شیخ الإسلام علامه مجلسی(ره):

امور،بر سه قســـــم است:

بعضى،آن است كه بدون دعا، مصلحت در عطاى آن هست؛(خدا)آن را بدون دعا كرامت مى فرمايد.

و بعضى هست كه با دعا نيز، مصلحت در دادنْ آن نيست؛ آن را مطلقا منع مى فرمايد.

و بعضى هست كه با دعا،مصلحت در عطاى آن هست، و بى دعا، مصلحت نيست؛ چنين امرى، عطايش موقوف بهدعاست.

چون آدمى،به عقل خود نمى تواند میان این امور(سه گانه)تمیز دهد، بايد دعا کند؛

و اگر حاصل نشد،از دعا مأيوس نشود و بداند كه صلاح او، در این چيز نبوده،كه حق تعالى دعايش را مستجاب نكرده…!

عین الحیات(نشر بوکتاب)، ص۵۳۲،علامه مجلسی(ره)

یکی از اصحاب امام صادق (ع) که همواره به خدمت آن حضرت می‌رسید مدتی غایب شد، روزی یکی از آشنایان او به حضور امام صادق (ع) آمد، امام از پرسید فلانی کجاست؟ حالش چطور است؟
او در پاسخ به امام صادق (ع) به گونه ای پاسخ داد که گمان کرد، امام از وضع مالی آن شخص پرسیده است. امام صادق (ع) پرسید: دینش چگونه است؟
او در پاسخ گفت دینش به گونه ای است که شما دوست داری
امام صادق (ع) فرمود هو والله الغنی (سوگند به خدا، او غنی و بی نیاز است)

اصول کافی باب سلامة الدین حدیث ۴ ص ۲۱۶ - ج ۲

وقتی سازمان سیا CIA برای امام حسین علیه‌السلام پول خرج میکند!!!

                        دانلودکلیپ

آیت الله مجتهدی (ره) فرمودند:

فشار زندگی را تحمل کنید که این از گنج های بهشت است.سختی دارد، فشار دارد، پس صبر کنید.
مرتب پیش این و آن شکایت نکنید.

از خدا شکایت نکنید که چرا سنگ به در بسته می خورد و ….

یکی از اولیاء خدا سی سال بستری شده بود، سی سال بستری بودن خیلی سخت است،

به عیادتش آمدند و از او پرسیدند:
چه می خواهی؟ می خواهیخوب شوی؟ …

هیچ حرفی نزد، اصلا” از خدا شکایتی نکرد … ابدا”
سکوت!

كَانَ [الصَّادِقُ‏] عَلَيْهِ السَّلَامُ دَائِماً يَعِظُ بِهَا النَّاسَ كَانَ عَلَيْهِ السَّلَامُ يَقُولُ:
امام صادق(علیه السلام)دائما مردم را به ده چرا موعظه می کرد .

1_ إِنْ كَانَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى قَدْ تَكَفَّلَ بِالرِّزْقِ فَاهْتِمَامُكَ لِمَاذَا؟ 
اگر خداوند رازق و متکفل  رزق انسان است  پس تلاش بیش از حد برای  رزق و روزی برای چی ؟ و چرا بیش از حد  برای بدست آوردن رزق و روزی تلاش می کنید تا باعث فوت کارهای دیگر درزندگی شود و ترک وظایف دیگر . به مقدار وظیفه باید کار و تلاش کرد و به کارهای دیگر زندگی هم برسیم خداوند رزق انسان را می رساند.

