در «رو ضه کافی »روایتی نقل شده از حضرت علی علیه السلام که برای مردم چنین حدیث می کرد که:

چون روز قیامت برپا گردد ، خداوند تبارک و تعالی مردم را از قبرهایشان در زمین واحدی بر می انگیزد در حالی که همگی بدون سلاح هستند ، و چیزی با خود ندارند ؛ و لباس ندارند؛ و محاس ندارند( یعنی پو شش های دنیوی که
موجب تقویت و تعین آنها گردد ، و مخفیات آنها را بپوشاند با خود هیچ ندارند) نور آنان را از دنبال سوق می دهد و همگی در ظلمت راه می روند تا آنکه در گردنه محشر ( عقبه آن ) توقف می کنند:

آنقدر تراکم جمعیت در عقبه محشر بسیار است ،و ازدحام زیاد است ، که بعضی از مردم از سر و شانه هم بالا می روند و روی هم سوار می شوند ، و از جلو رفتن آنان را منع می کنند.

در این وقت نفس های آنها به شدت می زند ؛ و عرق بسیار می ریزند ؛ و امورشان سخت و دشوار می گردد ، و ضجه و ناله آنها زیاد می شود ؛ و صداهایشان بالا می رود ؛ و این اولین وهله از وهلات ترسناک روز قیامت است.

در این هنگام خداوند جبار تبارک و تعالی ، از بالای عرش خود با جمعی از فرشتگانش چون سایه بر آنها اشراف می کند و به یک فرشته از فرشتگان امر می کند که در میان مردم ندا در دهد :

ای جماعت مردم ! ساکت باشید ! و گوش فرا دارید! و بشنوید خداوند جبار را!ادامه مطلب در پست بعدی..

در این حال همگی بطوری ساکت می شوند که آخرین آنها همچون اولین آنها صدا را می شنوند ، و صداهایشان خرد و شکسته و ضعیف می شود، و چشم هایشان خاشع می گردد و رگ های گردنشان به اضطراب در می آید و دل هایشان به فزع و جزع می افتد ؛ و سرهای خود را به سمت آنجائیکه صدا می آید بلند می کنند؛ و با شتاب گردنهای خود را برای استماع بلند می کنند؛ و در این وقت کافر می گوید:

هذا یوم عسر( آیه ۸ از سوره ۵۴ : قمر)_« این روز ، روز دشواری است».

و خداوند جبار عزوجل که حاکم عادل است بر آنها مشرف می شود و می گوید:

من خداوند هستم که هیچ معبودی غیر از من نیست و من حاکم عادلم که أبدا آن حاکم در امروز ستم نمی کند ، در امروز من میان شما حکم به قسط و عدل می کنم و امروز در پیشگاه من به کسی ظلم نمی شود.
امروز من حق ضعیف را برای او از قوی می گیرم ؛

 و برای صاحب مظلمه به جهت مظلمه قصاصی که حق او بود، از حسنات و سیئات می ستانم ( حسنات ظالم را به مظلوم میدهم و سیئات مظلوم را به ظالم رد می کنم ).
و هر کس از صاحبان مظلمه که از مظلمه خود گذشته و بخشیده است، من به او ثواب وپاداش می دهم!ادامه مطلب در پست بعدی…..

معادشناسی، ج۸، ص۳۰۷،  محمد حسین حسینی طهرانی