علي عليه السلام مي‏فرمايد: ببينيد به چه سرعتي روزها در ماهها و ماهها در سالها و سالها در عمر مي‏گردد. اين سالها و ماهها و هفته‏ ها و روزها قطعاتي است كه از عمر ما جدا مي‏شود و معدوم مي‏گردد و قابل وصل و برگشت‏ نيست، همان عمري كه در لحظات آخر كه مرگ ما فرا مي‏رسد حاضريم تمام‏ دارايي خود را بدهيم و يك سال ديگر بلكه يك روز و يك ساعت ديگر اين‏ دنيا را ببينيم و در آن يك روز و يك ساعت، فرصت از دست رفته را به‏ دست آوريم و مافات را جبران كنيم.

 در قرآن كريم حال مردمان تفريط كار و عمر ضايع كن را بعد از مرگ چنين‏ بيان مي‏كند كه آنها با التماس مي‏گويند: خدايا ما را برگردان به دنيا تا به عمل صالح، گذشته از دست رفته را جبران كنيم. جواب مي‏رسد: ديگر اين راه برگشت ندارد.

حکمتهاواندرزها شهید مطهری (ره)

ارزش انسان به معارف است ، پس بهترين ظرف هاى علم( يعنى نفوس ‍ انسانى) ، آن ظرفى است كه گنجايش آن بيشتر است .
چنان كه حضرت وصی با شاگرد نامدارش كميل «رضوان الله علیه»فرمود:.
« يا كميل!
ان هذه القلوب اوعيه ، فخيرها اوعاها؛
اى كميل !
اين دل ها ظرف ها هستند، پس بهترين آنها آن دلى است كه ظرفيت و گنجايش او بيشتر است.»

 گنجينه گوهر روان ، ص ۲۱۰

روزی حکیمی به شاگردانش گفت: «فردا هر کدام یک کیسه بیاورید و در آن به تعداد آدم‌هایی که دوستشان ندارید و از آنان بدتان می‌آید پیاز قرار دهید.»
روز بعد همه همین کار را انجام دادند و حکیم گفت: «هر جا که می‌روید این کیسه را با خود حمل کنید.»

شاگردان بعد از چند روز خسته شدند و به حکیم شکایت بردند که: «پیازها گندیده و بوی تعفن گرفته است و ما را اذیت می‌کند.»

حکیم پاسخ زیبایی داد: «این شبیه وضعیتی است که شما کینه دیگران را در دل نگه دارید. این کینه، قلب و دل شما را فاسد می‌کند و بیشتر از همه خودتان را اذیت خواهد کرد. پس “ببخشید"،"بگذرید"تا آزار نبینید.

#بی_سنگر
╔═─┅─═ঊঈ??ঊঈ═─┅─═╗
@bi_sangar ✨?join
╚═─┅─═ঊঈ??ঊঈ═─┅─═╝

لذت به دو چیز است یکی کمال خیری و یکی ادراک آن کمال.

اگر چشم کسی تراخم گرفته نمی تواند ببیند تا لذت ببرد، یا گوشش را چرک گرفته و کثیف شده نمی تواند بشنود تا لذت ببرد. این معنا در قرآن کریم آمده است.

جناب آقای شعرانی (قدس سره) می فرمود: چرک صوری و ظاهری را عرب تعبیر به «وسخ» می کند و چرکی که به دل و جان می نشیند .

به اصطلاح چرک باطنی است عرب از آن به «رین» تعبیر می کند. «رَین» زنگ است،چرک است که بر دل می نشیند و نمی گذارد که چشم دل ببیند(کلّا بَل رانَ عَلی قُلُوبِهِم) کردارشان بر دلشان زنگار شده است.

منبع:

شرح اشارات وتنبیهات، علامه حسنزاده

 آیت الله مجتهدی تهرانی(ره):

شخصی خدمت آقای اراکی (ره) رسید و عرض کرد: آقا مرا موعظه میکنید؟
آیت الله اراکی فرمودند: چه کاره هستید؟
عرض کرد: نجار
آیت الله اراکی فرمودند:
آیا برای دلت هم در ساخته ای؟

اگر برای دلت در نساخته ای برو بساز!

در محضر مجتهدی ، جلد 1 ، ص 327

از شیخ رجبعلی خیاط پرسیدند، اگر محبت انسان به اشخاص صبغه الهی نداشته باشد حجاب و سد راه او می شود، لطفا در این مورد بیانی داشته باشید.

