أَلَيْسَ اللَّهُ بِكَافٍ عَبْدَهُ ۖ وَيُخَوِّفُونَكَ بِالَّذِينَ مِنْ دُونِهِ ۚ وَمَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ(ﺳﻮﺭﻩ ﺯﻣﺮ، ﺁﯾﻪ36)

ترجمه:

آیا خدای (مهربان) برای بنده‌اش کافی نیست؟ و مردم (مشرک) تو را از قدرت غیر خدا می‌ترسانند! و هر که را خدا به گمراهی خود واگذارد دیگر او را هیچ راهنمایی نخواهد بود.

ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﯾﻮﺳﻒ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪﯾﻮﺳﻒ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﺎﻩ ﺑﯿﻔﮕﻨﻨﺪ،ﯾﻮﺳﻒ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺯﺩ!

ﯾﻬﻮﺩﺍ ﭘﺮﺳﯿﺪ: ﭼﺮﺍ ﻣﯿﺨﻨﺪﯼ؟! ﺍﯾﻨﺠﺎ ﮐﻪ ﺟﺎﯼ ﺧﻨﺪﻩ ﻧﯿﺴﺖ…!

ﯾﻮﺳﻒ ﮔﻔﺖ: ﺭﻭﺯﯼ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﺑﻮﺩﻡ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ با ﻣﻦ ﺍﻇﻬﺎﺭﺩﺷﻤﻨﯽ ﮐﻨﺪ، ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻧﯿﺮﻭﻣﻨﺪﯼ ﺩﺍﺭﻡ…!
ﺍﯾﻨﮏ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻣﺴﻠﻂ ﮐﺮﺩ، ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﻢ ﮐﻪ"ﻧﺒﺎﯾﺪ جز خدا ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﺑﻨﺪﻩﺍﯼ ﺗﮑﯿﻪ ﮐﺮﺩ…”

ﺁﯾﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ﮐﺎﻓﯽ ﻧﯿﺴﺖ؟
اَلَیْسَ اللهُ بِکافٍ عَبْدِه

پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله براي سركوبي گروهي دشمن طغيانگر كه در اطراف مدينه و مكه بودند ، جمعي را به عنوان سريه و گروه ضربتي آماده ساخت تا شبانه به طور مخفي به سوي متجاوزين بروند و آنها را سركوب نمايند .
پيامبر صلي الله عليه و آله جواني  از طايفه (هذيل ) را فرمانده و امير اين سپاه قرار داد .

شخص ظاهربيني به رسول اكرم صلي الله عليه و آله اعتراض كرد كه چرا يك جوان را بر ما فرمانده نموده اي ؟ ما تسليم فرمان او نمي شويم ، لازم است شما پيرمردي بعنوان پيشوا و فرمانده انتخاب كنيد .

پيامبر صلي الله عليه و آله فرمود : اي آدم ظاهر نگر ، گرچه او جوان است اما دلي قوي و عقلي صحيح دارد . اما پيرمردي كه تو مي گوئي ريش سفيد است و به صورت ظاهر بايد جلو بيفتد ، اما دل آنها چون قير سياه است .

عقل اين جوان را بارها آزمودم و ديدم در عقل پير است . پير سن و سال بي عقل مثمر نيست .
تا تواني كوشش كن كه پير عقل و دين شوي ، كه رهبري و فرماندهي به سال نيست ، به قوه عقلاني و تفكر و قلب سفيد است .

داستانهای مثنوی ج3 ص 64

 سوال :
زکات فطره را می شود به فرزند فقیر یا والدین فقیر خود داد ؟

پاسخ :
 آیت الله خامنه ای: والدین و فرزندان در هر شرايطی واجب النفقه یکدیگرند و نمی توانند به هم فطریه بدهند.

 آیت الله مکارم شیرازی: زکات فطره را به واجب النفقه (پدر، مادر، زن و فرزند) نميتوان داد.

