بدان که تو هستی و نمی‌میری. این بدن تو است که می میرد، تو خودت هستی همچنان حی و زنده

حساب کار خودت را بکن که برای زندگی آخرتت چه تهیه دیده‌ای؟!
 ببین برای این دو روزه دنیا که خودت می‌دانی ثباتی در آن نیست، چه کوشش‌ها و تقلّاهایی می‌کنی

اما برای آن‌جا که زندگی ابدی است، چه تهیه دیده‌ای؟

 در آن جا زندگی انفرادی است، احتیاجات را خودت تنهایی باید رفع کنی باب کمک طلبیدن و همکاری مسدود است.

حواست باشد ؛ این جا آمده‌ای که برای آن‌جا تهیه ببینی. معصوم علیه السلام می‌فرماید دنیا دوباره تکرار نمی‌شود.

عارف بزرگ آیت الله شاه آبادی استاد اخلاق حضرت امام (ره)

 چرا حضرت علی علیه السلام در مقابل نیرنگ‌های معاویه به حیله و فریب متوسل نمی‌شدند؟

عده‌ای می‌آمدند به علی علیه السلام می‌گفتند: تو چرا همان متدی را که معاویه به کار می‌برد به کار نمی‌بری تا کارت پیش برود؟ تو به این فکر باش که کارت پیش برود، حالا هرچه شد؛ یک جا آدم باید پول قرض کند، از این بگیرد به آن بدهد؛ یک جا هم یک وعده‌ای می‌دهد، دروغ هم درآمد درآمد.

می‌تواند وعده بدهد بعد هم عمل نکند. بگذار کارت پیش برود، آن مهم‌تر است. تا جایی که برای بعضی توهم پیدا شد که شاید علی(ع) این راه‌ها را بلد نیست، معاویه زیرک و زرنگ است، علی(ع) این زرنگی‌ها را ندارد؛ که فرمود:

چرا اشتباه می‌کنید؟! به خدا قسم که معاویه از من داهیه‌تر و زیرک‌تر نیست. شما خیال می‌کنید من که غدر به کار نمی‌برم راهش را بلد نیستم؟! او غدر و نیرنگ به کار می‌برد و فسق و فجور می‌کند. اگر نبود که خدای متعال دوست نمی‌دارد غدّاری را، آن وقت می‌دیدید که داهیه کیست، من داهیه هستم یا معاویه؟

من چگونه در سیاست نیرنگ به کار ببرم در صورتی که می‌دانم غدر و نیرنگ و فریب، فسق و فجور است، و این فسق و فجورها در حد کفر است و در قیامت هر غدّاری با پرچمی محشور می‌گردد! ابداً من غدر به کار نمی‌برم.

استاد مطهری، سیری در سیرۀ نبوی، ص51 (با تلخیص)

رسول خدا صلی الله علیه و آله :

اگر مردی راضی شود به اینکه زنش آرایش کرده از خانه خارج شود ، بی غیرت است و اگر کسی این مرد را بی غیرت بنامد گناهی نکرده است .

زن هنگامی که آرایش کرده و معطر از خانه اش خارج شود و شوهرش به این عمل رضایت دهد ، با هر قدمی که  زن بردارد ؛ برای شوهر او خانه ای در  جهنم ساخته می شود .

 پس وصیت مرا در مورد  زنان خود به خاطر بسپارید ، تا از شدت حسابرسی خدا نجات پیدا کنید !

 جامع الاخبار ، ص۱۸۵

رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) می فرماید:

 در بهشت درختی است که از آن اسب های ابلق سیاه و سفید با دو بال و با زین هایی از یاقوت بیرون می آیند.

 اولیاء خدا بر آن ها سوار می شوند و به هر جای بهشت بخواهند به پرواز در می آیند.