در پاسخ فرمودند: شبی دیدم حجاب دارم و نمی توانم به محبوب راه یابم .پیگیری کردم که دلیل حجاب از کجاست؟

پس از توسل و بررسی فراوان متوجه شدم که در نتیجه ی احساس محبتی است که عصر روز گذشته از دیدن چهره ی زیبای یکی از فرزندانم داشته ام .به من گفتند : باید او را برای خدا بخواهی! استغفارکردم…

 در محضر لاهوتیان،ص 468

 حاج میرزا محمد اسماعیل دولابی (ره) :

بوسیله نماز و ذکر و عمل صالح ، خانه تمیز و مرتب می شود.کم و زیاد عمل اهمیت ندارد.

آنچه مهم است این است که باید بدانی چه می کنی و چه می خواهی بکنی.
قصد شما اینست که خانه را تمیز کنی تا خوبها به خانه تو بیایند. می خواهی خانه دل را تمیز کنی تا خدا تشریف بیاورد.

طوبای محبت ، ج 1 ، ص 64

حضرت صادق علیه السلام، از حضرت باقر علیه السلام، از حضرت سجاد علیه السلام، از حضرت سیدالشهدا علیه السلام، از حضرت مجتبی علیه السلام، از امیرالمؤمنین علیه السلام نقل می کند که فرمود: هرکس در ماه رجب به خاطر خداوند صدقه دهد، خداوند روز قیامت در بهشت با آنچنان ثوابی وی را اکرام می نماید که نه چشمی دیده باشد، نه گوشی شنیده باشد، و نه بر قلب بشری خطور کرده باشد.

بحارالانوار ،ج97 ، ص33 به نقل از امالی صدوق

آیت الله مجتهدی تهرانی(ره) :

بالای در بهشت سه جمله نوشته شده است؛ خدا می‌فرماید

1. رحمت من بر غضب من سبقت دارد؛ خدا هم رحمت دارد هم غضب، رحمتش به خوبان و غضبش به بدان، اما رحمتش بر غضبش سبقت دارد.
یک مرد عربی آمد پیش رسول خدا عرض کرد: یا رسول الله، حساب بنده‌ها در قیامت با کیست؟

حضرت فرمود: با خود خدا، گفت: خیالم راحت شد. تا گفت خیالم راحت شد، از پیش حضرت رفت.
حضرت به اصحاب فرمود: این حقیقت مطلب رو فهمید. صداش کردند، ازش پرسیدند چطور خیالت راحت شد؟رسول خدا به تو گفت حساب بنده‌ها با خداست، چرا خیالت راحت شد؟
گفت: الکریم إذا قدرعفا؛ آدم کریم اگر قدرت انتقام پیدا کند، عفو می‌کند

2. اگر کسی صدقه بدهد به مستحق ۱۰ تا ثواب می‌دهند اما قرض بدهد ۱۸ تا به فامیلش بدهد 30 تا.
حالا از امام (ع) پرسیدند: چرا همین طوری آدم به کسی پول بده ۱۰ تا اما قرض بده ۱۸ تا؟
فرمودند: کسانی که آدم صدقه می‌دهد گاهی مستحق نیستند، پس علت این‌ که قرض بدی ۱۸ تا اما صدقه بدی ۱۰ تا این است که صدقه را ممکن به کسی بدی که مستحق نباشد اما قرض را کسی می‌گیرد که کارد به استخوانش خورده باشد پس مستحق است

3.کسی که مرا بشناسد، قضا و قدر مرا بداند، ربوبیت مرا بداند، مرا متهم نمی‌کند چرا ندادی.

 چارلى چاپلين :

پس از عمری فقر، به ثروت وشهرت رسیدم.
و آموختم كه،
با پول میتوان ساعت خريد، ولى زمان نه.
ميتوان مقام خريد،
ولى احترام نه.
ميتوان كتاب خريد،
ولى دانش نه.
ميتوان دارو خريد،
ولى سلامتى نه.
میتوان رختخواب خرید،
ولی خواب راحت نه …
ارزش آدمها به دارایی نیست،
به معرفت آنهاست.

 رهبر فرزانه انقلاب (حفظه الله) :

 اگر ذخیره معنوی در وجودانسان از حدّ لازم پایین تر رود ،!انسان دچار لغزشها وو گمراهی هایبزرگی خواهد شد !
 معنویت در وجود یک انسان،برای او مایه هدفدار شدن است ؛زندگىِ او را معنا میکند ؛و به آن جهت می دهد !

 ما ، سایش و فرسایشپیدا می کنیم ؛!
دل و جان مادر برخورد با حوادث روزمرّه زندگی ،به طور دائمدر حال فرسایش است!

 باید حساب این فرسایش هارا کرد و جبران آن را با
وسایل درست پیش‌بینی نمود ، و الّا انسان از بین خواهد رفت ؛! باید به طور دائم مراقبت کنید
که این بارِ مبنای معنویت ازسطح لازم پایین نیفتد !