 آیت الله سیستانی، وحید : خیر

آیت الله فاضل : فرزند واجب النفقه پدر و پدر واجب النفقه فرزندان می باشند. دادن زکات فطره به واجب النفقه جایز نیست. بنابر این پدر نمی تواند زکات فطره اش را به فرزند فقیرش بدهد و نیز فرزند نمی تواند زکات فطره را به پدرش فقیرش بدهد، البته اگر فرزند یا پدر بدهکار باشد و نتواند بدهی خود را ادا کند در این صورت پدر می‌تواند از زکات فطره بدهی فرزند را ادا کند و نیز فرزند می تواند از زکات فطره بدهی پدر خود را پرداخت کند.

 استفتائات موجود در واحد پاسخ به سؤالات اداره تبلیغ اینترنتی حوزه های علمیه

سلمان یکی از یاران پیامبر ص تعریف کرده

روزی از بازار آهنگران کوفه می گذشت. جوانی نقش زمین شده بود و مردم دورش را گرفته بودند.

سلمان از گرمای کوره ها، عرق از پیشانی اش سرازیر بود. هر کس درباره جوان سخنی می گفت.

یکی می گفت: دچار تشنج شده است.

دیگری می گفت: جن زده شده است.

سلمان از میان جمعیت گذشت و کنار جوان نشست. او چشم خود را از هم گشود و گفت: من هیچ کسالتی ندارم، ولی اینان گمان می کنند بیمارم.

 با شگفتی پرسید: پس چرا از حال رفتی و بر زمین افتادی؟

گفت: از بازار می گذشتم، صدای چکش های آهنین بر آهن های گداخته، مرا به یاد سخن خدا انداخت

که فرمود: و لهم مقامع من حدید حج/21 یعنی: و برای دوزخیان، گرزهایی آهنین است.

ترجمه تفسیر المیزان جلد 16 صفحه 399

حضرت زین العابدین، امام سجاد(علیه السلام):

إِلَهِي! بِكَ عَرَفْتُكَ وَ أَنْتَ دَلَلْتَنِي عَلَيْكَ وَ دَعَوْتَنِي إِلَيْكَ وَ لَوْ لا أَنْتَ لَمْ أَدْرِ مَا أَنْتَ

خدایا! تو را به تو شناختم، و تو مرا بر هستى خود راهنمايى فرمودى، و به سوى خود خواندى، و اگر راهنمايى تو نبود، من نميدانستم تو كه هستى!

در این فراز از دعا راه خداشناسی غیر از برهان علت و معلول فلسفی است که از وجود معلول، پی به وجود علت ببریم و از وجود مخلوقات، پی به وجود خالق ببریم

بلکه مراد این است که منشأ معرفت به خدا، خودِ خداست نه مخلوقات و مصنوعات غیر از خدا!فتامل!!

این مطلب اشاره است به این آیه شریفه: شَهِدَ اللَّهُ اَنَّهُ لا اِلهَ اِلاّ هُوَ/گواهی داد خدا که نیست خدایی جز او(سوره ال عمران،آیه18)
و اگر خدای متعال به یگانگی خود شهادت نمی داد، کسی او را نمی شناخت.

انسان عقلا به دنبال مجهول مطلق نیست و قطعا به دنبال آنچه می رود که علم اِجمالی به آن دارد.

این علم اِجمالی اولیه را توحید فِطری گویند؛ یعنی خداوند متعال در فطرت انسان ها، حقیقت توحید را اِنشاء کرده و از انسان اقرار گرفته است که با اطاعت از فرامین الهی به علم تفصیلی ثانویه خواهد رسید.

