امام سجاد علیه السلام فرمودند:
منافق نهی می‌کند و خود نهی نمی‌پذیرد و به آنچه امر می‌کند، خودش عمل کننده نیست؛

چون به نماز ایستد، به چپ و راست می‌نگرد؛

چون رکوع کند، خود را به زمین می‌اندازد (بعد از رکوع کامل نمی‌ایستد و به همان حال به سجده می‌رود)؛

چون سجده کند، مانند پرندگان نوک به زمین می‌زند (سجده آرام و کامل نمی‌کند)
و چون بنشیند، نیم خیز می نشیند؛

چون شب شود با اين كه روزه نداشته، دائم به فكر خوردن غذاست

و در هنگام روز با آن كه شب زنده دارى نكرده، همّ و غمّش خوابیدن است؛

اگر سخنى به تو گويد، دروغ باشد و اگر به تو وعده‌اى دهد، خلف وعده كند؛

اگر به او اعتماد كنى و امانتى به وی سپارى، به تو خيانت كند و اگر با او مخالفت كنى، پشت سرت بدگويى نماید.

عَنْ سَيِّدِ الْعَابِدِينَ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ علیه السلام
قَالَ: …
الْمُنَافِقُ يَنْهَى وَ لَا يَنْتَهِي
وَ يَأْمُرُ بِمَا لَا يَأْتِي
إِذَا قَامَ فِي الصَّلَاةِ اعْتَرَضَ
وَ إِذَا رَكَعَ رَبَضَ
وَ إِذَا سَجَدَ نَقَرَ
وَ إِذَا جَلَسَ شَغَرَ
يُمْسِي وَ هَمُّهُ الطَّعَامُ
وَ هُوَ مُفْطِرٌ
وَ يُصْبِحُ وَ هَمُّهُ النَّوْمُ وَ لَمْ يَسْهَرْ
إِنْ حَدَّثَكَ كَذَبَكَ
وَ إِنْ وَعَدَكَ أَخْلَفَكَ
وَ إِنِ ائْتَمَنْتَهُ خَانَكَ
وَ إِنْ خَالَفْتَهُ اغْتَابَكَ.»

 الأمالی (شیخ صدوق)، ص ۴۹۴