حضرت آیة الله جوادی آملی در توضیح آیه شریفه فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ (نازعات 14) نکته زیبایی فرمودند:

به تعبير قرآن كريم، يكی از القاب صحنه قيامت ‌«ساهرة‌» است.
“‌ارض ساهرة‌” به آن بيابانها و زمین‌هایی می‌گويند كه در اثر شدت ترس، كسی خوابش نمي‌برد،چون ‌«‌سَهَر» يعنی بيداری.

آنهايي كه پنجاه هزار سال معطل‌اند خوابشان نميبرد؛
مگر غم ميگذارد انسان بخوابد؟!..
مگر انسان متوحش خوابش می‌برد؟!
پنجاه هزار سال ناچار است بيداری بكشد!

اما برای مؤمن واقعی اين پنجاه هزار سال به اندازه يك نماز واجب است.

حضرت فرمود: «و الذي نفس محمّد بيده» اين روز طولانی برای مؤمن كوتاه‌تر از نماز واجب است.
يك نماز چهار ركعتی مگر چقدر وقت مي‌خواهد؟!

آن‌كه حسابش پاك است خدا با او به عنوان سَرِيعُ الحِساب رفتار ميكند.

برگرفته از بیانات حضرت آیت الله جوادی آملی در خطبه‌های نمازجمعه (8 فروردین 76 از سایت اسراء)