قربانی را قُربِ آنی گفته اند ؛ چه تعبیر ِ لطیفی ! . . . با قربانی ، به آنی واصل می‌شوی .

قربانی ، یک عبادت ِ تمام است . هر که به جایی رسید ، با قربانی رسیده است . آن تصوّر ِ ابتدائی را از قربانی کنار بگذار ؛ بدنبال ِ سر بریدن ِ گاو و گوسفند نباش . مفهوم قربانی در محضر ِ الهی بسیار فراتر از این حرفهاست . . .

درقدم ِ اوّل باید خود را قربانی کنی و از نو متولّد شوی ؛ ورود به مرحلۀ فراتر ممکن نیست مگر این که مرحلۀ قبل قربانی شود ؛ به دست نمی‌آوری مگر آن که از دست بدهی ؛ پُر نمی‌شوی مگر آن که خالی شده باشی ؛ جوانه نمی‌زنی مگر آن که دانه ات در خاک مضمحل شده باشد آن گاه که تعلّقی را قربانی می‌کنی ، به واقع جا را برای آمدن ِ چیزی فراتر فراهم می کنی .