آلفرد آدلر، روان شناس مشهور اتريشی، به بيماران اندوهگين خود توصیه میکرد:

“اگر از اين نسخه پيروى كنيد ظرف ١٤ روز معالجه خواهيد شد.

هر روز فكر كنيد چطور مى توانيد يك نفر ديگر را خوشحال كنيد. زيرا انديشه خوشحال كردن ديگران ما را از تفكر درباره خودمان باز مى دارد و بزرگترين عامل نگرانى ترس و اندوه انديشيدن درباره خود است. شادمانى انسان و شادمانى ديگران به يكديگر وابسته است!

برگرفته از کتاب"طبیعت انسان”
نوشته : آلفرد آدلر

گذشته هایت را ببخش
زیرا آنها مانند کفشهای کودکی ات نه تنها برایت کوچک هستند
بلکه تو را از برداشتن گامهای بزرگ باز می دارند.

علامه در المیزان می‌گوید:
فضیلت آن چیزى است که خداى تعالى آن را فضیلت بداند، پس این که غربی ها مى گویند آدمى باید اعتماد به نفس داشته باشد و بعضى از نویسندگان ما نیز دنبال آنان را گرفته اند؛ حرف درستى نیست؛ چون دین خدا چنین چیزى را به عنوان فضیلت نمى شناسد و آنچه را که خداى تعالى در قرآن کریمش فضیلت دانسته، اعتماد به خدا و افتخار به بندگى اوست.

قرآن مى فرماید: «الَّذِینَ قالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَکمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزادَهُمْ إِیماناً وَ قالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکیلُ» و نیز فرموده: «أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمِیعاً» و باز فرموده: «إِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِیعاً» و آیاتى دیگر.
 آیت الله جوادی آملی که مدال شاگردی علامه طباطبایی(ره) را بر سینه دارد ضمن قبول و تایید نظر علامه در مورد اعتماد به نفس به برخی آیات که علامه از آنها نام نبرد اشاره می کند و با استناد بر آنها نظر استاد خود را استحکام بیشتری می بخشد.

مهم ترین آیه ای که ایشان به آن استدلال می کنند آیه زیر است:
 «قُلْ إِنَّ صَلاتی وَ نُسُکی وَ مَحْیایَ وَ مَماتی لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ». به مردم بگو که من نماز و تمامى عبادات و زندگیم و جمیع شؤون آن از قبیل اعمال و اوصاف و همچنین مرگم؛ خلاصه هر آنچه که در ظاهر مربوط به من است در واقع همه و همه از آنِ خداوند متعال است و من صاحب چیزی نیستم.
آیت الله جوادی با استناد به این آیه و مانند آن می فرماید: با این حساب دیگر چیزی برای بنده نمی ماند تا به آن اعتماد یا تکیه کند.

منبع:

المیزان ج4 ص374
بیانات معظم له در درس تفسیر

دین می‌گوید: «علاقه‌هایت را تغییر بده!» یعنی علاقه‌های بد را تضعیف و علاقه‌های خوب را تقویت کن.

به انسان برخلاف حیوان «قدرت تغییر علاقه‌ها» داده شده است. اگر کسی بتواند علاقه‌هایش را تغییر بدهد، می‌تواند به  آخرت علاقه‌مند شود، از دنیا دل ببُرد و علاقه‌های بد (مثل حسادت و تکبّر و…) را در وجودش از بین ببرد.

دو راه عمده برای تغییر علاقه‌ها وجود دارد:
۱. «عمل و رفتار» (خصوصاً عملِ مداوم)
۲. « کنترل ذهن »: آدم به هر موضوعی بیاندیشد و توجّه کند، علاقۀ آن را در خودش تقویت کرده است و به هر موضوعی توجه و فکر نکند، علاقۀ آن را تضعیف کرده است.

به علاقۀ بد فکر نکن؛ ضعیف می‌شود! به علاقۀ خوب فکر کن؛ قوی می‌شود!

امام علی علیه السلام می‌فرمایند: کسی که زیاد به لذّت‌ها فکر کند، مغلوبِ آنها می‌شود. (غررالحکم/۸۵۶۴)
خیلی‌ها این هنر را نیاموخته‌اند که «به بعضی چیزها نباید فکر کرد!»

اوّل : تمام عددهای غیرضروری را از زندگیت بیرون بریز!!!!
این عددها شامل: سن، قد، وزن و سایز هستند….