بنابراین حقیقت توحید در فطرت انسان نقش بسته است ولی گناهان و غفلت ها مانع و حجاب فطرت شده اند

و زمانی زبان حال انسان این فراز از دعا می شود که توفیق رفع این حجاب ها و موانع را پیدا کند و زمانی این حجب و موانع کنار می روند که انسان اهل سیر و سلوک باطنی و عرفانی شده و ساکن میخانه معرفت شود

و در نتیجه انوار حق متعال بر قلب انسان خواهد تابید و او ذات اقدس اله را مشاهده می کند و این گونه خدای تبارک و تعالی خود را به بنده عارف خود میشناساند و او را به مقام شهود و مشاهده و توحید عینی و لقاءالله می رساند.

دعای ابوحمزه ثمالی

إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِينًا.(آیه57،احزاب).

ترجمه:

آنان که خدا و رسول را (به عصیان و مخالفت) آزار و اذیّت می‌کنند خدا آنها را در دنیا و آخرت لعن کرده (و از رحمت خود دور گرداند) و بر آنان عذابی با ذلّت و خواری مهیّا ساخته است.

نکته آیه:
آزار خداوند، يعنى انجام كارى بر خلاف خواست و رضاى او كه به جاى جلب رحمت الهى، غضب و لعنت خداوند را به دنبال دارد.

شايد مراد از اذيّت خدا، اذيّت بندگان خدا باشد، نظير قرض دادن به بنده كه قرض دادن به خداست، و مراد از اذيّت كردن پيامبر صلى الله عليه و آله تكذيب و تهمت و برخورد بى‌ادبانه با آن حضرت و اذيّت كردن اهل بيت اوست، همان گونه كه در چند روايت آمده است كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود: «فاطمة بضعة منى فمن اغضبها اغضبنى» «1» فاطمه پاره‌ى تن من است، هر كه او را خشمگين سازد مرا به خشم آورده است.( صحيح بخارى، ج 5، ص 26 و صحيح مسلم، ج 4، ص 1903.)

تفسیرنور،حجت الاسلام والمسلمین قرائتی

 آیت الله حسینی طهرانی(قدس الله روحه):

گاه از اين دُوَل بزرگ(مثل آمریکا و اسرائیل و انگلیس و……)تعبير به «أبرقدرت» مى‌شود؛

أبرقدرت خداوند است و قدرت خود را به هر كس بخواهد إعطاء ميفرمايد،

و مؤمنى كه توكّل بر پروردگار خود داشته باشد، هيچگاه نبايد خود را در كنار كفّار، عاجز و ضعيف و ايشان را قوىّ و قدرتمند بپندارد،چه رسد به اينكه ايشان را أبرقدرت بنامد.

انگليس و آمريكا و شوروى و دولت های این چنینی، أبرجنايتكار هستند نه أبرقدرت.

نور مجرد،ج1،فصل سفر به سوریه

تصوف در حقیقت، مخلوطی از تفکرات فرقه­ ها و ادیان مختلف اعم از بودایی، میترایی، زردشتی، مانوی، تائو، مسیحی، برهمایی، یهود و اسلام است.
مسایلی همچون:
فقر، خرقه­ پوشی، ریاضت­ های طولانی، از آداب هندوهاست.[۱]

تشرف را از آیین میترا گرفتند.
آیین میترا همان مهرپرستی ایران باستان است.
میترا، یعنی خورشید.[۲]

غسل اسلام گنابادی­ ها، از غسل تعمید مسیحی­ ها اخذ شده است.
پرسه و گدایی صوفی مبتدی، از آیین برهمایی گرفته شده است.[۳]

عین قول و عقیده صوفی­ ها در مورد ذکر، در آیین زردشت آمده که باید پیکر پیر را بدل گیرند و چنان داند که حاضر و ناظر است و از فکر پیر غایب نگردد.[۴]

چنان­که ملا علی گنابادی، فرزند ملا سلطان مشهور به نور علی شاه ثانی میگوید:
مقلد ناچار است که در وقت عبادت مرشد را در نظر آورد.[۵]

