دعای سی‌و‌هشتم صحیفه سجادیه 
 عذرخواهی از خداوند در حق‌الناس

اللَّهُمَّ إِنِّى أَعْتَذِرُ إِلَيْكَ
وَ مِنْ كُلِّ إِثْمٍ عَرَضَ لِى فَلَمْ أَهْجُرْهُ.
از هر گناهی که به «من» عرضه شد،
ولی «من» او را ترک نکردم

گاهی بر اثر گذر زمان
یا به دلایل دیگر
برخی گناهان را فراموش می‌کنیم
و یا از آنها غافل می‌شویم

اکنون همهٔ آنها را در نظر بگیریم
و بگوییم
اللَّهُمَّ إِنِّى أَعْتَذِرُ إِلَيْكَ
وَ مِنْ كُلِّ إِثْمٍ عَرَضَ لِى فَلَمْ أَهْجُرْهُ.

و از همه آنها در پیشگاه لطف الهی
و کرم پروردگار
عذرخواهی می‌کنیم
و از او طلب مغفرت
و توبه می‌کنیم

اما راهکار گناه‌ نکردن چیست؟

انسان باید از نظر تربیت الهی
و کسب تقوا و ایمان،
به آنجا برسد که اگر
در معرض گناه قرار گرفت،
عقل او
فکر او
قلب او
جسم او
 و همهٔ وجود او
 از آن گناه نفرت داشته باشد و فاصله بگیرد

این همان است که خدا می‌پسندد

کسانی‌که اهل تقوا هستند
 وقتی وسوسه‌ای شیطانی
به آنها روی می‌آورد،
وقتی شیطان آنها را احاطه می‌کند؛
«خدا» را به یاد می‌آورند

نقطهٔ آغاز گناه،
وسوسه شیطان است.
شیطان ابتدا در ذهن ما؛
تصویرگری می‌کند

 در آغاز تصوّر گناه و معصیت را
به ذهن ما می‌فرستد
و این می‌شود عرضه کردن گناه توسط شیطان