 اهل بهشت از خدا می پرسند: خدایا! این بندگان تو چگونه به این مقام و جایگاه رسیده اند که ما از آن محروم هستیم؟

 جواب می شنوند:
آن ها کسانی هستند که در دنیا شب ها از بستر خواب بیرون می آمدند و به نماز و راز و نیاز مشغول بودند، در حالی که شما در خواب بودید

 و روزها که شما می خوردید و می نوشیدید، آن ها روزه می گرفتند و همیشه از ترس و شوق من می گریستند.

رساله لقاء الله، ص۱۲۸

 نامه علی ( ع)‏ به ‏«اشعث‏بن قيس‏» فرماندار آذربايجان :

 اين فرماندارى، براى تو وسيله آب و نان نيست، بلکه امانتى است در گردنت و (بدان) تو از سوى مافوق خود تحت مراقبت هستى.

 هرگز حق ندارى درباره رعيّت، استبداد به خرج دهى و حق ندارى در کارهاى مهم و خطير بدون اطمينان وارد شوى.

در دست تو بخشى از اموال خداوند عزّوجلّ است و تو يکى از خزانه داران او هستى، بايد آن را حفظ کنى تا به دست من برسانى،

اميد است من رييس بدى براى تو نباشم.

والسلام.

نهج البلاغه نامه ۵

عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ آبَائِهِ عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ علیهم السلام عن النّبی صلی الله علیه و آله قَالَ:
أَلَا وَ مَنْ تَوَلَّى عِرَافَةَ قَوْمٍ حَبَسَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى شَفِيرِ جَهَنَّمَ بِكُلِّ يَوْمٍ أَلْفَ سَنَةٍ وَ حُشِرَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ يَدَاهُ مَغْلُولَتَانِ إِلَى عُنُقِهِ فَإِنْ قَامَ فِيهِمْ بِأَمْرِ اللَّهِ أَطْلَقَهُ اللَّهُ وَ إِنْ كَانَ ظَالِماً هُوِيَ بِهِ فِي نَارِ جَهَنَّمَ‏ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ.

امام صادق به نقل از پدران گرامی شان علیهم السلام از رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:

آگاه باشید! هر کس عِرافَت [سرکردگی] مردمی را بر عهده بگیرد، خداوند عزّ و جل به ازای هر روزش هزار سال او را بر لبه ی جهنم زندانی می کند و روز قیامت در حالی محشور می شود که دستانش به گردنش زنجیر شده.

پس اگر در بین مردم امرِ خدا را بپا داشته باشد خداوند آزادش می کند، و اگر ظالم بوده باشد او را در آتش جهنم می افکند و بد بازگشتگاهی است.

عریف
کسی است که سرپرستی امورِ قبیله و جماعتی از مردم را بر عهده دارد و دیگران از طریق او به احوالات مردم آگاه می شوند و مقامش پائین تر از رئیس است.

 منبع:
الأمالي (للصدوق)، ص ۴۳۳
بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏ ۷۲ ص ۳۴۳