2_ وَ إِنْ كَانَ الرِّزْقُ مَقْسُوماً فَالْحِرْصُ لِمَاذَا؟
و اگر رزق از طرف خداوند قسمت شده است پس چرا باید انسان حرص بزند.؟

3_ وَ إِنْ كَانَ الْحِسَابُ‏ حَقّاً فَالْجَمْعُ لِمَاذَا؟
  و اگر حساب و کتاب اعمال حق است پس جمع کردن مال برای چی ؟

4_ وَ إِنْ كَانَ الْخَلَفُ مِنَ اللَّهِ حَقّاً فَالْبُخْلُ لِمَاذَا؟
و اگر  انسان انفاق کند و خداوند چند برابر پاداش می دهد  پس بخل کردن در انفاق مال و علم و وقت و جان برای چی ؟.
( البته مالی را باید انفاق کند در راه خیر که از راه خیر هم بدست آمده باشد و نیز حلال باشد)

5_ وَ إِنْ كَانَتِ الْعُقُوبَةُ مِنَ اللَّهِ النَّارَ فَالْمَعْصِيَةُ لِمَاذَا؟
 و اگر عقوبت کردن از طرف خداوند آتش دوزخ است پس گناه کردن برای چی ؟

6_ وَ إِنْ كَانَ الْمَوْتُ حَقّاً فَالْفَرَحُ لِمَاذَا؟
 و اگر مردن حق است پس خوشحالی که انسان را از یاد مرگ و قیامت غافل کند برای چی؟.

ادامه »

هيچ کس از دنيا حظ و لذتي نبرد جز آنکه آن لذت در آخرت برايش غصه بود.

چقدر بزرگ است نعمتهاي خدا در دار دنيا و چقدر کوچک است آن نعمتها در جنب نعمتهاي آخرت.

اين دنيايي که اينقدر نزد تو محبوب است هرگز بهتر از آخرتي نيست که بدبيني تو آن را اينقدر در نظرت زشت جلوه داده است.

از دنيايت هر چه پيش فرستي مال خودت و هر چه پس گذاري از آن دشمنت مي‏باشد.

مردم درباره چيزي نگفتند خوش به حالش جز اينکه روزگار روز بدي را براي آن پنهان داشت (و آن شادي را به غم تبديل کرد).

هيچ در دنيا نيفزود جز اينکه در آخرت کم شد.

واي که تا چه اندازه آسايش به رنج توام و نزديک است.

ادامه »

جناب عارف ربانی مرحوم حاج آقای انصاری همدانی به شیخ بهلول گفته بودند: آقا ما اعتقاد داریم که شما جزو اوتاد هستید.

ایشان در جواب فرمودند: نخیر، من جزو اوتاد نیستم، ولی هر چه دارم از تبرّی دارم .

امر تبرّی به قدری مهم است که حضرت حق تعالی در زیارت عاشورا اول می‌فرمایند:

«اللّهُمّ العَن أوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ محمَّدٍ وآلِ محمدٍ و آخِرَ تابِعٍ لَه علی ذَلِکَ؛

خدایا اولین ظالمی که به حق محمد و خاندان او ظلم کرده و پایمال نمود تا آخرین کسی که از آن ظالم پیروی کرد را لعنت کن.» و بعد می‌فرماید:

«السلام علیک یا أباعبدالله و علی الاَرواحِ الَتی حَلَّت بِفِنائِک؛ سلام بر تو ای ابا عبدالله و بر روح هایی که در پیشگاه تو فدا شدند.»

برگرفته از کتاب «ملکوتی خاک‌نشین، سیری در زندگانی حاج شیخ بهلول محمدتقی بهلول» نوشته سیّدعباس موسوی مطلق.

 آیت‌الله بهجت (رحمة الله عليه):

 نماز شب را ترڪ نڪنید ڪه برڪات بسیار دنیوی و اخروی دارد.

می گویند اگر ڪسی نماز شب خواند و فردای آن روز گفت من گرسنه مانده ام، دروغ می گوید! مگر اینڪه روزه گرفته باشد.

 زیرا خداوند رزق و روزی او را تضمین کرده است.

 البته قناعت گنجی است که هیچکس از آن بی نیاز نیست.

