محمد بن مسلم از حضرت ابی جعفر علیه السلام روایت کرده است که آن حضرت فرمودند: اگر مردم میدانستند که در زیارت قبر حضرت حسین بن علی علیه السلام چه فضل و ثوابی است حتما از شوق و ذوق قالب تهی می کردند و به خاطر حسرتها نفسهایشان به شماره افتاده و قطع خواهد شد.

راوی گوید عرض کردم ؛ در زیارت آن حضرت چه اجر و ثوابی می باشد؟
حضرت فرمودند:کسی که از روی شوق و ذوق به زیارت آن حضرت رود خداوند متعال هزار حج و هزار عمره قبول شده برایش می نویسد و اجر و ثواب هزار شهید از شهداء بدر و اجر هزار روزه دار و ثواب هزار صدقه ی قبول شده و ثواب آزاد نمودن هزار بنده که در راه خداوند تبارک و تعالی آزاد شده باشند برایش منظور می شود و…

پیوسته در طول سال از هر آفتی که کمترین آن شیطان باشد محفوظ مانده و خداوند متعال فرشته کریمی را بر او موکل کرده که وی از جلو و پشت سر و راست و چپ و بالا و زیر قدم نگهدارش باشد.

و اگر در اثناء سال فوت کرد فرشتگان رحمت الهی بر سرش حاضر شده و او را غسل داده و کفن نموده و برایش استغفار و طلب آمرزش کرده و تا قبرش مشایعتش نموده و بمقدار طول شعاع چشم در قبرش وسعت و گشایش ایجاد کرده و از فشار قبر در امانش قرار داده و از خوف و ترس دو فرشته منکر و نکیر بر حذرش میدارند و برایش دربی به بهشت می گشایند.

و کتابش را به دست راستش می دهند و در روز قیامت نوری به وی اعطاء می شود که بین مغرب و مشرق از پرتو آن روشن می گردد و منادی ندا میکند:

این کسی استکه از روی شوقُ ذوق حضرت امام حسین علیه السلام را زیارت کرده و پس از این نداء آسمانی احدی در قیامت باقی نمی ماند مگر آن که تمنا و آرزو می کند که کاش از زوار حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام میبود.

کامل الزیارات باب ۵۶ ح ۳ ص ۴۶۷

آیت الله مرعشی نجفی(ره) :
 سفارش میکنم به خواندن قرآن وهدیه آن به ارواح مومنین بی وارث ، که این عمل موجب توفیق بیشتر می شود.

شاید برای بعضی ها سوال باشد که مگر همه یاران امام حسین (علیه السلام) به شهادت نرسیدند؟

پس چه کسی عاشورا را با این جزییات روایت کرده؟ چطور باید به روایت های واقعه عاشورا اعتماد کنیم؟

یاران امام حسین علیه السلام به شهادت رسیدند ولی روایت عاشورا در همان صحرا باقی نماند…

 راویان عاشورای حسینی این چهره ها هستند:

1-حمیدبن مسلم ازدی: بخش زیادی از اطلاعات تاریخی آن دوران از حمیدبن مسلم ازدی، وقایع نگار و خبرنگار سپاه عبیدالله بن زیاد منتقل شده است.

نقل شده است که همین فرد مانع کشته شدن امام سجاد (علیه السلام) توسط شمر شد. به همین دلیل وقتی مختار به کوفه تسلط پیدا کرد به او امان داد.

2-امام سجاد (علیه السلام) و حضرت زینب (سلام الله علیها):

بخش دیگری را هم از امام زین العابدین (علیه السلام ) و امام باقر (علیه السلام) که به نقل مشهور در آن زمان ۴ ساله بوده به ما رسیده است. حضرت زینب و بانوان دیگر کاروان هم در نقل این وقایع سهم بزرگی داشتند.

3-جنایتکاران سپاه دشمن:

خیلی از جنایتکاران کربلا قبل از اینکه قیام توابین مختار صورت بگیرد با افتخار آمده بودند و وقایع عاشورا را تعریف کرده بودند.

 همین ها سینه به سینه ماند و مختار هم با همین اطلاعات به سراغشان رفت و انتقام گرفت.

خیلی هایشان هم نقل جنایت هایشان را در هنگام مرگ بیان می کردند. مثل همانی که در مختارنامه مطرح شد؛ روایت خولی قبل از اعدامش.