ﺷﻴﺦ ﺟﺎﺑﺮ” ، ﺍﻣﻴﺮ ﻛﻮﻳﺖ ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﺶ می نویسد :
زمانی ﻛﻪ ﺟﻨﮓ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﺮﺍﻕ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ، ﺑﺮﺍی ﺗﺠﻠﻴﻞ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖﺻﺪّﺍﻡ ﺑﻪ ﻋﺮﺍﻕ ﺭﻓﺘﻴﻢ ؛
ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺻﺪّﺍﻡ ﺷﺨﺼﺎً ﭘﺸﺖ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺍﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﺑﻨﺰ ﺗﺸﺮﻳﻔﺎﺕ ﻧﺸﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺮﺍ ﺗﺎ ﻓﺮﻭﺩﮔﺎﻩ ﺑﻐﺪﺍﺩ برساند ؛
ﺻﺪّﺍﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ حالی ﻛﻪ ﺳﻴﮕﺎﺭ ﺑﺮﮒ کوبایی ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ ؛
ﻣﺘﻜﺒّﺮﺍﻧﻪ ﻛﻨﺎﺭﻡ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ،
ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻢ :
ان شاء اﻟﻠﻪ ﺳﻔﺮی ﺑﻪ ﻛﻮﻳﺖ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮﺗﺎﻥ ﻫﺴﺘﻴﻢ ،
ﺻﺪّﺍﻡ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻦ ﻣﺘﻜﺒّﺮﺍﻧﻪ ﮔﻔﺖ : ﻛﻮﻳﺖ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﺳﺖ ﺣﺘﻤﺎً می آﻳﻴﻢ…
ﻭ ﻣﻦ ﺳﺎل ۱۹۹۰ زمانی ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻓﺮﺍﺭ ﺑﻪ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎی نظامی بعثی ﺑﻮﺩﻡ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭﺵ ﺷﺪﻡ…
ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﻋﺮﺍﻕ ﺑﺎ ﻛﻮﻳﺖ ﺻﺪّﺍﻡ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭﺍﻥ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺩﻳﮕﺮ ﻟﺒﺎﺱ نظامی نمی پوشید؟
ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ : ﺩﺭ ﻛﻮﻳﺖ ﻣﺮﺩی ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻮﺩ نمی بینیم،
ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻟﺒﺎﺱ ﻧﻈﺎمی می پوﺷﻴﺪﻡ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ایرانی ها ﻣﺮﺩ ﺟﻨﮓ ﻫﺴﺘﻨﺪ…
صدّام ﺩﺭ ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻝ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﺎ ﻟﺒﺎس نظامی بود.

هدیه به روح همه سلحشوران عرصه ایثار و حماسه صلوات

رهبرمعظم انقلاب: مردم هرچه بيشتر و هرچه زودتر پای صندوق‌ها بيايند…

بيانات امام خامنه ای پای صندوق رای:خدای متعال را بر نعمت مردم‌سالاری و حضور در انتخابات سپاسگزاری می‌کنم.
بحمدالله مردم ما هم شکرگزار این نعمت هستند چون می‌بینید که شرکت می‌کنند.
توصیه‌ی من این است که [مردم] هرچه بیشتر شرکت کنند؛ هرچه زودتر پای صندوق‌ها بیایند.
معتقدم کار نیک را بایستی در اول وقت آن انجام داد؛ به تأخیر نباید انداخت.
معتقدم انتخابات ریاست جمهوری بسیار مهم است. سرنوشت کشور دست آحاد مردم است که رئیس قوه‌ی مجریه را انتخاب می‌کنند؛ به اهمیت این کار توجه کنند.
انتخابات شوراهای شهر و روستا هم مهم است زیرا کسانی انتخاب می‌شوند که خدمات شهری و روستایی یعنی مسائل روزمره‌ی مردم را در اختیار دارند؛ آن هم مهم است. [مردم]
با دقت با ملاحظه با شناخت ان‌شاالله شرکت کنند در انتخابات. این توصیه‌ی من به آحاد مردم است.
از شما برادر عزیزمان و مسئولین صداوسیما هم تشکر می‌کنم که زحمت می‌کشید.
از حضرات خبرنگار هم تشکر می‌کنم که مشغول کار مهم انتقال خبر هستند.

 چه نیکوست این سخن که بعضی از اهل کمال گفته اند که دست برداشتن از سیر و سلوک شرعی و روی آوردن به ریاضتهای سخت، یک نوع فرار از سخت‌تر به آسان‌تر است.
زیرا تبعیت و فرمان برداری از شرع، نفس کشی دائمی و تدریجی است و مادام که نفس موجود باشد ریاضت‌های شرعی نیز باید انجام گیرد.

 اما ریاضت های سخت که شرع اجازه آن را نداده، قتل دفعی و غیر تدریجی به شمار می آید و برای همین نیز این ریاضت سخت، آسان تر و کم ایثار تراست.

