امام علی علیه السلام:

 از كيفرهايي كه بر اثر كرداربدوكارهاي ناپسند بر امّت‏هاي پيشين فرود آمد خود را حفظ كنيد و حالات گذشتگان را در خوبي‏ها و سختي‏ها به ياد آوريد و بترسيد كه همانند آنها باشيد پس آنگاه كه در زندگي گذشتگان مطالعه و انديشه مي‏كنيد، عهده دار چيزي باشيد كه عامل عزّت آنان بود و دشمنان را از سر راهشان برداشت و سلامت و عافيت زندگي آنان را فراهم كرد و نعمت‏هاي فراوان را در اختيارشان گذاشت و كرامت و شخصيّت به آنان بخشيد  كه از تفرقه و جدايي اجتناب كردند و بر وحدت و همدلي همّت گماشتند
 و يكديگر را به وحدت واداشته به آن سفارش كردند.
 و از كارهايي كه پشت آنها را شكست و قدرت آنها را در هم كوبيدچون كينه توزي با يكديگر پركردن دلها از بخل و حسد،
 به يكديگر پشت كردن و از هم بريدن
 و دست از ياري هم كشيدنبپرهيزيد
 و در احوالات مؤمنان پيشين انديشه كنيد، كه چگونه در حال آزمايش ‏و امتحان به سر بردند، آيا بيش از همه مشكلات بر دوش آنها نبود و آيا بيش از همه مردم در سختي و زحمت نبودند و آيا از همه مردم جهان بيشتر در تنگنا قرار نداشتند.
 فرعون‏هاي زمان، آنها را به بردگي كشاندند
 و همواره بدترين شكنجه ‏ها را بر آنان وارد كردند و انواع تلخي‏ها را به كامشان ريختند،
كه اين دوران ذلّت و هلاكت و مغلوب بودن، تداوم يافت نه راهي وجود داشت كه سرپيچي كنند و نه چاره ‏اي كه از خود دفاع نمايند، تا آن كه خداوند، تلاش و استقامت و بردباري در برابر ناملايمات آنها را، در راه دوستي خود و قدرت تحمّل ناراحتي‏ها را براي ترس از خويش، مشاهده فرمود.
 آنان را از تنگناهاي بلا و سختي‏ها نجات داد
 و ذلّت آنان را به عزّت و بزرگواري
و ترس آنها را به امنيّت تبديل فرمود،
 و آنها را حاكم و زمامدار و پيشواي انسانها قرار داد و آن قدر كرامت و بزرگي از طرف خدا به آنها رسيد كه خيال آن را نيز در سر نمي پروراندند.
 پس انديشه كنيد كه چگونه بودند آنگاه كه:
 وحدت اجتماعي داشتند خواسته ‏هاي آنان يكي قلب‏هاي آنان يكسان و دست‏هاي آنان مدد كار يكديگر،  شمشيرها ياري كننده
 نگاه‏ها به يك سو دوخته و اراده ها واحد و همسو بود آيا در آن حال مالك و سرپرست سراسر زمين نبودند و رهبر و پيشواي همه دنيا نشدند.
 پس به پايان كار آنها نيز بنگريد در آن هنگام كه به تفرقه و پراكندگي روي آوردند
 و مهرباني و دوستي آنان از بين رفت،
 و سخن‏ها و دل‏هايشان گوناگون شد،
 از هم جدا شدند به حزبها و گروهها پيوستند،  خداوند لباس كرامت خود را از تنشان بيرون آورد و نعمت‏هاي فراوان شيرين را از آنها گرفت و داستان آنها در ميان شما عبرت انگيز باقي ماند.

 نهج البلاغه، قسمتی از خطبه 192