4- یاران زنده مانده امام (علیه السلام):

فردی به نام ضحاک بن عبدالله مشرقی که جزو یاران امام بوده و از میدان گریخته بود. این فرد با امام شرط کرد تا موقعی همراهشان است که وجودش فایده داشته باشد.

 امام هم قبول کرده بود. او هم اسبی را در خیمه ای آماده نگه داشت تا زمانش برسد. تا قبل از شهادت حضرت عباس (علیه السلام) هم ماند ولی آخر کار، از امام اجازه رفتن گرفت که امام هم اجازه داد.

گریخت و کسی هم نتوانست او را بگیرد. او هم خیلی از اتفاق ها و نحوه شهادت ها را بیان کرده.

غلام رباب (همسر امام حسین (علیه السلام)) هم که زنده ماند اتفاقات زیادی را نقل کرده. البته او در کنار امام جنگ هم کرده بود ولی در آخر اسیر شد.
سپاه دشمن هم او را آزاد می کند چون معتقد بودند او غلام بوده و مطیع اوامر ارباب!

به نقل از دکتر محمد حسین رجبی دوانی تاریخ دان و محقق تاریخ اسلام و تشیع

به امام صادق علیه السلام عرض شد : فدایتان شوم . وقتی کسی می میرد یا کشته می شود جلسه نوحه ای برای او می گیرند اما مشاهده می کنم که شما و شیعیانتان از اول  ماه محرم اقامه عزا می کنید .

 حضرت فرمودند :
 این چه حرفی است ! هنگامی که هلال ماه محرم دمیده می شود ، ملائکه پیراهن امام حسین عليه السّلام را آویزان می کنند در حالی که از ضربه های  شمشیر پاره پاره شده و آغشته به خون است .

ما و شیعیانمان این پیراهن را با چشم دل می بینیم ، پس اشک های ما سرازیر می شود .

منابع:

 خصائص الزینبیة : ص۴۹
 ثمرات الأعواد : ص۳۶

آشنایی با یاران امام حسین(علیه السلام)

جُوَیْن بْن مالک بْن قَیْس

جوین از شیعیان امام علی(ع) بود و در قبیله بنی تمیم در کوفه، مردم را به پذیرفتن امامت امام علی (ع) دعوت میکرد.
بسیار شجاع و جنگجو بود و جنگاوری اش شهرت داشت.

برخی تاریخ نگاران می نویسند جوین با چند نفر از قبیله بنی تمیم به قصد جنگ با امام حسین (ع) از کوفه به سپاه عمر سعد پیوست ولی همین که دید عبیدالله ابن زیاد، والی کوفه، پیشنهاد امام حسین (ع) را رد کرد و درخواست امام را مبنی بر اینکه اجازه دهند از همان راه که آمده اند، برگردند، نپذیرفت و فهمید که یزید تصمیم به ریختن خون امام دارد، با یاران قبیله ی خود از لشگر عمربن سعد جدا شد و شبانه به سپاه امام پیوست. جوین در اولین حمله همه جانبه لشگر عمر سعد در صبح عاشورا پس از جنگی دلاورانه به شهادت رسید.

نام وی در زیارت ناحیه آمده است: اَلسَّلَامُ عَلَی جُوَینِ بْنِ مَالِک الضُّبَعِی

سماوی، ابصارالعین، ص۱۹۴

قرآن کریم میفرماید: وَعَاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ (نساء/۱۹)

و با آنان (زنان) به نیکویی رفتار کنید

 خانه آیت الله میرزا جواد آقای تهرانی بسیار جالب و دیدنی بود، وسائل و لوازم منزل به طور منظم چیده شده بود، مثلا رنگ پرده ها خیلی ساده بود ولی متناسب با رنگ منزل بود. بقیه وسائل موجود در خانه نیز چنین بود، علت اینها را از مرحوم آقا پرسیدند که مثلا چرا اینقدر مرتب و منظم است؟

ایشان فرمودند: موقعی که من ازدواج کردم همسرم از خانواده آبرومند و نسبتا متمکنی بود و من گفتم که طلبه هستم و چیز زیادی ندارم و آنها بدین صورت قبول نمودند ولی بعدها می دیدم هر وقت اقوام و خویشان همسرم به منزل ما می آمدند، خانه سرو سامان خوبی نداشت و بعضا باعث خجالت و شرمندگی همسرم می شد.

