چرا حضرت علی علیه السلام در مقابل نیرنگ‌های معاویه به حیله و فریب متوسل نمی‌شدند؟

عده‌ای می‌آمدند به علی علیه السلام می‌گفتند: تو چرا همان متدی را که معاویه به کار می‌برد به کار نمی‌بری تا کارت پیش برود؟ تو به این فکر باش که کارت پیش برود، حالا هرچه شد؛ یک جا آدم باید پول قرض کند، از این بگیرد به آن بدهد؛ یک جا هم یک وعده‌ای می‌دهد، دروغ هم درآمد درآمد.

می‌تواند وعده بدهد بعد هم عمل نکند. بگذار کارت پیش برود، آن مهم‌تر است. تا جایی که برای بعضی توهم پیدا شد که شاید علی(ع) این راه‌ها را بلد نیست، معاویه زیرک و زرنگ است، علی(ع) این زرنگی‌ها را ندارد؛ که فرمود:

چرا اشتباه می‌کنید؟! به خدا قسم که معاویه از من داهیه‌تر و زیرک‌تر نیست. شما خیال می‌کنید من که غدر به کار نمی‌برم راهش را بلد نیستم؟! او غدر و نیرنگ به کار می‌برد و فسق و فجور می‌کند. اگر نبود که خدای متعال دوست نمی‌دارد غدّاری را، آن وقت می‌دیدید که داهیه کیست، من داهیه هستم یا معاویه؟

من چگونه در سیاست نیرنگ به کار ببرم در صورتی که می‌دانم غدر و نیرنگ و فریب، فسق و فجور است، و این فسق و فجورها در حد کفر است و در قیامت هر غدّاری با پرچمی محشور می‌گردد! ابداً من غدر به کار نمی‌برم.

استاد مطهری، سیری در سیرۀ نبوی، ص51 (با تلخیص)