دوّم : با دوستان شاد و سرحال معاشرت کن…

سوّم: به آموختن ادامه بده و همیشه مشغول یادگیری باش…

چهارم : تا می توانی بخند…

پنجم: وقتی اشک هایت سرازیر می شوند: آن را بپذیر! تحمل کن! و به پیشروی ادامه بده…

ششم: رنگ های مشکی و خاکستری و تیره را از زندگیت پاک کن…

هفتم :احساساتت را بیان کن، تا هیچ وقت زیبایی هایی را که احاطه ات کرده اند را از دست ندهی…

هشتم:شادی هایت را به اطرافت پراکنده کن…

نهم: با حدّ و حصرهایی که گذشته به تو تحمیل کرده مبارزه كن…

دهم : از بهترین سرمایه ات که سلامتی ات است؛ بهره ببر…

یازدهم: از جاده خارج شو و از شهر و کشورهای غریب دیدن کن…

دوازدهم: روی خاطرات بد توقف نکن فراموشش کن…

سیزدهم: هیچ فرصتی را برای گفتن دوستت دارم به آن هایی که دوستشان داری، از دست نده…

چهارده:همیشه به خودت بگو که: زندگی تعداد دم و بازدم های مکرر نیست، بلکه لحظاتی است که،قلبم”
می تپد.

حقیقت ندارد
زمانی که انسان پیر میشود
از رویاهایش دست میکشد
بلکه
انسان زمانی که
از رویاهایش دست میکشد
پیر میشود…

وقتى خدا میخواد بهت يك آغاز دوباره بده، معمولا با يك پايان شروع ميشه.

براى درهاى بسته ى زندگيت شكرگزار باش. چون اونها ما رو به سمت درهاى مناسب هدايت ميكنن.
خدا هرگز دیر نمی کند.
هرآنچه که نیاز داری، در زمان درستش به تو می رسد.

دلیل بیشتر استرس، اضطراب و افسردگی هایمان این است که وجود خودمان را نادیده ميگيريم و برای راضی کردن دیگران زندگی می‌کنیم!

بعضی از آدمها فقط در دو حالت
با شما موافق هستند.

اول اینکه حرف خودشون رو تایید کنی

دوم اینکه اصلا حرف نزنی
به این آدمها میگن خود منطقی پندار

” دکتر سمیعی “

“از آدم‌های منفی‌باف دوری کنید.

آن‌ها برای هر راه‌حلی یک مشکل پیدا می‌کنند!”

آلبرت انیشتین

ناراحت شدن دست ما نیست
اما
ناراحت ماندن دست ماست

پس اجازه ندهیم که

رفتار تلخ دیگران در ما اثر کند

و روزگارمان را تلخ کند.

 چگونه ذهنمان را به امور خوب متوجه کنیم؟

 برای تربیت ذهن، دو نوع عملیات باید انجام شود: یکی منصرف‌کردن ذهن از امور بد، و دیگری، متوجّه‌کردن ذهن به امور خوب. در رأس امور خوب هم خود خداوند است! خدا با آن عظمت، خودش را وسیلۀ تربیت ما قرار می‌دهد؛ از بس که ما را دوست دارد. می‌خواهد به ما قوّت ذهن و فکر بدهد، می‌گوید: «به من فکر کن؛ به قدرت من، به علم من! به مهربانی من، به اینکه همه‌چیز دست من است…»

آنچه موجب می‌شود آدم بتواند به خدا فکر کند عظمت خداست. اذکار مهم نماز را ببینید: «اللهُ أکبر» «سُبحانَ ربّی العَظیمِ و بِحَمدِه»، «سُبحانَ ربّی الأعلی وَ بِحَمدِه» همه اینها به عظمت و بزرگیِ خدا اشاره دارد.

در نماز جایی که باید بیشترین توجه انسان در آن لحظه باشد، همان موقعِ «الله اکبرِ» اول نماز است. طبق روایات اگر کسی در اول نماز توجّه کند، در طول نماز هم خدا به او کمک می‌کند که یک‌مقدار توجّه پیدا کند. اما کسی که اول نماز بی‌اعتنا باشد، خدا می‌فرماید «يَا كَاذِبُ أَ تَخْدَعُنِي» (مستدرک‌الوسایل/۴/۹۶) دروغگو داری مرا گول می‌زنی؟ لااقل یک لحظه در اول نماز که می‌توانی به خدا توجّه کنی!

اگر انسان نمی‌توانست به امور خوب و مثبت، مخصوصاً صفات پروردگار توجّه کند و نمی‌توانست ذهنش را کنترل کند، خدا دستور نمی‌داد که او را زیاد یاد کنیم «اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْرًا كَثِيرًا» (احزاب/۴۱) حتی نمی‌فرمود کسی که از یاد خدا خودداری کند مجازات می‌شود! «وَ مَنْ أَعْرَضَ عَن ذِکْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنکًا» (طه،۱۲۴) پس ما حتماً می‌توانیم.