 لذا بخاطر احترام به همسرم و رضایت او منزل را به این صورت درآوردم که مشاهده می کنید و این موجب رضایت و خشنودی او شد. زینت منزل فقط به خاطر رضایت او بوده نه برای تمایل خودم به تجملات و زرق و برق دنیوی.

 با اقتباس و ویراست از کتاب آینه اخلاق.

علت پاداش به زوارامام حسین علیه السلام

سید بحرالعلوم رحمة الله علیه به قصد تشرف به سامرا تنها به راه افتاد، در بین راه راجع به این مسئله، که گریه بر امام حسین(علیه السلام) گناهان را می آمرزد، فکر می کرد. همان وقت متوجه شد که شخصی عرب سوار بر اسب به او رسید و سلام کرد، بعد پرسید:

️ جناب سید درباره چه چیز به فکر فرو رفته ای؟ و در چه اندیشه ای؟ اگر مسئله علمی است بفرمایید شاید من هم اهل باشم؟

ادامه »

این عزاداریهای مردمی تا آخر لازم است.
یک عده روشنفکر عزاداریها را نفی نکنند.

رهبر انقلاب: این عزاداریهائی که انجام میگیرد، این گریه و زاریای که میشود، این تشریح حوادث عاشورا که میشود، اینها چیزهای لازمی است.
یک عده از موضع روشنفکری نیایند بگویند آقا، اینها دیگر لازم نیست. نه، اینها لازم است؛ اینها تا آخر لازم است؛ همین کارهائی که مردم میکنند.

البته یک شکل‌های بدی وجود دارد که گفته‌ایم؛ مثل قمه زدن که گفتیم این ممنوع است، نباید این کار انجام بگیرد؛ این، مایه‌ی دراز شدن زبان دشمنان علیه دوستان اهل‌بیت است.

اما همین عزاداری متعارفی که مردم میکنند؛ دسته‌جات سینه‌زنی راه میاندازند، عَلَم بلند میکنند، اظهار محبت میکنند، شعار مینویسند، میخوانند، گریه میکنند؛ اینها ارتباط عاطفی را روزبه‌روز بیشتر میکند؛ اینها خیلی چیزهای خوبی است.

۱۳۸۸/۰۹/۲۲

‍ شهادت امام سجاد علیه السلام تسلیت باد

امام سجاد علیه السلام پس از حماسه عاشورا ، بسیار می گریستند.

روزی یک نفر به ایشان گفت:
«آیا گریه های شما تمامی ندارد؟!»

امام سجاد علیه السلام در پاسخ فرمودند:
«یعقوب برای یوسف ، در حالی که نمی دانست او زنده است یا مُرده ، آنقدر گریست که چشمانش سفید شد.
اما من به چشمان خود دیدم که چگونه شانزده تن از اهل بیت علیهم السلام به شهادت رسیدند. چطور می توانم گریه نکنم؟»

   الفتوح ، جلد ۵ ، صفحه ۲۴۲

_ جرج جرداق (دانشمند و ادیب مسیحی)
وقتی یزید، مردم را تشویق به قتل امام حسین(ع) و مأمور به خون‌ریزی می‌‌کرد، آنها می‌گفتند: چه مبلغی به ما می‌دهی؟ امّا انصار حسین(ع) به او گفتند: ما با تو هستیم و اگر هفتاد بار کشته شویم، باز می‌خواهیم در رکابت جنگ کنیم و کشته شویم.

_ آنتون بارا (اندیشمند مسیحی)

اگر حسین از آنِ ما بود، در هر سرزمینی برای او بیرقی بر می‌افراشتیم و در هر روستایی برای او منبری برپا می‌کردیم و مردم را با نام حسین به مسیحیّت فرا می‌خواندیم.

ادامه »

امام سجاد علیه السلام فرمودند:

روز عاشورا، پدرم سیدالشهدا، در حالی که خون از بدن او جاری بود، مرا به سینه چسباند و فرمود:
ای فرزندم! دعایی را از من فرابگیر که مادرم فاطمه به من تعلیم فرمود:
این دعا را جبرییل به رسول خدا و رسول خدا به مادرم یاد دادند.
اگر حاجتی داشتی، یا غم و غصه-ای پیش آمد، یا بلایی بر تو نازل شد، یا با امر سخت و سنگینی مواجه شدی.

