از زمان مصر باستان، زالوها به عنوان یک گزینه درمانی برای بهبود ناهنجاری های سیستم عصبی، مشکلات دندانی، بیماری های پوستی و عفونت ها مورد استفاده قرار می گیرند. این روزها، زالو را بیشتر در جراحی پلاستیک و سایر جراحی های میکرو استفاده می کنند. این موضوع بدین خاطر است که زالو پپتید و پروتئین هایی را ترشح می کند که مانع از لخته شدن خون می گردد. این ترشحات به عنوان ضد لخته نیز معروف اند. همین امر موجب می شود خون بر روی زخم جریان داشته باشد و باعث بهبود آن گردد. اخیرا، زالو درمانی توجه افراد زیادی را به خود جلب کرده است زیرا این گزینه یک فرایند درمانی ساده و ارزان است و می تواند از بروز عوارض متعدد جلوگیری کند.

زالودرمانی چگونه کار می کند؟
زالوهای درمانی سه فک یا ردیف های ریز دندانی دارند. آن ها بر روی پوست فرد نفوذ می کنند و ترشحات ضد لخته ای خود را از طریق بزاق وارد بدن می سازند. سپس به زالوها اجازه داده می شود خون را استخراج کنند. این مقدار خون بسیار اندک است و برای هر زالو حدود ۱۵ میلی لیتر خواهد بود. موقعیت های متعددی وجود دارد که می توان در آن از زالو به عنوان یک گزینه درمانی استفاده کرد. افرادی که ممکن است از این گزینه درمانی بهره مند شوند شامل افرادی خواهد بود که در معرض خطرات ناشی از دیابت هستند، افرادی که بیماری قلبی دارند، افرادی که جراحی پلاستیک را انجام می دهند و ممکن است برخی از بافت های نرم خود را از دست بدهند. این نوع درمان همچنین برای درمان لخته های خونی و رگ های واریسی مورد استفاده قرار می گیرد. افرادی که کم خونی دارند، دچار لخته خون شده اند یا شریان هایشان مشکلی دارد ممکن است کاندید مناسبی برای زالودرمانی نباشند. کودکان زیر ۱۸ سال و زنان باردار نیز باید از انجام این روش درمانی خودداری کنند.

کاربردهای پزشکی زالودرمانی:

صفحات: 1· 2