سر سلسله معنويات‏ خداشناسي است، ممكن نيست از سر سلسله معنويات و از ريشه و بن و سرچشمه آنها چشم بپوشيم و آنگاه بتوانيم اصول معنوي داشته باشيم، و از طرفي حتي مادي ترين مسلكهاي جهان چاره ‏اي ندارند از اينكه سازمان اجتماعي‏ خود را بر يك سلسله اصول معنوي و شرافتهاي اخلاقي بسازند.

انسانيت از خداشناسي نمي‏تواند جدا گردد، يا خداشناسي است و يا سقوط در حيوانيت و منفعت پرستي و سبعيت و درندگي. منفعت پرستي به معني‏ واقعي كلمه يعني اينكه آدمي واقعا بنده شهوت و شكم بوده باشد؟

يا بايد بنده خدا بود و يا بنده شكم و دامن و جاه و مقام و پول و زر و زيور، راه‏ سوم ندارد، اما اينكه كسي مدعي شرافت و اخلاق و تقوا و عفت باشد و در عين حال به خداشناسي كه سرسلسله اين امور است ايمان و اعتقاد نداشته‏ باشد و هم باطلي بيش نيست.

 حکمتهاواندرزها ، شهید مطهری (ره)