بگو:
بِحَقِّ يس وَ الْقُرْآنِ الْحَكِيمِ‏ وَ بِحَقِّ طه وَ الْقُرْآنِ الْعَظِيمِ
يَا مَنْ يَقْدِرُ عَلَى حَوَائِجِ السَّائِلِينَ يَا مَنْ يَعْلَمُ مَا فِي الضَّمِيرِ يَا مُنَفِّسُ عَنِ الْمَكْرُوبِينَ يَا مُفَرِّجُ عَنِ الْمَغْمُومِينَ
يَا رَاحِمَ الشَّيْخِ الْكَبِيرِ يَا رَازِقَ‏ الطِّفْلِ الصَّغِيرِ يَا مَنْ لَا يَحْتَاجُ إِلَى التَّفْسِيرِصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ.

سپس حاجت خود را ذکر کنید.

دعوات راوندی صفحه 54

‍

آیت‌الله بهجت قدس‌سره:

حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام فرمود:
«لِمَ تَسْتَحِلُّونَ دَمِی؟ حَلالاً حَرّمْتُ أو حَرَاماً حلَّلْتُ؟!»
(چرا ریختن خون مرا حلال می‌دانید؟ آیا حلالی را حرام کرده‌ام یا حرامی را حلال کرده‌ام؟).

یک ملعونی جواب داد:
«نُحَارِبُکَ بُغْضاً مِنّا لأبِیکَ»
(به‌خاطر بغضی که از پدرت در دل داریم، با تو می‌جنگیم).
اینجاست که می‌گویند حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام گریه کرد؛ [چراکه] آن کسی را که باید به او تحبّب بکند، تبغّض می‌کند.

 رحمت واسعه /ص98

آیا می دانیدلعنهای زیارت عاشورا؛
اللهم العن الاول و الثانی و الثالث و الرابع، و یزید خامسا
منظور چه کسانی هستند؟

1.اولی قابیل پسر حضرت ادم، که پایه گذار قتل و فساد بود.

2.دوم قیدار فرزند سالف، قاتل شتر صالح نبی (ع) است.

3.سومی پادشاه رومانی بیلاطس، قاتل حضرت یحیی ع،،، که سر حضرت یحیی را در دشت گذاشت، و مدتها خون ازآن میجوشید،، تا عذاب الهی به این شکل ایجاد شد که بخت النصر پادشاه سفاک وظالم عراق جهت حکومت گستری خود به انجا حمله کرد و 7000 یهودی را کشت و بقیه را اسیر برد، سپس خون حضرت یحیی از جوشیدن، باز ایستاد.

4.چهارمین نفر ابن ملجم مرادی قاتل حضرت علی ع است،، که توسط دختری به نام قطام تحریک شد.

5.و پنجمین یزید بن معاویه علیه اللعنه قاتل امام حسین (ع) است.

منبع:
مجالس المومنین- قاضی نورالله شوشتری(ره) صفحه291

عشق و محبّت به حضرت باعث شده که دوستداران امام ، پیش از عاشورا خود را آماده کنند و لباس‌ سیاه بپوشند، نیز مساجد، تکایا و حسینیه ها را سیاهپوش کنند.

عزادارى براى اباعبدالله (ع)عزادارى معمولى نیست؛ بلکه تبدیل به فرهنگ فراگیر شده است. وقتى تبدیل به فرهنگ شد، دیگر زمان و مکان نمى شناسد، از این رو تا نسیم محرّم به مشام جان می‌وزد، پوشیدن لباس عزا و سیاهپوش کردن کوچه و خیابان ها و مساجد و تکیه ها شروع می‌‌ شود. البته بعد از عاشورا و حتی تا ماه صفر و در غیر محرم نیز عزادارى در فرصت هاى مناسب برگزار می‌‌ شود، شیعیان به دستور اولیاى دین مخصوصاً به دستور امامان بعد از امام حسین (ع) براى زنده نگه داشتن اهداف امام و فرهنگ عاشورا تلاش و کوشش می‌‌کنند.