صاحب استوارنامه می­گوید :
صحت اعمال و عبادات و معارف موقوف است به اجازه قطب، والا باطل است و قبول خدا نیست، هر چند با خلوص نیت باشد؛ زیرا معنای خالص بودن نیت خلوص للقطب است و کسی راهی به خلوص لله ندارد، مگر از راه قطب. ولایت، یعنی بیعت با ولیّ امر که به­ واسطه آن، صورت قطب وارد قلب میشود.[۶]

عُشرِیِّه نیز که در فرقه نعمت اللهی گنابادی جریان دارد و جانشین خمس و زکات است، از آیین مسیح و یهود اخذ شده است.[۷]

منابع :
۱_ ماللهند ؛ ج۱/ص۲۵
۲_ آیین میترا ؛ ص۲۷
۳_ ماللهند ؛ ج۲/ص۴۵۳
۴_ ریاض السیاحة ؛ ص۱۸۱
۵_ صالحیه ؛ ص۳۳۴
۶_ استوارنامه ؛ ص۱۳۲
۷_ انجیل متی ؛ ب۲۳/ش۲۳

سوال: آيا جايز است پيش از ماه رمضان، فطره را به فقير داد؟

آیت الله خامنه ای: اگر پيش از ماه رمضان فطره را بدهد صحيح نيست، و احتياط واجب آن است كه در ماه رمضان هم فطره را ندهد، ولى اگر پيش از رمضان يا در ماه رمضان به فقير قرض بدهد و بعد از آن كه فطره بر او واجب شد طلب خود را بابت فطره حساب كند مانعى ندارد.

 آیت الله مکارم شیرازی: زکات فطره را نمى توان قبل از ماه رمضان داد و اگر بدهد باید روز عید فطر اعاده کند، همچنین احتیاط واجب آن است که در ماه مبارک رمضان هم ندهد، ولى اگر پیش از ماه رمضان یا در ماه رمضان چیزى را به فقیر قرض دهد و بعد از آن که فطره بر او واجب شد طلب خود را به جاى فطره حساب کند مانعى ندارد.

 آیت الله سیستانی : اگر فرد پیش از ماه رمضان، زکات فطره را بدهد صحیح نیست ولی بعد از فرا رسیدن ماه رمضان می‌تواند زکات فطره را بدهد هرچند احتیاط مستحب آن است كه در ماه رمضان هم فطریه را ندهد و پرداخت آن را تا شب عید فطر به تأخیر اندازد، ولی اگر فرد، پیش از ماه رمضان به فقیر قرض بدهد و بعد از آنكه فطریه بر او واجب شد، فقیر مذکور هنوز هم استحقاق دریافت زکات فطره را دارا باشد می‌تواند طلب خود را از فقیر بابت زکات فطره حساب كند

 استفتاء‌ از سایت مراجع عظام

مرحوم آیت الله مجتهدی فرمودند: روزی فردی آمد خدمت امام معصوم (امام باقر و یا امام صادق علیهما السلام که تردید از بنده است) و به ایشان عرض کرد:

اگر روزی یکی از دوستان شما گناهی کند ، عاقبتش چگونه خواهد بود؟

امام در پاسخ به وی فرمودند:خداوند به او یک بیماری عطا می نماید تا سختی های آن بیماری کفاره ی گناهانش شود.
آن مرد دو مرتبه پرسید : اگر مریض نشد چه ؟

امام مجدد فرمودند: خداوند به او همسایه ای بد می دهد تا او را اذیت نماید و این اذیت و آزار همسایه، کفاره ی گناهانش شود.
آن مرد گفت : اگر همسایه ی بد نصیبش نشد چه ؟

امام فرمودند : خداوند به او دوست بدی می هد تا وی را اذیت نماید و آزار آن دوست بد ، کفاره گناهان دوست ما باشد.
آن مرد گفت : اگر دوست بد هم نصیبش نشد چه ؟!