 حدیث دلتنگی، ص213

آیت الله جوادی آملی می فرماید:

همانطور که ما از سوزاندن قرآن و آتش
زدن مسجد معصوم هستیم وفکر آن را هم اصلا نمی کنیم، اولیاء الهی درباره همه گناهان اینگونه هستند،اگر ما از بعضی گناهان دوریم و فکر ونیت آن را نمی کنیم انسانهای الهی ازهمه گناهان
فاصله دارند و فکرش را هم نمی کنند، این معنای عصمت است.

 نمادها از عوامل تأثیرگذار بر فرهنگ عمومی است و از آنجا که از نظر هنری ظرفیت‌های فراوانی دارند تأثیر بیشتری بر توده‌های مردم به‌ویژه جوانان می‌گذارند.

از مهم‌ترین پیام‌های این نمادها ساختارشکنی و هنجارشکنی و به‌نوعی نه گفتن و ستیز داشتن با همه‌چیز است.

 این‌گونه باورهای اومانیستی از طریق فیلم‌ها، سایت‌ها و مخصوصاً شبکه‌های اجتماعی و مانند آن به افکار جوانان ایرانی به‌ویژه دختران که از روحیه‌ی حساسی برخوردارند تزریق شده و عده‌ای ناخواسته جذب این نوع تفکرات انحرافی می‌شوند.

 دستوراتی که بی‌توجهی به مرزهای اخلاقی، قانونی و شرعی را برای مخاطبان خود پیشنهاد می‌کند؛ کارهایی مانند: تشویق به خودکشی، مجروح کردن خود و خون‌خواری و اعمال شنیع دیگر و این‌گونه القا می‌کند که با ساختارشکنی و زیر پا گذاشتن خطوط قرمز می‌توانند به اهداف خود نائل شوند.

فرقه‌های نوظهور، حمید نگارش، قم: زمزم هدایت، ۱۳۹۰، ص ۱۰۲

ﻋَﻦْ ﺃَﺑِﻲ ﺟَﻌْﻔَﺮٍ علیه السلام ﻗَﺎﻝَ ﺇِﺫَﺍ ﺃَﺭَﺩْﺕَ ﺃَﻥْ ﺗَﻌْﻠَﻢَ ﺃَﻥﱠﱠ ﻓِﻴﻚَ ﺧَﻴْﺮﺍً ﻓَﺎﻧْﻈُﺮْﺇِﻟَﻰ ﻗَﻠْﺒِﻚَ ﻓَﺈِﻥْ ﻛَﺎﻥَ ﻳُﺤِﺐﱡﱡ ﺃَﻫْﻞَ ﻃَﺎﻋَﺔِ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪِ ﻭَ ﻳُﺒْﻐِﺾُ ﺃَﻫْﻞَ ﻣَﻌْﺼِﻴَﺘِﻪِ ﻓَﻔِﻴﻚَ ﺧَﻴْﺮٌ ﻭَ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪُ ﻳُﺤِﺒﱡﱡﻚَ ﻭَ ﺇِﻥْ ﻛَﺎﻥَ ﻳُﺒْﻐِﺾُ ﺃَﻫْﻞَ ﻃَﺎﻋَﺔِ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪِ ﻭَ ﻳُﺤِﺐﱡﱡ ﺃَﻫْﻞَ ﻣَﻌْﺼِﻴَﺘِﻪِ ﻓَﻠَﻴْﺲَ ﻓِﻴﻚَ ﺧَﻴْﺮٌ ﻭَ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪُ ﻳُﺒْﻐِﻀُﻚَ ﻭَ ﺍﻟْﻤَﺮْﺀُ ﻣَﻊَ ﻣَﻦْ ﺃَﺣَﺐﱠﱠ .