طریق عرفان (ترجمه و شرح رساله الولایه علامه طباطبائی)، مترجم صادق حسن زاده

 پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌ و آله‌) فرمودند:

 یا علی علیه السلام کارهای شیعیان تو هر جمعه بر من عرضه می شود، با اعمال صالح آنان شادمان می شوم و برای گناهان آنها استغفار می کنم.

 بحارالأنوار ج‏65 41 باب 15

از شهید چمران سئوال کردند آقای دکتر تقوا بالاتر است یا تخصص؟

شهید چمران فرمودند تقوا بالاتر است!

ولی اگر کسی تخصص کاری را نداشته باشد و منصبی را قبول کند، قطعاً انسان “بی تقوایی” است.

قال على (علیه السلام) :
لِکُلِّ شَىْء آفَةٌ هر چیزى آفتى دارد در هر کار مراقب آفت ها باشید .

هر چیزى در جهان هستى، همان گونه که در روایت بالا آمده، آفت یا آفت هایى دارد; یعنى تمام موجودات عالَم آسیب پذیرند و نمى توان چیزى پیدا کرد که بى آفت باشد. به عنوان نمونه بدن خود ما انسان ها چقدر آسیب پذیر و پرآفت است.

 انواع و اقسام بیمارى ها، که از مرز هزاران نوع بیمارى مى گذرد، همواره سلامت انسان را تهدید مى کند. بدین جهت رشته هاى مختلف پزشکى براى مداواى آن ها به وجود آمده است، حتّى آفات یک عضو (مثلا چشم) آن قدر زیاد است که در جهان کنونى یک طبیب نمى تواند در همه مشکلات چشم متخصّص شود; بلکه چشم متخصّص هاى مختلفى دارد.

 انسان نیز چنین است; نباتات، حیوانات، جامعه انسانى و خلاصه همه چیز آفت دارد.

با توجّه به این اصل کلّى و فراگیر، باید در هر موفّقیت و موهبتى با دقّت مراقب آفات آن باشیم و گرنه پیروزى ها و نعمت ها در معرض خطر قرار مى گیرد.

 حضرت على (علیه السلام) در ادامه این سخن آفت نزدیک به سى نعمت را بیان کرده، که در این جا به چهار مورد آن مى پردازیم…

ادامه »

گر چه در این باب جای سخن بسیار است ولی فرمایش عارف وفیلسوف بزرگ معاصر حضرت امام خمینی در مورد رجعت چنین است :
امام در یک بیانی اصل عدم امتناع وقوع مثالی رجعت رو اثبات می فرمایند و می گویند: « . . . و اما جواب از قضیه رجعت این است كه آنكه براى ما مسلّم است اصل رجعت است و این ضرورى مذهب ماست و همین اندازه بر آن دلیل داریم،اما بر ما زاد بر این، كه بدنى خلق مى‏شود، یا آن بدن اوّلى را آورده و ارواح پاك رجعت‏ كنندگان در آن داخل مى‏شود دلیل نداریم، فلذا ممكن است قضیه رجعت به نحو تمثّل مثالى و لو درعالم ملك صورت بگیرد، و رجعت حسینیه هم ممكن است به این نحو باشد؛ زیرا ما بر اصل رجعت دلیل داریم نه بر كیفیت آن، و كیفیت آن ضرورى مذهب ما نیست.»
در این گفتار حضرت امام اصل رجعت را از مسلمات می داند ولی کیفیت آن را مورد اختلاف و می فرمایند دلیلی بر مادی بودن آن نداریم، هر چند در همین گفتار هم تمایل به مثالی بودن آن را مطرح نموده اند و امکان آن را بیان داشته اند.