امام فرمودند : خداوند همسر بدی به او میدهد تا آزار های آن همسر بد ، کفاره ی گناهانش شود.
آن مرد گفت :اگر همسر بد هم نصیبش نشد چه ؟

امام فرمودند : خداوند قبل از مرگ به او توفیق توبه عنایت می فرماید.
باز هم آن مرد از روی عنادی که داشت گفت: و اگر نتوانست قبل از مرگ توبه کند چه ؟

امام فرمودند : به کوری چشم تو ! ما او را شفاعت خواهیم کرد…

 در محضر آیت الله مجتهدی ره

آیا دقت کرده اید که عمده برداشت های ما از دیگران، به نگرش خود ما مربوط است!

انسانهای “صادق” به صداقت حرف هیچکس شک نمی کنند و حرفِ همه را باور دارند.

انسانهای “دروغگو” تقریبا حرف هیچکس را باور ندارند و معتقدند که همه دروغ می گویند .

انسانهای “امیدوار” همواره در حال امیدوار کردن دیگرانند .

انسانهای “نا امید” همیشه آیه یأس می خوانند .

انسانهای “حیله گر” معتقدند که همه مشغول توطئه هستند.

انسانهای “شریف” همه را شرافتمند می دانند .

انسانهای “بزرگوار” بیشترین کلامشان، تشکر از دیگران است.

انسانهای “بلندنظر” هرکاری برای هرکسی می کنند باز هم با شرمندگی می گویند: ببخشید که بیشتر از این از دستم بر نیامد .

انسانهای “تنگ نظر” هرکاری برای هر کسی انجام دهند، چندین برابر می بینندش .

انسانهای “با محبت” در نهایت مهربانی، همه را با جانم، عُمرَم، عزیزم خطاب می کنند.

انسانهای “متواضع” تقریبا در مقابل خواسته همه دوستان می گویند: چَشم! سعی می کنم.

انسانهای “پر توقع” انتظار دارند همه در مقابل حرف هایشان بگویند چَشم .

انسانهای “حسود” همیشه فکر می کنند که همه به آنها حسادت می کنند.

انسانهای “دانا” در جواب بیشتر سوالات می گویند: نمی دانم .

انسانهای “نادان” تقریبا در مورد هر چیزی می گویند: من می دانم!!!

ﺷﻴﺦ ﺻﺪﻭﻕ ﻗﺪﺱ ﺳﺮﻩ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ «ﺧﺼﺎﻝ» ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻛﺮﻡ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠﻢ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ:

ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﺍﺋﻤّﻪ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﻧﺼﻴﺐ ﺍﻭ ﺷﺪﻩ ﺧﻴﺮ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺁﺧﺮﺕ ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎﻝ ﺍﻭ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻛﺴﻰ ﺷﻚّ ﻧﻜﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺸﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ،

ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻣﻦ ﺑﻴﺴﺖ ﺍﺛﺮ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻧﻴﻤﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﻧﻴﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺍُﺧﺮﻭﻯ ﻭﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺁﺧﺮﺕ ﺍﺳﺖ: ﺁﺛﺎﺭ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺁﻥ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ:

 ﺑﻰ ﺭﻏﺒﺘﻰ ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎ،ﺣﺮﻳﺺ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺮ ﻋﻤﻞ،

ﻭﺭﻉ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ،ﻣﻴﻞ ﻭ ﺭﻏﺒﺖ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ،

 ﺗﻮﺑﻪ ﻛﺮﺩﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ،ﺷﻮﻕ ﻭ ﻧﺸﺎﻁ ﺩﺭﺷﺐ ﺯﻧﺪﻩ ﺩﺍﺭﻯ،

ﻧﺎﺍﻣﻴﺪﻯ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺳﺖ، ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻭﻧﻮﺍﻫﻰ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ، ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺩﻧﻴﺎ،ﻭ ﺩﻫﻢ ﺳﺨﺎﻭﺗﻤﻨﺪﻯ ﺍﺳﺖ.

