عارف بالله مرحوم حاج اسماعیل دولابی :

حضرت امیر علیه السّلام شب‎ها با دل و جان و نیّتش در آسمان چهارم بین همه‎ی مخلوقات رزق تقسیم می‎کرد و با بدنش هم نان و خرما به دوش می‎گرفت و به در خانه‎ی نیازمندان می‎برد و تقسیم می‎کرد. تو هم دو کاره باش؛ هم با نیّتت کار کن و هم با بدنت.

نیّت مثل نی، توخالی است. اگر نیّت خالص و خوب شود، خدا در آن می‎دمد.

خلوص که آمد، نیّت را منتفی می‎کند. عمل خالص کاری است که انجام دهنده‎ی آن در پی غرض و نیّتی از طریق انجام آن عمل نباشد.

آنچه از خدا سر زده، بی‎غرض سر زده است. خدا نه محتاج بود که برای رفع احتیاجش کاری بکند و نه ترسیده بود که برای در امان ماندن خود دست به کاری بزند. در بین آدمیان هم از دو گروه فعل بی‎غرض سر می‎زند، یکی دیوانه‎ها و یکی هم اشخاص دانا و کامل.

مصباح الهدی - تألیف استاد مهدی طیّب