و در جایی دیگر نفی بدن مادی می نمایند و ضرورت بدنی مثالی را تصریح می کنند، که در رجعت بدن مثالیه انشاء شده توسط نفس حاضر می شود. امام می فرمایند:
« … خلاصه آنچه بر آن دلیل داریم و ضرورى است اصل قضیه رجعت است، اما خصوصیات آن كه مثلًا در رجعت حسینى علیه السلام بعضى را مى‏آورند و مى‏بندند، یا اینكه با همان بدنى كه سرش را بریدند رجعت مى ‏فرماید،

و یا اینكه آن بدن شریف اجزایش را جمع كرده و روح مطهرش با آن بدن خواهد آمد، اینها خصوصیاتى است كه بر آنها دلیل نداریم و ضرورى هم نیستند، پس در خصوص رجعت اگر بگوییم كه نفس شریف و مبارك رجعت‏ كنندگان بدن مُلكى انشا نموده و با آن بدن انشایى مُلكى رجوع مى‏نمایند هیچ استبعادى ندارد، بلكه حتماً قضیه چنین خواهد بود.»
همانطور که مشاهده می شود امام خمینی عدم ضرورت بدن مادی را بیان می دارند و بر مثالی بودن این قضیه تأکید دارند.
حتی امام خمینی رجعت با بدن مثالی و غیر مادی را مفاد برخی از آیات قرآن می دانند و می فرمایند :« … و چون این آخرین درجه رجعت نیست، منافات ندارد كه جسم و جسمانیات به صورت جسم برزخى باشد، چنانكه مفاد بعضى از آیات دیگر همین است كه آن نشئه، نشئه‏اى جسمانى است.»

تقریرات فلسفه ج‏3 ص، 194 جواب از استدلال اهل تناسخ  ص ،192

تقریرات فلسفه ج‏3 ص،197 جواب از استدلال به حشر و رجعت، ص196

تقریرات فلسفه ج‏3 ص:195

آقا سید مهدی کشفی که از یاران مخصوص میرزا جواد آقا ملکی تبریزی بود نقل کرد :

 شبی توی خانه خوابیده بودم ، دیدم که صدای ناله ی سوزناکی از حیاط می آید.

از بس شدید و سوزناک بود ، هراسان ازخواب برخاستم که چه خبر است؟

رفتم در را باز کردم، دیدم در این حیاط ما که به این کوچکی است ، یک کاروانسرای بزرگی است و دور تا دورش حجره می باشد .

و صدا از یک حجره می آید . دویدم پشت حجره هرکار کردم در باز نشد.
 از شکاف درب نگاه کردم ببینم چه خبر است .

دیدم یکی از رفقای ما که اهل بازار تهران است افتاده و به اندازه نصف کمر انسان، سنگ آسیاب روی او چیده اند.
و یک شخص بد هیبت از آن بالا ، توی حلقوم دهان او چیزهایی میریزد.
ناراحت شدم ، هرچه کردم در باز نشد . هرچه التماس کردم به آن شخص که چرا به رفیق ما این طور میکنی !
اصلا نگفت : تو کی هستی ؟

 این قدر ایستادم که خسته شدم برگشتم آمدم توی رختخواب ، ولی خواب از سرم بکلی پرید . نشستم تا صبح شد.

حال نماز خواندن نداشتم . رفتم در خانه میرزا جواد آقا و محکم در زدم .
میرزا جواد آقا از پشت در گفت چه خبره ؟ چه خبره ؟ حالا یه چیزی بهت نشون دادند نباید که اینطوری کنی؟  گفتم من همچو چیزی دیدم . گفت بله ، شما مقامی پیدا کرده اید. این مکاشفه است.آن رفیق بازاری شما رباخوار بود و در آن ساعت داشت نزع روح (روح از بدنش کنده ) می شد. من تاریخ برداشتم . بعد کاغذ آمد که آن رفیق ما در همان ساعت فوت کرده است…

کتاب شرح حال آیت اللّه العظمى اراکى,ص 299.

