بخواند که برای بیدار شدن، مفید می باشد و تجربه شده است.

 نماز عارفانه؛ میرزا جواد ملکی تبریزی

رسول خدا صلی الله علیه واله وسلم فرمودند:

 دل سه گونه است:

 گرفتار دنیا، گرفتار عُقبی وِ گرفتار مولا.

 دلی که گرفتار دنیا باشد، سختی و رنج نصیب اوست؛

 دلی که گرفتار عقبی باشد، درجات بلند نصیبش شود؛

 دلی که گرفتار مولا باشد، هم دنیا دارد و هم عقبی را و هم مولا را.

 سید بن طاووس، محاسبه النفس،ص ۳۵

امام خمینی (ره) :

در حوزه‌های علمیه هستند افرادی که علیه انقلاب و اسلام ناب محمدی فعالیت دارند. امروز عده‌ای با ژست تقدس مآبی چنان تیشه به ریشه دین و انقلاب و نظام می‌زنند که گویی وظیفه‌ای غیر از این ندارند. خطر تحجرگرایان و مقدس نمایان احمق در حوزه‌های علمیه کم نیست.

 طلاب عزیز لحظه‌ای از فکر این مارهای خوش خط و خال کوتاهی نکنند، اینها مروّج اسلام امریکایی‌اند و دشمن رسول الله. آیا در مقابل این افعیها نباید اتحاد طلاب عزیز حفظ شود؟

در شروع مبارزات اسلامی اگرمی‌خواستی بگویی شاه خائن است، بلافاصله جواب می‌شنیدی که شاه شیعه است! عده‌ای مقدس نمای واپسگرا همه چیز را حرام می‌دانستند و هیچ کس قدرت این را نداشت که در مقابل آنها قد علم کند. خون دلی که پدر پیرتان از این دسته متحجر خورده است هرگز از فشارها و سختیهای دیگران نخورده است. 

صحیفه امام خمینی(ره)؛جلد21 ؛صفحه278

چقدر خنده داره…
که ده دقیقه خلوت با خدا دیر و طاقت فرساست. ولی 90 دقیقه بازی یک تیم فوتبال مثل باد می‌گذره!

چقدر خنده داره
که خواندن نماز اول وقت در مسجد طولانی به نظر میاد اما یک ساعت فیلم دیدن به سرعت می‌گذره! 

 چقدر خنده داره
که وقتی می‌خوایم عبادت و دعا کنیم هر چی فکر می‌کنیم چیزی به فکرمون نمیاد تا بگیم اما وقتی که می‌خوایم با دوستمون حرف بزنیم هیچ مشکلی نداریم!

چقدر خنده داره
که سعی می‌کنیم ردیف جلو صندلی‌های یک کنسرت یا مسابقه رو رزرو کنیم اما به آخرین صف نماز جماعت یک مسجد تمایل داریم!

 چقدر خنده داره
که برای عبادت و کارهای مذهبی هیچ وقت زمان کافی در برنامه روزمره خود پیدا نمی‌کنیم اما بقیه برنامه‌ها رو سعی می‌کنیم تا آخرین لحظه هم که شده انجام بدیم!

 چه قدر خنده های تلخی است
استغفرالله ربی و اتوب الیه

چگونه حرف زدن را از قرآن بیاموزیم!

دوازده ویژگی یک
“سخن خوب” از دیدگاه قرآن کریم:

۱ـ آگاهانه باشد
“لا تَقْفُ ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ”

۲ـ نرم باشد
“قَوْلاً لَّيِّناً”
زبانمان تیغ نداشته باشد.

۳ـ حرفی که می زنیم خودمان هم عمل کنیم
“لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُونَ”

۴ـ منصفانه باشد
“وَإِذَا قُلْتُمْ فَاعْدِلُوا”

۵ـ حرفمان مستند باشد
“قَوْلًا سَدِيدًا”
منطقی حرف بزنیم

۶ـ ساده حرف بزنیم
“قَوْلاً مَّیْسُورًا”
پیچیده حرف زدن هنر نیست"روان حرف بزنیم”

۷ـ کلام رسا باشد
” قَوْلاً بَلِیغًا”

۸ـ زیبا باشد
“قولوللناس حسنا”

۹ـ بهترین کلمات را انتخاب کنیم
“یَقُولُ الَّتی هِیَ أحْسَن”

۱۰ـ سخن هایمان روح معرفت و جوانمردی داشته باشد
“و قولوا لهم قولا معروفا”

۱۱ـ همدیگر را با القاب خوب صدا بزنیم
“قولاً كريماً”

۱۲ـ کمک کنیم تا درجامعه حرف های پاک باب شود
“هدوا الی الطّیب من القول”

شهید محمدرضا تورجی زاده
یا زهراء(س)» اولین جمله ­ای بود که بالای سنگ مزار او حک شده بود. به چهره نورانی او خیره شدم. سیمایی بسیار جذاب و معنوی داشت. با یک نگاه می­شد به نورانیت درونی او پی برد.

