دابة الارض، جنبنده ایﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺮﻣﻰ ﺍﻧﮕﻴﺰﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﻜﻠﻢ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ.

سوره النمل آیه ۸۲
وَإِذَا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ أَخْرَجْنَا لَهُمْ دَابَّةً مِنَ الْأَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ كَانُوا بِآيَاتِنَا لَا يُوقِنُونَ
 و هنگامی که فرمان (قول) عذاب آنها رسد (و در آستانه رستاخیز قرار گیرند) جنبنده ای را از زمین برای آنها خارج میکنیم که با آنان تکلم می کند (و میگوید) که مردم به آیات ما ایمان نمی آورند.

 ﻋﻦ ﺍﻟﺄﺻﺒﻎ ﺑﻦ ﻧﺒﺎﺗﻪ ﻗﺎﻝ ﻗﺎﻝ ﻟﻲ ﻣﻌﺎﻭﻳﺔ ﻳﺎ ﻣﻌﺸﺮ ﺍﻟﺸﻴﻌﺔ ﺗﺰﻋﻤﻮﻥ ﺃﻥ ﻋﻠﻴﺎ ﺩﺍﺑﺔ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﻓﻘﻠﺖ ﻧﺤﻦ ﻧﻘﻮﻝ ﻭ ﺍﻟﻴﻬﻮﺩ ﻳﻘﻮﻟﻮﻥ ﻗﺎﻝ ﻓﺄﺭﺳﻞ ﺇﻟﻰ ﺭﺃﺱ ﺍﻟﺠﺎﻟﻮﺕ ﻓﻘﺎﻝ ﻟﻪ [ﻛﻴﻒ ] ﻭﻳﺤﻚ ﺗﺠﺪﻭﻥ ﺩﺍﺑﺔ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﻋﻨﺪﻛﻢ ﻣﻜﺘﻮﺑﺔ ﻓﻘﺎﻝ ﻧﻌﻢ ﻓﻘﺎﻝ ﻓﻤﺎ ﻫﻲ ﺃ ﺗﺪﺭﻱ ﻣﺎ ﺍﺳﻤﻬﺎ ﻗﺎﻝ ﻧﻌﻢ ﺍﺳﻤﻬﺎ ﺇﻳﻠﻴﺎ ﻗﺎﻝ ﻓﺎﻟﺘﻔﺖ ﺇﻟﻲ ﻓﻘﺎﻝ ﻭﻳﺤﻚ ﻳﺎ ﺃﺻﺒﻎ ﻣﺎ ﺃﻗﺮﺏ ﺇﻳﻠﻴﺎ ﻣﻦ ﻋﻠﻴﺎ.

 ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻋﺒﺎﺱ ﺍﺯ ﺍﺻﺒﻎ ﺑﻦ ﻧﺒﺎﺗﻪ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﮔﻔﺖ:

ﺭﻭﺯﻯ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ:
ﺍﻯ ﺍﺻبغ ﺷﻤﺎ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﮔﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﺁﻥ ﺩﺍﺑﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺮﻣﻰ ﺍﻧﮕﻴﺰﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﻜﻠﻢ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻋﻠﻰ ﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺍﺳﺖ؟
ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻢ:
ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺑﻠﻜﻪ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﺟﺎﻟﻮﺕ ﺑﺰﺭﮒ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺮﺳﻴﺪ:
ﺩﺍﺑﺔ ﺍﻟﺎﺭﺽ ﻧﺰﺩ ﺷﻤﺎ ﻛﻴﺴﺖ؟
ﮔﻔﺖ: ﻣﺮﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﺍﻳﻠﻴﺎ. ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﮔﻔﺖ:
ﺍﻯ ﺍﺻبغ ﺍﻳﻠﻴﺎ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺒﺮﻯ ﻳﻌﻨﻰ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ.

منابع:

کتاب بحار الانوار ج۳۹_ص۲۴۴
کتاب تاویل الایات ج۱_ص۴۰۵

مختصر بصایر الدرجات_ص۱۶۸

ینابیع المعاجز بحرانی_ص۱۲۰