زمان بارش باران، یکی از زمان هایی است که توصیه شده است برای اجابت نیاز ها به درگاه خداوند، دعا خوانده شود.

هنگام نزول باران، درهای رحمت خداوند باز می شود. از این رو می گویند در این زمان، دعا اجابت می شود و یکی از زمان هایی است که توصیه شده است برای اجابت نیاز ها به درگاه خداوند، دعا خوانده شود.

خداوند در سوره فرقان آیه 46 فرموده است: وَ هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ الرِّیاحَ بُشْراً بَیْنَ یَدَیْ رَحْمَتِهِ وَ أَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً طَهُورا"؛ و او کسى است که بادها را پیش از (باران) رحمت، به بشارت فرستاد.- و از آسمان آب پاک‏ کننده فرو فرستادیم. که یکی از آیاتی است که دلالت بر استجابت دعا به هنگام باران می کند.

همچنیبن در سوره روم آیه 46 آمده است :«وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ یُرْسِلَ الرِّیاحَ مُبَشِّراتٍ وَ لِیُذیقَکُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ"؛ و از نشانه های او است که بادها را مژده دهنده می‏فرستد تا شما را از رحمت خویش بچشاند.»

امام صادق (ع) فرمود: سه وقت است که در آن، حجاب و مانعی از جانب خداوند برای استجابت دعا نیست: دعا بعد از نماز واجب، هنگام فرود آمدن باران، ظاهر شدن نشانه‏ اى از نشانه ‏هاى قدرت پروردگار در زمین که بر خلاف طبیعت و عادت باشد.

در روایتی امام صادق (ع) به نقل از پدرشان می فرماید: «علی (ع) در اولین بارانی که در هر سال می بارید در زیر آن قرار می گرفت تا سر و ریش و لباسش خیس می شد، وقتی از حضرت می خواستند زیر سقف یا سایبانی، برای پرهیز از خیس شدن، بروند، می فرمود: این آبی است که به عرش خداوند نزدیک است.»

همچنین توصیه شده است هنگام بارش باران این دعا خوانده شود:

«الحمد للَّه الّذی ینزل الغیث من السّماء، و ینشر رحمته لعباده، اللّهمّ لک الحمد عدد کلّ قطرة نزلت من السّماء منذ کانت، و عدد کلّ قطرة تنزل منها ما دامت، اللّهمّ اجعلها صیّبا هیّنا، و غیثا نافعا، و مطرا موافقا، مبارکا فی أوله و آخره، و بدءه و عاقبته و مهبطه و مجراه، و مغیظه و مسیله و مستقرّه، و ما ینشأ علیه و ما ینبت به، و اجعله سببا للأمن و العافیة برحمتک یا أرحم الراحمین».

«هر ستایشى مخصوص خداوندى است که باران را از آسمان نازل کرده و رحمتش را بر مردم مى‏ گستراند. خداوندا، سپاس تو را به تعداد هر قطره باران که از ابتدا تا کنون نازل شده و به تعداد هر قطره که در آینده از آسمان نازل خواهد شد، خداوندا، این بارش را فراوان و گوارا و بارانى سودمند و مناسب قرار ده، برکت را در اول و آخر آن، آغاز و انجامش، محل نزول و محل جریانش، و محل فرو رفتن آن و محل گرد آمدنش، و آنچه بر آن مى‏ روید و بوسیله آن رشد مى ‏کند، قرار ده. و آن را به سبب رحمت خود موجب امنیت و تندرستى و فرجام نیک قرار ده، اى مهربانترین مهربانان».

منابع:

1.شیخ طوسی، الأمالی، ص 280، انتشارات دار الثقافة، قم، 1414 ق

2.بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، ج 3، ص 337، بنیاد بعثت، تهران، 1416 ق

3.الآداب الدینیة للخزانة المعینیة / ترجمه عابدى، ص: 255