دوباره به سنگ مزار او خیره شدم: فرمانده دلیر گردان یا زهراء (س) از لشگر امام حسین(ع)؛ شهید محمد رضا تورجی زاده

نمی­دانم چرا، ولی جذب چهره نورانی و معنوی او شده بودم! دست خودم نبود. دقایقی را به همین صورت نشستم.

چند جوان آمدند و کنار مزار او نشستند. با هم صحبت می­ کردند. یکی از آنها گفت: این شهید تورجی مداح بود. سوز عجیبی هم داشت. کمتر مداحی را مثل او دیده بودم. سی دی مداحی او هم هست.

او عاشق حضرت زهراء (س) بوده. وقتی هم که شهید شد ترکش به پهلو و بازوی او اصابت کرده بود!!

رسول خدا(ص ) فرمود :

 وقتي بنده بر حال طهارت بخوابد، روحش را به عرش عروج دهند، پس رؤيايش راست است ،

و اگر بر طهارت نخوابيد، روحش از رسيدن به آن قاصراست ، بنابر اين خواب اضعاث احلام خوابهاي پراكنده و پريشان مي شود كه راست در نمي آيد .

منبع:

فضائل و سیره چهارده معصوم در آثار علامه حسن زاده آملی

آقای سید حبیب الله شفیعی از فضلای اهل رشت در مجلسی تعریف می کرد که در سال ۱۳۳۷ شمسی محضر مبارک آیت الله العظمی بروجردی بودم. ایشان در حال وضوء گرفتن بود.

من ناگاه از وضوء گرفتن ایشان وضوئ گرفتن اهل تسنن به نظرم آمد در ذهن گذراندم که آیا این نحو وضوء گرفتن ما شیعیان همان است که در لوح محفوظ است.

یکمرتبه دیدم آیت الله بروجردی رو به من کرد و فرمود: بلی، آسید حبیب الله! همان است که در لوح محفوظ است.

گفتارهای ارزنده، صفحه 198 و 199

 در عرفان مسیحی، از یک طرف مبنی بر این است که انسان می تواند به سمت خداوند ارتقا یابد و بالا رود. از طرف دیگر با توجه به گناه نخستین و ذاتی، به‌طور اساسی و ذاتی، لیاقت و شایستگی انسان برای رسیدن به خداوند و سیر عرفانی را باور نداشته، بلکه منکر می شود و همین ها موجب تحکیم بحث تثلیث شده است.

 از امام باقر (ع) دربارۀ تفسیر این آیه‌ پرسیدند:
أُولَـٰئِک یبَدِّلُ اللَهُ سَیئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ وَ کانَ اللَهُ غَفُورًا رَّحِیمًا (سوره فرقان آیه 70)
پس‌ خداوند گناهان‌ ایشان‌ را تبدیل‌ به‌ حَسَنات‌ میکند، و خداوند غفور و رحیم‌ است‌.

حضرت‌ فرمودند:
مؤمن‌ گهنگار را در روز قیامت‌ به‌ موقف‌ حساب‌ می‌آورند و خداوند به‌ تنهائی‌ متکفّل‌ رسیدگی‌ و حساب‌ او میگردد و بر حساب‌ او هیچیک‌ از مردم‌ اطّلاع‌ حاصل‌ نمی‌کنند.

خداوند گناهان‌ او را به‌ او نشان‌ میدهد و چون‌ او اعتراف‌ و اقرار به‌ گناهان‌ می کند خداوند به‌ فرشتگانش‌ می گوید:
تمام‌ این‌ گناهان‌ را به‌ نیکوئی‌ها مبدّل‌ سازید، و آن‌ نیکوئی‌ها را برای‌ مردم‌ ظاهر کنید!

در این هنگام مردم می گویند: برای این بنده حتی یک عدد گناه هم نبوده است؟
سپس امر می‌شود که به بهشت برود.

و این است تأویل و تفسیر این آیه و این آیه برای گنهکاران از شیعیان خاص ماست.

