اگر به بدن غذا نرسد، لاغر می شود و اگر مدتی نرسیدن غذا ادامه پیدا کند، بدن می میرد و از بین می رود. اگر به روح نیز غذا نرسد لاغر و ناتوان می شود و اگر نرسیدن غذا برای همیشه ادامه پیدا کند، روح می میرد.

غذای روح البته از جنس گندم و برنج و روغن نیست،غذای روح، علم و عشق و امید و ایمان است. اشتباه اصلی فرزند آدم که در جست و جوی سعادت، جان به لب رسانیده همین است که تشنگی و احتیاج روح را می خواهد با سیر کردن جسم و بدن تأمین کند.

آنچه احتیاج روح را رفع می کند و به او قوت و نیرو می بخشد، آرامش و اطمینان می دهد، ماده و مادیات نیست، معنویات است.

حکمت ها و اندرزها، ج۲، ص۱۴۸