ﺍﻣﺎﻡ ﺑﺎﻗﺮ علیه السلام ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺑﺪﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺗﻮ ﺧﻴﺮﻯ ﻫﺴﺖ، به قلبت ﻧﮕﺎﻩ ﻛﻦ، ﺍﮔﺮ ﺍﻫﻞ ﻃﺎﻋﺖ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻣﻌﺼﻴﺖ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻦ ﺩﺍﺭﺩ، ﺩﺭ ﺗﻮ ﺧﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﺪﺍ ﻫﻢ تو رﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻫﻞ ﻃﺎﻋﺖ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻦ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻣﻌﺼﻴﺖ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ، ﺩﺭ ﺗﻮ ﺧﻴﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺩﺷﻤﻨﺖ ﺩﺍﺭﺩ، ﻭ ﻫﺮ ﻛﺴﻰ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﻭﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺖ.

الکافی ج۲ ص۱۲۶
بحارالانوارج۶۶ص۲۴۷

میگویند…

چشمي که دائم عيب هاي ديگران رو ببينه،
اون عيب رو به ذهن منتقل مي کنه
و ذهني که دائما با عيب هاي ديگران درگيره، آرامش نداره،
درونش متلاطم و آشفته است..
در عوض چشمي که ياد گرفته
هميشه زيبايي ها رو ببينه،
اول از همه خودش آرامش پيدا مي کنه.
چون چشم زيبابين عيب هاي ديگران رو نمي بينه و دنياي درونش دنياي قشنگي هاست…

خلاصه دستورالعمل مهم سید السالکین، کوه توحید، عارف کامل مرحوم آيت‌الله سیدعلی آقا قاضي (قدّس الله روحه) به شاگردان خود درباره ورود ماه‌هاي رجب، شعبان و رمضان :

۱_ عليكم بالفرائض في أحسن أوقاتها! دستورالعمل آن است كه نماز‌هاي واجب را در بهترين اوقات خودش انجام دهيد همراه نوافل آن! (كه مجموعاً پنجاه و يك ركعت مي‌شود، اگر نتوانستيد چهل و چهار ركعت)

۲_ نوافل (نماز) شب را حتما انجام دهید…عجب از كساني كه قصد دارند، دنبال كنند مرتبه‌اي از كمال را در حالي‌كه شب‌ها قيام نمي‌كنند؛ ما نشنيده‌ايم كسي به مرتبه‌اي از كمال برسد، مگر به قيام شب و نماز شب.

۳-عليكم بقرائه القرآن! بر شما باد به قرائت قرآن كريم با صوت حزين و با آهنگ و غنا! يعني با صداي خوش بخوان كه تو را تكان دهد .

۴-بر شما باد به أوراد معتاده كه معروف است و هر كدام از شما كه ورد خاصي دارد كه بايد بجا آورد؛ و سجده يونسيه را از 500 تا 1000 به‌جا آوريد؛ يعني تا هزار هم مي‌توان به‌جا آورد، بسيار هم خوب است.

۵-بر تو باد زيارت مشهد أعظم در هر روز! (كه منظور از مشهد أعظم أميرالمؤمنين علیه السلام است، چون مرحوم قاضي در نجف بوده‌اند) و زيارت مساجد معظمه! (كه منظور كوفه و سهله است) و در “بقيه مساجد” عبادت خود را به‌جا آوريد! چون مؤمن در مسجد مثل ماهي است در آب؛ همان‌طوري كه حيات ماهي به آب است، حيات مؤمن هم در مسجد است؛ ماهي را از آب بيرون اندازند، مي‌ميرد.

۶-بعد از نماز‌هاي واجب تسبيح حضرت صديقه طاهره(سلام الله علیها) را ترك نكنيد! زيرا كه آن ذكر كبيره شمرده شده و لااقل بعد از هر نماز يك‌بار بگوييد و اگر توانستيد دو يا سه بار بگوييد بهتر است.

۷-از لوازم مهم، دعا براي فرج حضرت حجت بقيه الله الأعظم است در قنوت نماز وتر، و از آن گذشته در هر روز، و در جميع دعاها براي حضرت دعا كنيد.

۸-زيارت جامعه را روز‌هاي جمعه به‌جاي آوريد! مقصود، زيارت جامعه معروف است: زيارت جامعه كبيره.