1381/7/17

حجت الاسلام والمسلمین قرائتی:

اگر كسی گناه بكند و بگوید: این چیزی نیست، خدا این را نمی‌بخشد!

گاهی وقت‌ها خدا گناهان كوچك را نمی‌بخشد. چون می‌گوییم كه چیزی نیست. اما گاهی خدا ممكن است گناه بزرگ را ببخشد

خانم این دو تار مو كه بیرون است حرام است.
میگوید: برو بابا! مردم كل موهایشان بیرون است. حالا این دو تا!به دو تا مو گیر نده…

شاید آن بی‌حجاب را خدا ببخشد.
این دو تا مو را نبخشد.
چون می‌گوید: چیزی نیست. كسی گناه كند بگوید: چیزی نیست.
(کوچک شمردن گناه, گناه بزرگیست)

یك كسی نمازش غلط بود. گفتند: آقا نمازت غلط است.
گفت: برو! اینقدر خدا تارك‌الصلاة دارد كه الآن فرشته‌ها سر همین نماز غلط من دعوایشان می‌شود!

ممكن است خدا آن تارك‌الصلاة را ببخشد، ولی اینكه می‌گوید: چیزی نیست هم می‌خواند، هم غلط می‌خواند و هم می‌گوید: اشكالی ندارد. ….

خود شما اگر سر سفره سبزی ببینید. بگویید: آقا این سبزی را چه كسی پاك كرده است، گل و خاک دارد.

مثلاً طرف بگوید: بخور بابا گل چیه تا آخر عمرت در ذهنت می‌ماند.
اگر یك ذره گل باشد بگوید: طوری نیست، ناراحت می‌شوی، اما اگر پر از گل باشد بلند شود دوباره بشوید، او را می‌بخشی. این مهم است.

روزی علامه طباطبایی از کوچه ای رد می شدند گدایی در آنجا نشسته بود . علامه طباطبایی پول را از جیب در آورده و در کف دست خود گذاشتند و پیش آن نیازمند نشستند و گفتند: بردار.
آن شخص نیز پول را برداشت. علامه طباطبایی دست خودشان را بوسیدند و برخاسته و رفتند.

بنده از ایشان سؤال کردم که این کار شما دلیلی دارد فرمودید که پول را بردار و دستتان را بوسیدید؟!

فرمودند در روایت داریم صدقه قبل از آنکه در دست فقیر قرار گیرد در دست خدا قرار می گیرد .
همچنین خداوند در قرآن می فرماید ید الله فوق ایدیهم دست خدا بالای همه دستهاست پس رسم ادب این است که دست انسان زیر دست خدا قرار گیرد و من به فقیر گفتم پول را بردار تا دست خدا که در میان دست من و دست فقیر قرار می گیرد بالاتر از دست من باشد .

نکته دیگر آنکه وقتی در صدقه دادن ابتدا پول در دست خدا قرار بگیرد، بنابراین دست صدقه دهنده زائر خداست و من این زائر را برای تبرک بوسیدم.

ناگفته های عارفان، محمد جواد نورمحمدی

لقمان حکیم گفت:
من سیصد سال با داروهای مختلف، مردم را مداوا کردم؛
و در این مدت طولانی به این نتیجه رسیدم؛
که هیچ دارویی بهتر از “محبت” نیست!
کسی از او پرسید: و اگر این دارو هم اثر نکرد چی؟
لقمان حکیم لبخندی زد و گفت؛
“مقدار دارو را افزایش بده!

آیت الله جوادی آملی :

مگر شما نمى‌خواهيد از اين دهان، قرآن بيرون بيايد؟
اين را آلوده نكنيد. حضرت اميرعليه‌السلام در نهج‌البلاغه به پسرش فرمود: مبادا در جلسه‌اى كه نشستى، حرفى بزنى كه ديگران بخندند!

اگر مى‌خواهند بخندند، ديگران بگويند و بخندند، نه اين‌كه تو حرفى بزنى وبخندانى! فرمود:

اين دهان اگر بخواهد به جايى برسد، بايد اين كانال، پاك باشد.

نه غذاى شبهه‌ناك برود و نه حرف مشتبه بيرون بيايد؛ بگذاريد اين كانال پاك باشد:

«طهّروا افواهكم فانّها طرق القرآن».

مگر اين كتابى كه: «لايمسّه الا المطهّرون»، واقعه/79، از هر دهان و زبان و قلمى كه بگذرد اثر مى‌گذارد؟!

