علت عدم حضور جناب جابر در کربلاء، ناتوانی وی بود چراکه جابر بن عبد الله در آن ایام نابینا بود و توان حضور در میدان رزم را نداشت چنانکه در روایت عطیه عوفی _ که در مورد جریان زیارت جابر از قبر مطهر امام حسین(علیه‌السلام) در روز اربعین سخن گفته _ آمده است که او دست جابر را به علت نابیناییش گرفته بود و جابر به وی گفت: «دستم را بر روی قبر بگذار».

 معنای این سخن این است که خود وی نمی‌‌توانسته ببیند، و از عطیه کمک می‌گرفت، و این می تواند برای جابر عذری باشد که چرا در کربلاء در رکاب حضرت سیدالشهدا(علیه‌السلام) نبود.

ابن قتیبه دینوری نیز در کتاب «الامامة و السیاسة» تصریح می‌کند که جابر بن عبدالله در واقعه حره [که حدود یک سال بعد از واقعه کربلاء در مدینه اتفاق افتاد] نابینا بود.

 الامامة و السياسة، ابن قتیبه دینوری، ج1، ص214