ﻭ ﺍﻣّﺎ ﺁﺛﺎﺭ ﺍُﺧﺮﻭﻯ:

 ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﭘﺮﻭﻧﺪﻩ ﻋﻤﻞ باز نمی شود،ﺗﺮﺍﺯﻭﻯ ﺳﻨجش ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻧﺼﺐ ﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﺩ،ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺭﺍﺳﺘﺶ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ،

ﺭﻫﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﺩﻭﺯﺥ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ،ﺭﻭﻯ ﺍﻭ ﺳﻔﻴﺪ ﻭ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ،ﺍﺯ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﻯ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﻨﺪ،

ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺻﺪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺑﺴﺘﮕﺎﻧﺶ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻛﻨﺪ، ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻧﻈﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﻛﻨﺪ،ﺍﺯ ﺗﺎﺝ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺸﺘﻴﺎﻥ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺍﻭ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ،
ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺣﺴﺎﺏ ﺩﺍﺧﻞ ﺑﻬﺸﺖ ﺷﻮﺩ،

ﭘﺲ ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻣﺮﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ. [1]

پی نوشت:

[1]: ﺍﻟﺨﺼﺎﻝ: 515/2 ﺡ 1، ﺑﺤﺎﺭ ﺍﻟﺄﻧﻮﺍﺭ: 78/27 ﺡ 12.

منبع:

ﺟﻠﺪ 1، ﺻﻔﺤﻪ 47-ترجمه کتاب نفیس (القطره): قطره‌ای از دریای فضایل اهل بیت علیهم‌السلام

امام خامنه ای:

«[استقلال فرهنگی] بسیار سخت است و بسیار خون دل دارد. مبارزه برای استقلال فرهنگی، از همه انواع استقلالها سخت‌تر است… اگر دشمن بتواند ملت ما را به ملتی که اعتقادی به مبارزه ندارد، امیدی به پیروزی ندارد، زهدی نسبت به جلوه‌های شهوانی و مادّی ندارد، تبدیل کند، پیروز شده‌است. این‌جاست که مبارزه فرهنگی، مبارزه‌ای واجب‌تر از واجب میشود.»

1372/02/15

آیت الله مجتهدۍ تهرانے (ره):

همیشه مقید به غسل توبه باشید، شاید بعد از آن غسل مردید.

غسل نشاط را هم نیت کنید که وقتی عبادت می کنید نشاط داشته باشید.

دیدید آدم گرسنه ، چه با نشاط غذا میخورد؟

آدمی که خوابش می آید چه با نشاط میخوابد و لذت می برد؟

عبادت هم نشاط می خواهد، ماها برای عبادت کسل هستیم. لذا باید مقید باشید غسل نشاط انجام دهید.

سوال:
 کسی که در افطار شب عید فطر، میهمان دیگری باشد، فطریه‌اش به عهدۀ کیست؟خودش یا صاحب‌خانه؟ آیا فرقی می‌کند که قبل از اذان مغرب به میهمانی رفته باشد یا بعد از آن؟

آیت الله خامنه ای: فطره مهمانى كه پيش از غروب شب عيد فطر با رضايت صاحب خانه وارد شده و نان خور او حساب مى‌شود، بر او واجب است؛ و فطره مهمانى كه بعد از غروب شب عيد فطر وارد مى‌شود بر صاحبخانه واجب نيست، اگرچه پيش از غروب او را دعوت كرده باشد و در خانه او هم افطار كند.

نکته: با یک شب مهمان نان خور حساب نمی شود.

 آیت الله مکارم شیرازی: میهمانى که پیش از غروب شب عید فطر با رضایت صاحب خانه وارد شده و نانخور او محسوب مى شود (یعنى تصمیم دارد مدّتى نزد او بماند) دادن زکات فطره او نیز واجب است، امّا اگر فقط براى شب عید دعوت شده فطره او بر میزبان واجب نیست و در صورتى که بدون رضایت صاحب خانه باشد نیز بنابر احتیاط واجب فطره او را بدهد، همچنین فطره کسى که انسان را مجبور کرده است که خرجى او را بپردازد.