اگر شما از لوله آلوده، آب كوثر هم رد كنيد، بالاخره آلوده مى‌شود! شما اگر آب را تصفيه كرديد، تلاش و كوشش كرديد و از چشمه زلال آب گرفتيد، اما از اين مسير آلوده كه مى‌گذرد، آلوده مى‌شود! فرمود:

«طهّروا افواهكم فانّها طرق القرآن».

نفرمود: دندانتان را پاك كنيد كه خيال كردند اين ناظر به مسواك‌كردن است. حساب مسواك جداست؛ هم ثواب دارد، هم كار بهداشتى است و همه ما موظفيم مسواك بزنيم. فرمود: «طهّروا افواهكم»؛ دهان را پاك كنيد. دهان، هم از آن حرف در مى‌آيد و هم غذا عبور مى‌كند.

سایت معاونت تهذیب حوزه های علمیه/اخبار

آیت الله ميرزا جواد ملكي تبريزي:

عزيز سالك بايد در همه خيرات جديت و كوشش داشته باشد و مخصوصا اهتمامي در تاديب زبان مباركش نمايد كه هيچ يك از اعضا به درجه آن «لازم الرعايه و صعب التاديب و العلاج» مراقبتش لازم و تاديب و درمانش مشكل نيست….

زبان می تواند به دو كلمه، گوينده را از «اعلي درجه عليين» به «اسفل الدركات» و از «اسفل الدركات» به «اعلي عليين» مي برد.

به يك كلمه ناسزا كه مي گويد، خود را كافر و نجس و به عذاب خالد و دائم مبتلا مي كند.

… به يك كلمه، چند گناه كبيره از قبيل افترا و غيبت و شماتت مومن و قتل هزاران نفوس از اوليا، و ريا و كبر و … و غير اين ها ممكن است مرتكب شود!

اين است كه روايت شده است كه حضرت سيد انبياء محمدصلی الله علیه واله وسلم فرمودند:
هركس زبانش را اصلاح نمايد، به تمام قرآن عمل كرده است!

اين فقره در پيش علماي اخلاق از كلمات معجز نشان حضرت محسوب مي شود.

 رساله لقاءالله ، ص116

حديثى را از پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله نقل مى كنند:
ان الحكمه لتنزل من السماء فلا تدخل قلبا فيه هم غد ؛
حكمت از آسمان نازل مى شود، اما بر قلبى كه در آن هم و غصه فردا هست ، نازل نمى شود.
نفس مطمئنه ، علوم و معارف را مى گيرد. نفس مضطربه ، به جايى نمى رسد. شخص پريشان خاطر، عالم نمى شود. هم واحد مى خواهد.
اصولا تعقل با تعلق جمع نمى شود.

كتابهاى تذكره را بخوانيد، با شرح حال بزرگان آشنا شويد. ببينيد كه در راه معشوقشان كه تحصيل علم و كمال است ، مشتهيات نفسانى را زير پا گذاشتند. اين بود كه شيخ طوسى شدند، علامه حلى شدند، محقق طوسى شدند، فارابى شدند، ملا صدرا شدند، صاحب جواهر شدند و…

فضایل و سیره چهارده معصوم در آثار علامه_حسن زاده آملــی

شیخی بود که به شاگردانش عقیده می آموخت ، لااله الاالله یادشان می داد ، آنرا برایشان شرح می داد و بر اساس آن تربیتشان می کرد.

 روزی یکی از شاگردانش طوطی ای برای او هدیه آورد، زیرا شیخ پرورش پرندگان را بسیار دوست می داشت. شیخ همواره طوطی را محبت می کرد و او را در درسهایش حاضر می کرد تا آنکه طوطی توانست بگوید: لااله الا اللّه

 طوطی شب و روز لااله الا الله می گفت.  اما یک روز شاگردان دیدند که شیخ به شدت گریه  می کند. وقتی از او علت را پرسیدند گفت : طوطی به دست گربه کشته شد. گفتند برای این گریه می کنی؟ اگر بخواهی یکی بهتر از آن را برایت تهیه می کنیم. شیخ پاسخ داد: من برای این گریه نمی کنم. ناراحتی من از اینست که وقتی گربه به طوطی حمله کرد ، طوطی آنقدر فریاد زد تا مُرد.

 با آن همه لااله الاالله که می گفت ، وقتی گربه به او حمله کرد ، آنرا فراموش کرد و تنها فریاد می زد. زیرا او تنها با زبانش می گفت و قلبش آنرا یاد نگرفته و نفهمیده بود.

 سپس شیخ گفت می ترسم  من هم مثل این طوطی باشم ! تمام عمر با زبانمان لااله الاالله بگوییم و وقتی که مرگ فرارسد فراموشش کنیم و آنرا ذکر نکنیم ، زیرا قلوب ما هنور آنرا نشناخته است!