أمالی‌ طوسی‌، ص‌ 73 و 74 – امالی مفید ص 299

نقل شده روزی سید هاشم امام جماعت مسجد فرمودند:
روزی پدرم می خواست نماز جماعت بخواند، من هم جزء جماعت بودم.

ناگاه مردی دهاتی وارد شد. از صفوف عبور کرد.
تا صف اول و پشت سر پدرم قرار گرفت.

 مؤمنین از این که یک نفر دهاتی در صف اول ایستاده ، ناراحت شدند.

او اعتنائی نکرد، سپس در رکعت دوم نماز در حالت قنوت قصد فرادی کرد و نمازش را به تنهائی به اتمام رساند، همان جا نشست و مشغول نان خوردن شد.

چون نماز تمام شد، مردم از هر طرف به او حمله و اعتراض می کردند. او جواب نمی داد.

پدرم فرمود: چه خبر است ؟
گفتند: مردی دهاتی و جاهل به مسأله آمد صف اول ، و پشت سر شما اقتدا کرد.

آن گاه وسط نماز، قصد فرادی کرده و نشسته ناگه غذا خورد!!

پدرم گفت:چرا چنین کردی؟

در جواب گفت : سبب آن را آهسته به خودت بگویم ، یا در این جمع بگویم؟

پدرم گفت :در حضور جمع بگو!

گفت : من وارد مسجد شدم به امید اینکه از فیض نماز جماعت با شما بهره مند شوم.
 چون اقتداء کردم ، دیدم شما در وسط حمد از نماز بیرون رفتید،و در این حال واقع شدید که من پیر شده ام و از آمدن به مسجد عاجز شده ام.
الاغی لازم دارم، پس به میدان الاغ فروشان رفتید، و خری را انتخاب کردید.

دو رکعت دوم در خیال تدارک خوراک و تعیین جای او بودید!!من عاجز شدم و دیدم بیش از این سزاوار نیست با شما باشم ، لذا نماز خود را به تنهایی تمام کردم. این را بگفت و رفت ..

پدرم بر سر خود زد و ناله کرد و گفت:
این مرد بزرگی است او را بیاورید!
من با او کار دارم .
مردم رفتند که او را بیاورند، ناپدید شده بود و دیگر دیده نشد..

حکایتها و پندهای عارفانه

چون در قیامت ارزش اعمال بر میزان قرب به حق تعالی است ؛ و هر عملی که مقرب تر باشد وزین تر ، و هر عملی که در بعد باشد سبک تر است ؛

و اصولا حسنات و سیئات بر این اساس و معیار حسنه و سیئه به خود میگیرد ، بنابر این مناط ثقل و وزن در آنجا تحقق به حق و واقعیت است ؛

و هر عملی که در آن ، این چاشنی زیاده باشد پسندیده تر و اصیل تر ؛ و هر عملی که در آن کم باشد بی بهاتر و فاقد ارزش تر است.

آن عالم عالم حیات و قدرت و علم است و عالم نور است و عالم تجرد ؛
ظلمت در آنجا راه ندارد ؛ افرادی که به اعمال سیئه مبتلا هستند و نفوسشان نفوس شیطانی شده است به آن عالم راه ندارند آنها در همان مراکز بعد و مظاهر جهل و شقاوت که جهنم است گم می شوند و از بین می روند و میزانشان سبک است یا میزانی ندارند، عملی ندارند که آنها را بالا ببرد.

 محمد حسین حسینی طهرانی ,معادشناسی، ج۸، ص۱۶۰

 آیت الله مجتهدی تهرانی (ره):

 فکر و ذکرتان شکم نباشد.

 حدیث داریم که در دوره آخرالزمان، «بطونُهُم آلِهَتُم»: شکم مردم، خدایشان می شود.

 فقط فکر و ذکرش این است که ناهار چه بخوریم؟ شام چه بخوریم؟ مگر ما می دانیم که تا شب زنده ایم که بگوییم چه بخوریم؟

 حضرت لقمان(ع) به پسر خود فرمود:
“پسر من! درصبح، حدیث شب مکن، نگو امشب… چه می دانی که تا شب زنده ای یا نه؟”
تو چه می دانی فردا اسمت در کدام دفتر است؟ شاید فردا اسمت در دفتر بهشت زهرا(س) ثبت شود.
خیلی ها الان سالم و زنده هستند، اما فردا اسمشان در دفتر بهشت زهرا(س) است.