 آیت الله سیستانی : فطریه مهمانی كه پیش از غروب شب عید فطر وارد بر میزبان شده و نان‌خور وی - هرچند موقّتاً - محسوب می‌شود، بر میزبان واجب است مثل مهمانی كه قبل از غروب آفتاب وارد منزل میزبان شده و شب نیز در منزل او می‌ماند و میزبان هم امكانات رفاهی لازم را برایش فراهم نموده و عهده‌دار مخارج او شده است هرچند مهمان چیزی نخورد یا با غذای خودش افطار نماید؛
اما به مهمانی كه تنها برای افطاری دعوت شده و شب نمی‌ماند، نان‌خور صدق نمی‌كند و زكات فطره‌اش بر عهده میزبان نیست.

 فطریه مهمانی كه بعد از غروب آفتاب در شب عید فطر وارد بر میزبان می‌شود در صورتی كه نان‌خور او محسوب نشود، بر ميزبان واجب نيست و اگر نان‌خور او حساب شود (بنا بر احتياط واجب) مراعات مقتضای احتياط ترک نشود مانند اين كه يكی با اجازه ديگری فطريه را بدهد.

 آیت الله وحید خراسانی : چنانچه پیش از غروب آفتاب شب عید فطر با رضایت صاحب خانه وارد شود و تا صبح نزد او بماند فطره او بر صاحب خانه واجب است و اگر تا صبح نزد او نماند بر او واجب نیست.

 استفتاء‌ از سایت مراجع عظام

آیت الله مجتهدی تهرانی (ره):

دزدترین مردم «اَسْرَقَ النّاس» چه کسی است؟ دزدترین مردم آن کسی است که از نمازش می دزدد.

 وقتی می خواهد به سجده برود، «سینِ» «سُبْحانَ رَبِّیَ الْأَعْلی وَ بِحَمْدِهِ» را قبل از رفتن به سجده، «حانَ رَبِّیَ الْأَعْلی» را در سجده، «وَ بِحَمْدِهِ» را هنگام بلند شدن از سجده می گوید. این نماز باطل است؛ زیرا به صورت عمدی طمأنینه در آن رعایت نشده است.

ولی اگر عمدی نباشد، و اشتباهاً ذکر را زودتر گفته باشد، نمازش باطل نیست، می تواند ذکر را دوباره تکرار کند؛ زیرا طمأنینه رکن است.

 کسی که از نمازش می دزدد و نمازش بدون طمأنینه است، نه رکوع صحیح دارد، نه سجده صحیح، نه بعد از نماز دعا دارد، نه تعقیب دارد،

در واقع نمازش را مُچاله کرده و به گوشه ای پرتاب کرده است، مَثَل او مَثَل کسی است که لباس کهنه اش را در آورده و آن را مُچاله کرده و به گوشه ای پرت کرده است.

 بعضی ها هستند که تا نمازشان تمام می شود و سلام می دهند، سریع بلند می شوند و می روند، دستشان را بلند نمی کنند که از خداوند حاجتی بگیرند.

شما همگیتان بعد از نماز یک دعا محل دارید که مستجاب می شود پس دستهایتان را بلند کنید و حاجت بگیرید.