ادامه »

حضرت على (ع) با آن عظمتى كه داشت، در ماجرايى، خطاب به‏ حسين (ع) گفت: «فداك أبوك» پدرت على فدايت.
آن وقت يك و دو ساعت مانده به غروب روز تاسوعا، اين حسين (ع) به قمر بنى ‏هاشم (ع) گفت: من فدايت!
مدرك اين حرف كجا است؟ آرى، من فداى قلمى بشوم كه اين جمله را نوشت: ابى ‏عبدالله (ع) به قمر بنى‏ هاشم (ع) گفت: «بنفسى انت»: حسين قربانت برود. آن دستى كه اين سخن را نوشته، دست شيخ مفيد در كتاب ارشاد است‏، قلم يكى از بالاترين علماى شيعه كه اهل سنت هم او را قبول‏ دارند. به راستى، چه كسى مى ‏تواند بهتر از حسين (ع) مقام قمر بنى هاشم (ع) را بفهمد؟

استاد حسین انصاریان

میدانید حضرت اباعبدالله که یک نفر یک نفر دنبال یار می گشت، در روز عاشورا عده ای را از صف یارانش بیرون کرد؟

گفت من نمیخواهم شما شهید شوید!
میدانید آنها چه کسانی بودند؟

همان حسینی که فریاد میزند :
هل من ناصرٍ ينصرنى
( کسی نیست که مرا یاری کند )
صبح عاشورا بین یاران شهادت طلبش

که آمده بودند جانشان را فدا کنند فرمود :

هرکس به دیگری بدهی دارد و حق مالی برگردن اوست من نمیخواهم امروز خونش با خون ما مخلوط شود .

اباعبدلله این عده را از کربلا بیرون کرد.

من و شما که از یاران ایشان بالاتر نیستیم .

تازه ایشان بحث کلاه برداری و دزدی نکرده اند ، فرمودند:

اگر از کسی قرض کرده اید و به او پس نداده اید

نمیخواهم اینجا باشید.

آنوقت فکر میکنید این امام حسین عزادار خودش را اگر ظلم کند ميبخشد؟!
یعنی محب امام حسین
بالاتر از کسی است که صبح عاشورا
در کربلا آمده است تا شهید شود !!

۲۴ آبان ۹۳

پدر آیت الله سید محمدتقی مدرسی نقل می کند:

عصر عاشورای سال ۶۱ هجری ، شیطانک ها دیدند که ابلیس سرکرده ی آنان، به سر و صورت می زند و می گرید.
گفتند: امروز که تو باید خوشحال باشی از چه رو پریشانی و گریان؟
گفت: اشتباه بزرگی کردم که این جماعت را واداشتم که حسین را بکشند.
گفتند:چطور؟ مگر تو نمی خواستی این جمع به ظاهر مسلمان ، راهی جهنم شوند؟ و مگر نشدند؟
گفت:چرا چنین شد ولی از این نکته غفلت کرده بودم که با این کار ، باب رحمت الهی به روی مردم باز می شود هرکس به نحوی خود را در دستگاه امام حسین علیه السلام جای می دهد و از شفاعت او بهره مند می گردد.

السلام علیک یا ابا عبدالله (ع) یا باب رحمه الله الواسعه

 منبع:
داستانهای روح افزا صفحه ۱۲۷

مرحوم شیخ جعفر شوشتری گوید:

{ اِعْلَمْ أَنَّ لِلْحُسَیْنِ علیه السّلام فِی الْمٰاءِ حُقُوقاً

أَرْبَعَةً }:

امام حسین علیه السلام در آب چهار حق داشت:

1. حَقُّهُ فِی الْمٰاءِ مِنْ حَیْثُ الْإِشْتِرٰاکِ مَعَ جَمیٖعِ

النّٰاسِ :

حق حضرت در آب از این جهت بود که تمام مردم در آب شریکند و امام حسین علیه السلام نیز مانند یکی از مردم شریک بود ، به خاطر همین است که آب خوردن از چشمه ها و نهرهایی که صاحب دارد جایز است گرچه صاحبش اجازه ندهد.

2. حَقُّهُ فِی الْمٰاءِ مِنْ حَیْثُ الْإِشْتِرٰاکِ مَعَ ذَواتِ

الْأَرْواحِ :

دیگر این که امام حسین علیه السلام به عنوان یک موجود زنده در آب حق داشت {چنانچه گذشت گفتیم : تمام جانداران در آب حق دارند چون مایع زندگی آنهااست} به این سبب است که اگر کسی مقدار کمی آب داشته و بترسد اگر وضو بگیرد، مثلاً گوسفندی که در نزدش دارد از تشنگی هلاک خواهد شد باید برای نماز تیمّم کرده، آب را به گوسفند بدهد.

3. حَقُّهُ مِنْ حَیْثُ ثٌبُوتِ حَقِّ السَّقْیِ لَهُمْ عَلیٰ

اَهْلِ الْکُوفَةِ :

حق سومی که حضرت بر آنها داشت این بود که سه بار بر اهل کوفه آب داده بود.

ادامه »