از کم شروع کن؛ یعنی سعی کن یک‌لحظه به یاد خدا بیفتی، وقتی ذهنت منصرف شد، دوباره آن را برگردان و بعد، این را ادامه بده و تعدادش را زیاد کن. یعنی تعدادِ «به‌یاد خدا افتادن» را در زندگی‌ات زیاد کن، تا مقدارِ یاد خدا افزایش پیدا کند. متمرکزشدن روی یاد خدا، بسیار دشوار است. ولی مکرّر به یاد خدا افتادن بسیار آسان است. لذا فرموده‌اند تسبیح به‌دست بگیرید. همین‌طور که نخ تسبیح نمی‌گذارد دانه‌ها پراکنده بشوند، خود تسبیح و ذکر هم نمی‌گذارد ذهن تو پراکنده بشود. ده تا را بدون توجه می‌گردانی، یک دفعه‌ای در یازدهمی یادت می‌افتد.

زندگی تفسیر سه کلمه است:

خندیدن، بخشیدن، فراموش کردن

پس تا میتوانی

بخند، ببخش، فراموش کن

روانشناس سوئیسی تعبیرِ جالبی از انسانِ خوشحال دارد که بسیار از تعریفِ عادی و معمولِ خوشحالی فاصله دارد.
بر اساسِ این تعریف،

خوشحال بودن یعنی :
توانمندیِ بالای ما در شکیبایی و استقامت در برابر سختی ها.

خوشحالی یعنی:
اطمینانی درونی به این که درد و رنج و سختی و بیماری و مرگ جزء لاینفک زندگی ست
اما هیچ کدام از آنها نمی تواند مرا از پا بیاندازد.

خوشحالی یعنی:
میل به زندگی علی رغم علمِ به فانی بودنِ همه چیز،

خوشحالی یعنی:
در سختی ها لبخند زدن

خوشحالی یعنی:
آگاهی از توانمندی بزرگ ما برای به دوش کشیدنِ مشکلات.

خوشحالی یعنی:
بعد از هر زمین خوردن همچنان بتوانیم بلند شویم، بعد از هر گریه همچنان بتوانیم بخندیم و لبخند بر لبِ دیگر همنوعان بیاوریم.

خوشحالی یعنی:
حضورِ کاملِ ما در هستی، خوشحالی یعنی همچون رودجاری بودن و در حرکت بودن، عبور کردن و به عظمتی بی پایان چشم دوختن

خوشحالی یعنی:
توانایی ما به گفتنِ یک آریِ بزرگ

 نحوه برخورد با همسری که برای مراجعه به مشاور مقاومت می‌کند!

روانشناس مشهوری به‌نام جان گاتمن در پژوهش‌هایش دریافته که اگر هر زوج در هفته فقط ۵ ساعت را صرف زندگی مشترکشان کنند روابطشان بهتر خواهد شد. کارهایی که زوج‌های خوشبخت می‌کنند را به شما توصیه می‌کنیم:

خداحافظی: زوج‌های خوشبخت هر روز قبل از خداحافظی، درباره کارهایی که قرار است در آن روز بکنند سوالاتی از همدیگر می‌کنند (۲ دقیقه در روز، ۵ روز در هفته، جمعاً ۱۰ دقیقه).

تجدید دیدارها: زوج‌های خوشبخت در پایان هر روزِ کاری یک گفتگوی آرام و بی استرس با هم دارند. در این فرصت آن‌ها می‌توانند روابط خود را عمیق‌تر سازند و از خستگی و دلمشغولی‌های هم آگاه شوند (۲۰ دقیقه در روز، ۵ روز در هفته، و جمعاً ۱ ساعت و ۴۰ دقیقه در هفته).

 محبت: زوج‌های خوشبخت محبت خود را از طریق رفتارهایی همچون لمس کردن یکدیگر، روابط عاشقانه، و بخشش در مواقع مناسب ابراز می‌کنند (۵ دقیقه در روز، ۷ روز در هفته و جمعاً ۳۵ دقیقه در هفته).

 قرار هفتگی: زوج‌های خوشبخت یک قرار هفتگی دو نفره در فضایی خلوت و آرامش بخش برای تازه کردن عشق خود دارند (۲ ساعت در هفته).

 تحسین یکدیگر و قدردانی: زوج‌های خوشبخت هر روز حداقل ۵ بار قدردانی و محبت صادقانه‌ای بین خود رد و بدل می‌کنند (۵ دقیقه در روز، ۵ روز در هفته، و جمعاً ۳۵ دقیقه در هفته).

شگفت انگیز است که انجام چنین کارهای ساده ای که زمان‌بَر هم نیستند، می تواند راز خوشبختی شما باشد!! فرصت را از دست ندهید، از همین حالا شروع کنید! یک رابطه زناشویی موفق در انتظار شماست.