عقل تنها به اقرار به وجود خدا می کند و قادر به شناخت ذات او نیست
عَنِ الصَّادِقِ عَلَيْهِ السَّلَامُ قَالَ: إِنَّ الْعَقْلَ يَعْرِفُ الْخَالِقَ مِنْ جِهَةٍ تُوجِبُ عَلَيْهِ الْإِقْرَارَ وَ لَا يَعْرِفُهُ بِمَا يُوجِبُ لَهُ الْإِحَاطَةَ بِصِفَتِهِ، إِنَّمَا كُلِّفَ الْعِبَادُ مِنْ ذَلِكَ مَا فِي طَاقَتِهِمْ أَنْ يَبْلُغُوهُ وَ هُوَ أَنْ يُوقِنُوا بِهِ وَ يَقِفُوا عِنْدَ أَمْرِهِ وَ نَهْيِهِ وَ لَمْ يُكَلَّفُوا الْإِحَاطَةَ بِصِفَت
امام صادق علیه السلام فرمودند:شناخت عقل آدمي نسبت به خداوند، تنها بدان مقدار است كه اقرار به وجود خداوند نمايد اما هرگز قادر به احاطه بر صفات او نيست.
تكليف بندگان خدا آن است كه به اندازه طاقت و ظرفيتشان در صدد معرفت خداوند برآيند و آن به اين است كه به وجود خداوند يقين پيدا كنند و بر فرمانش گردن نهند؛
اما هرگز مكلّف به احاطه به [ذات و] صفت او نيستند.
توحيد المفضل ص۱۷۷
بحار الأنوار (ط - بيروت) ج3 ص 147