۹-قرآن كه مي‌خوانيد، در اين سه ماه از يك جزء كمتر نباشد، در هر روز يك جزء.

۱۰-زيارت و ديدار برادران خود را زياد كنيد! (مقصود رفقاي طريق هستند) خيلي آنها را زيارت كنيد و ببينيد؛ زيرا اينها هستند برادران طريقي شما كه در طريق و عقبات نفس و تنگنا ها كه انسان گير مي‌كند، كمك انسان مي‌كنند و نجات مي‌دهند.

۱۱-زيارت قبور كنيد نه هر روز بلكه كم‌كم و گاه‌گاهي، (هفته‌اي يك مرتبه خوب است) و در روز زيارت كنيد نه در شب. 

۱۲-هر كسي كه نمي‌تواند هر روز را روزه بگيرد حتي‌الإمكان پنج روز از رجب و ده روز از شعبان را بگيرد؛ خلاصه به حسب ملاحظه مزاج و قوه و حال و استعداد بگيرد. 

مطلع انوار ،ج۲ ،ص ۱۰۵ تا ۱۱۳

 نگاه انسان مؤمن به نفس خودش مانند نگاه به یک همسایه خائن است.

امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: الْمُؤْمِنُ لايُمْسى وَ لا يُصْبِحُ الّا وَ نَفْسُهُ ظَنونٌ عِنْدَهُ
مؤمن خصلتش اين است: صبحى را به شام نمى‌برد و شبى را به صبح نمى‌آورد مگر اينكه نفسش مورد بدگمانى اوست، هميشه با يک نوع بدگمانى به نفس خود نگاه مى‌كند، مثل آدمى كه همسايه خائنى داشته باشد كه به او اعتماد ندارد و دائماً در فكر اين است كه اين همسايه خيانتى نكند.

على عليه السلام مى‌گويد: مؤمن بايد هميشه به نفس خودش به‏ چشم يک خائن و كسى كه نمى‌شود به او اعتماد كرد و مورد بدگمانى و بدبينى است نگاه كند. سعدى مى‌گويد:

مرا شيخ داناى مرشد شهاب
دو اندرز فرمود بر روى آب‏
يكى اينكه در نفس خوشبين مباش
دگر اينكه در غير بدبين مباش‏

 استاد مطهری، فلسفه اخلاق‏، ص120

حضرت ابراهیم علیه السلام:

بسیار میهماندوست بود و تا میهمانبه خانه او نمى‏ آمد، غذا نمى‏ خورد.
زمانی فرا رسيد.

كه يك شبانه روز، هیچ میهمانی بر او وارد نشد؛ پس از خانه بيرون آمد و به جستجوى میهمان پرداخت.

پيرمردى را ديد، جوياى حال او شد، ولی فهميد آن پيرمرد، بت پرست است.

حضرت ابراهيم گفت:
«افسوس! اگر بت پرست نبودی، میهمان من می ‏شدى و از غذاى من مى ‏خوردى»
پيرمرد از كنار ابراهيم گذشت.
در اين هنگام جبرئيل بر ابراهيم نازل شد و گفت:

«خداوند مى‏ فرمايد اين پيرمرد، هفتاد سال مشرك و بت پرست بود، ولی ما رزق او را كم نكرديم.

اينك که غذای يك روز او را به تو حواله نموديم، تو به خاطر بت‏ پرستى، به او غذا ندادى!»

حضرت ابراهيم عليه ‏السلام:

پشيمان شد و به جستجوى آن پيرمرد رفت. او را پيدا كرد و با اصرار به خانه خود دعوت نمود. پيرمرد بت پرست گفت:

«چرا بار اول مرا رد كردى، ولی حالا دعوت می کنی؟»

حضرت ابراهيم ، پيام و هشدار خداوند را به او خبر داد.

پيرمرد به فكر فرو رفت و گفت:
«نافرمانى از چنين خداوند بزرگوارى، دور از مروت و جوانمردى است.»