عبْدُاللَّه بن سِنان يكى از ياران امام صادق(ع) ماجراى شنيدنى زير را چنين بيان مى دارد:

«از امام صادق(ع) پرسيدم: نهر كوثر چيست؟

حضرت توضيحاتى داد؛ سپس فرمود: آيا دوست دارى آن را ببينى؟

گفتم فدايت شوم؛ آرى. فرمود: دستم را بگير تا از اين شهر بيرون رويم.

امام پايش را به زمين كوفت؛ در اين هنگام، پرده ملكوتى كنار رفت و عالم برزخى نمايان شد.

وقتى چشم گشودم، نهرى بسيار بزرگ ديدم كه آغاز و پايانش پيدا نبود. از چشمه هاى آن، آب و شير سفيدتر از برف و شراب نيكوتر از ياقوت روان بود.

گفتم: فدايت شوم؛ اين نهر و چشمه ها از كجا مى آيند و به كجا مى ريزند؟

فرمود: اين از چشمه هايى است كه خداى تعالى در قرآن نويدش را داده است: چشمه اى از آب، چشمه اى از شير، چشمه اى از شراب.
(سوره محمد آیه 15 )

در كنار آن نهر، درختهايى ديدم كه زيرسايه آنها حوريانى گيسو به سرآويخته، آرميده بودند كه هرگز بدين زيبايى كسى را در دنيا نديده بودم!

حضرت به يكى از آنها اشاره فرمود آب بده! آن ماهرو، قدحى از آب پر كرد.

حضرت، ظرف آب را از او گرفت و به من داد. هرگز ظرفى به آن زيبايى نديده بودم (درقرآن هم به ظرفهای زیبایی بهشتی اشاره شده است) و شربتى به آن گوارايى نچشيده بودم!

گفتم: فدايت شوم؛ چنين چيزهايى را نه ديده بودم و نه تصورش را مى كردم.

حضرت فرمود: «اين كمترين چيزهايى است كه خداوند به پيروان ما نويدش را داده است و مؤمن هرگاه بميرد، او را به اين محل آورند. در باغستانهاى اطراف، گردش مى كند و از شرابهاى اينجا مى آشامد».

بحار الانوار، ج 6، ص 287

روزى امام حسين(علیه السلام) از جائى عبور ميكرد ديد جوانى به سگى غذا مى دهد، به او فرمود: به چه انگيزه اين گونه به سگ مهربانى مى كنى؟

او عرض كرد: من غمگين هستم، مى خواهم با خشنود كردن اين حيوان غم و اندوه من مبدل به خشنودى گردد، اندوه من از اين رواست كه من غلام يك نفر يهودى هستم و مى خواهم از او جدا شوم.

امام حسين(علیه السلام) با آن غلام نزد صاحب او كه يهودى بود آمدند، امام حسين(علیه السلام) دويست دينار به يهودى داد، تا غلام را خريدارى كرده و آزاد سازد.

يهودى گفت: اين غلام را به خاطر قدم مبارك شما كه به در خانه ما آمدى به شما بخشيدم و اين بوستان را نيز به غلام بخشيدم و آن پول مال خودتان باشد. 

امام حسين(علیه السلام) هماندم غلام را آزاد كرد و همه آن بوستان و پول را به او بخشيد وقتى كه همسر يهودى، اين بزرگوارى را از امام حسين(علیه السلام) ديد

گفت: من مسلمان شدم و مهريه‌ام را به شوهرم بخشيدم و به دنبال او شوهرش گفت: من نيز مسلمان شدم و اين خانه‌ام را به همسرم بخشيدم.

مناقب آل ابيطالب، ج ۴، ص ۷۵

از امام صادق (علیه السلام) رسیده که آن حضرت فرمود:

 هر کس دوست دارد بداند که نمازش قبول شده است یا نه، پس ببیند که آیا آن نماز، او را از فحشاء و منکرات باز داشته است یا نه؟

به همان اندازه ای که آن نماز او را از ارتکاب کارهای زشت مانع شده است، به همان اندازه هم نمازش قبول شده است.

اسرار الصلوه؛ ص 177.