محمد بن مسلم از حضرت ابی جعفر علیه السلام روایت کرده است که آن حضرت فرمودند: اگر مردم میدانستند که در زیارت قبر حضرت حسین بن علی علیه السلام چه فضل و ثوابی است حتما از شوق و ذوق قالب تهی می کردند و به خاطر حسرتها نفسهایشان به شماره افتاده و قطع خواهد شد.

راوی گوید عرض کردم ؛ در زیارت آن حضرت چه اجر و ثوابی می باشد؟
حضرت فرمودند:کسی که از روی شوق و ذوق به زیارت آن حضرت رود خداوند متعال هزار حج و هزار عمره قبول شده برایش می نویسد و اجر و ثواب هزار شهید از شهداء بدر و اجر هزار روزه دار و ثواب هزار صدقه ی قبول شده و ثواب آزاد نمودن هزار بنده که در راه خداوند تبارک و تعالی آزاد شده باشند برایش منظور می شود و…

پیوسته در طول سال از هر آفتی که کمترین آن شیطان باشد محفوظ مانده و خداوند متعال فرشته کریمی را بر او موکل کرده که وی از جلو و پشت سر و راست و چپ و بالا و زیر قدم نگهدارش باشد.

و اگر در اثناء سال فوت کرد فرشتگان رحمت الهی بر سرش حاضر شده و او را غسل داده و کفن نموده و برایش استغفار و طلب آمرزش کرده و تا قبرش مشایعتش نموده و بمقدار طول شعاع چشم در قبرش وسعت و گشایش ایجاد کرده و از فشار قبر در امانش قرار داده و از خوف و ترس دو فرشته منکر و نکیر بر حذرش میدارند و برایش دربی به بهشت می گشایند.

و کتابش را به دست راستش می دهند و در روز قیامت نوری به وی اعطاء می شود که بین مغرب و مشرق از پرتو آن روشن می گردد و منادی ندا میکند:

این کسی استکه از روی شوقُ ذوق حضرت امام حسین علیه السلام را زیارت کرده و پس از این نداء آسمانی احدی در قیامت باقی نمی ماند مگر آن که تمنا و آرزو می کند که کاش از زوار حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام میبود.

کامل الزیارات باب ۵۶ ح ۳ ص ۴۶۷