سید بن طاووس درباره مردمی که مانند شاخه تر قابل انعطاف اند و به محض وزش باد از سویی خود را به آن سو خم می کنند به نقل ازامیر مومنان حضرت امام علی(ع) می فرمایند:

«هَمَجُ رَعاعٌ اَتبَاعُ کُلِّ ناعِقٍ یَمِیلُونَ مَعَ کُلِّ رِیحٍ وَ لَم یَستَضیُؤا بِنُورِ العِلمِ وَ لَم یَلجَأ وا اِلی رُکنٍ وَ یَثیقٍ.»

«برخی از مردم پشه صفتانی می باشند که دستخوش باد و طوفان می شوند و همیشه سرگردانند, و به دنبال هر سر و صدایی می رونند, هر بادی به وزد آن ها را به سوی خود می کشد, از فروغ دانش بهره نمی برند و به ستون پایداری تکیه ندارد.»

ایشان به این نتیجه رسیده بود که آمد و شد با چنین مردمی جزء تباه ساختن وقت و دل مردگی و چه بسا گرفتار شدن به معاصی ثمر دیگری ندارد.

نهج البلاغه کلمات قصار 139,

منهاج البراعة ج 21, ص 216, کلمه 147