امام صادق(علیه السلام)فرمودند: اى مفضّل!

در اين كوهها كه از سنگ و خاك پديد آمده بنگر. غافلان پنداشته اند كه آنها زايد و بى مصرفند، حال آنكه سود فراوان دارند.

 برف بالاى كوهها مى نشيند تا آنها كه به آن محتاجند از آن بهره برند.

 از آنچه كه ذوب مى شود چشمه ساران پر آب مى جوشد چشمه ها، رودها و جويبارها پديد مى آيند.

در نتيجه در كوهها انواع رويندگان و گياهان دارويى كه در دشت نمى رويد مى رويد.
نيز غارها و دره هايى در آنهاست كه حيوانات وحشى و درندگان موذى را پناه داده.

 مردم از كوه در برابر دشمنانشان دژها و قلعه هاى سخت و محكم مى سازند.

از سنگهاى آن براى به كارگيرى در ساختمانها و ساخت سنگ آسياب استفاده مى كنند. همچنين در كوهها انواع معادن و جواهر نهفته است.
در كوهها مصالح و منافع ديگرى نيز وجود دارد كه مدبّر و حكيم آن بهتر مى داند.

 شگفتيهاى آفرينش (ترجمه توحيد مفضل)، ص۱۳۹