«فَلِذلِكَ فَادْعُ وَ اسْتَقِمْ كَما أُمِرْتَ وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَهُمْ وَ قُلْ آمَنْتُ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ مِنْ كِتابٍ وَ أُمِرْتُ لِأَعْدِلَ بَيْنَكُمُ اللَّهُ رَبُّنا وَ رَبُّكُمْ لَنا أَعْمالُنا وَ لَكُمْ أَعْمالُكُمْ لا حُجَّةَ بَيْنَنا وَ بَيْنَكُمُ اللَّهُ يَجْمَعُ بَيْنَنا وَ إِلَيْهِ الْمَصير؛  (شوری/15)

ترجمه:

پس آنان را[به سوى همان آيينى كه به تو وحى شده‏] دعوت كن، و همان گونه كه مأمورى[بر اين دعوت‏] استقامت كن، و از هواهاى نفسانى آنان پيروى مكن و بگو: به هر كتابى كه خدا نازل كرده ايمان آوردم، و مأمورم كه در ميان شما به عدالت رفتار كنم؛ خدا پروردگار ما و شماست. اعمال ما براى خود ما و اعمال شما براى خود شماست. ديگر ميان ما و شما[پس از روشن شدن حقايق‏] هيچ حجّت و برهانى نيست؛ خدا، ما و شما را[در عرصه قيامت‏] جمع مى‏‌كند، و بازگشت به سوى اوست.»

نکته آیه:

بی تفاوتی نسبت به فرهنگ اسلامی مسلمین، گناهی است که در خوشبینانه‌ترین حالت، از سر راحت طلبی، وادادگی و ناامید شدن از مقاومت در مقابل دشمنان اسلام است.

 قرآن کریم پیامبر اسلام را به انجام دستورات دینی و عدم پیروی از هوا و هوس‌های دیگران ملزم کرده و استقلال و حقّانیّت ارزش‌های اسلامی را اینگونه بیان می‌کند:

 پس؛ اینکه کشورهای غربی ملزم به اجرای اسنادی از قبیل سند 2030 هستند هیچگاه به معنای این نیست که ما هم باید با آنها همراه شویم؛ بلکه اسلام و احکام آن، حقّ هستند و هر چه بر خلاف احکام اسلامی باشد مردود است، حتّی اگر همه کشورها به آن عمل کنند!

 از نخستین عالمانی که در جهان عرب از روند مهاجرت یهودیان به سرزمین فلسطین احساس نگرانی کرد علامه سید عبدالحسین شرف الدین بود.

- وی در همان زمان مهاجرت یهودیان جهان به خاک فلسطین را برای آینده آن کشور #خطرناک دانست و همواره خطر یهودیان را برای فلسطین تذکر می داد.

او مسئولیت این بحران را که آینده تاریک آن از همان سال ها نمایان بود، بر دوش دولت #انگلیس دانست که با استفاده از خلأ فروپاشی دولت عثمانی، پای استواری برای خود در قلب جهان اسلام ایجاد کند.

- سید شرف الدین از دولت های جهان خواست که با اعتراض و فشار به بریتانیا جلو پیش روی صهیونیست ها را بگیرند.

 علامه محمد حسین کاشف الغطاء نیز در جانبداری از فلسطین، کارنامه درخشانی دارد. وی دانشمندی آگاه و سیاستمدار بود و به تاریخ و جغرافیای گذشته و حال جهان اسلامی آگاهی های عمیقی داشت.

این آگاهی های همه جانبه از شرائط سیاسی جهان اسلام و دشمن شناسی، به او کمک کرد تا بتواند در راه آگاه ساختن مسلمانان از نقشه های شوم بریتانیا و آمریکا در تحمیل صهیونیست ها بر عالم اسلامی، گام های بزرگی بردارد.

کاشف الغطاء، جانبداری غرب، به ویژه آمریکا و انگلیس را عامل اصلی ایجاد #اسرائیل و بقای آن می شمرد و در سخنرانی ها فریاد می کرد:

 مسلمانان بیشترین رنج و شکنجه در دوران معاصر را از دولت های غربی متحمل شده اند و آنان مسئول جنایت های یهودیانند.

 منبع:

مجله پگاه حوزه، شانزدهم آذر ۱۳۸۱، شماره ۷۸ ( علمای شیعه و حمایت فقهی و سیاسی از فلسطین)