آن گاه به یگانگی خداوند اقرار نمود و آيين ابراهيم عليه‏ السلام را پذیرفت.

جوامع الحكايات ،محمد عوفى

 آیت الله مجتهدی تهرانی(ره):

دو چیز است که گناهان را نابود می کند:

مرض:

 امیر المؤمنین(ع) به یکی از اصحابشان که مریض شده بود مؤعظه کردند و فرمودند:
«خدا بیماری تو را وسیله کاستن گناهانت قرار داده است.»

 آدم که تب می‌کند کفاره گناهنش است. ناراحت نشید از این که مریض شدید، شکوه نکنید، فایده مرض این است که گناهان را نابود می‌کند.

سجده :

در روایت داریم که آدم به سجده برود و مدتی بر سجده باشد و ستایش کند.
حدیث است که «سجده گناهان را می‌ریزد، همان طور که باد در فصل پاییز برگ درخت را می‌ریزاند.»

 گناه آدم را سنگین می‌کند، مثل بعضی‌ها که دیدید نماز صبح که می‌خواهند بخوانند انگار که کوه روی‌شان افتاده است.

 قربانی را قُربِ آنی گفته اند ؛ چه تعبیر ِ لطیفی ! . . . با قربانی ، به آنی واصل می‌شوی .

قربانی ، یک عبادت ِ تمام است . هر که به جایی رسید ، با قربانی رسیده است . آن تصوّر ِ ابتدائی را از قربانی کنار بگذار ؛ بدنبال ِ سر بریدن ِ گاو و گوسفند نباش . مفهوم قربانی در محضر ِ الهی بسیار فراتر از این حرفهاست . . .

درقدم ِ اوّل باید خود را قربانی کنی و از نو متولّد شوی ؛ ورود به مرحلۀ فراتر ممکن نیست مگر این که مرحلۀ قبل قربانی شود ؛ به دست نمی‌آوری مگر آن که از دست بدهی ؛ پُر نمی‌شوی مگر آن که خالی شده باشی ؛ جوانه نمی‌زنی مگر آن که دانه ات در خاک مضمحل شده باشد آن گاه که تعلّقی را قربانی می‌کنی ، به واقع جا را برای آمدن ِ چیزی فراتر فراهم می کنی .

آیت الله آقا مجتبی تهرانی ره:

یکی از بزرگان گاهی می‏فرمود: لفظاً منکر خدا نیستی، ولی عملاً منکر خدایی!

این تعبیر را من از او دارم. لفظاً منکر خدا نیست، خیلی ـ یا الله یا الله ـ هم می‏کند؛

یا ربّ یا ربّ هم زیاد می‌گوید ولی عملاً منکر خدا است. از این آدم‏ها هم در جامعه‏مان، زیاد داریم که فقط لفظاً می­گویند: ما مسلمانیم؛ مؤمنیم؛

 ولی عمل را که نگاه می‏کنیم، می‏بینم با اسلام تطبیق نمی‏کند. یک مؤمن اینگونه عمل نمی‏کند. یک مسلمان این‌طور عمل نمی‏کند.

این‏ها همانهایی هستند که دین خودشان را به بازیچه گرفته‌اند. «وَ ذَرِ الَّذينَ اتَّخَذُوا دينَهُمْ لَعِباً وَ لَهْواً وَ غَرَّتْهُمُ الْحَياةُ الدُّنْيا» با این‏ها هم نشینی و مجالست نکن. این هم از راه صحیح بیرون رفته است.
بعد خداوند منشأش را بیان می­فرماید که چرا اینها دین را به بازی و مسخره گرفته‌اند. «وَ غَرَّتْهُمُ الْحَياةُ الدُّنْيا» تمام شد. زندگی دنیا این‏ها را مغرور کرده است. پول و ریاست برای او بت شده است.

لازم نیست که بگوید پول و مقام بُت من است، بلکه عملش نمایانگر این مطلب است

سایت معاونت تهذیب حوزه های علمیه