حضرت عیسی (ع) به سرعت در حال دویدن بود، گویی که از شیری فرار می کند.
در بین راه کسی او را ديد و از وی پرسيد که برای چه این چنین می دوی؟
حضرت عیسی (ع) جوابش را نداد و باز می دوید.
آن مرد نیز دنبال او دوید و از او خواست که برای رضای خدا بایستد و به او جواب دهد.
حضرت عیسی (ع) پاسخ داد که از نادان فرار می کند.
آن مرد با تعجب پرسيد مگر تو آن مسیحی نیستی که کور و کر را شفا می دهی و اسرار غیب و اسم اعظم را می دانی و وقتی آن را بر مرده می خوانی زنده می شود؟
حضرت عیسی (ع) پاسخ داد بله، من همانم که با اسرار غیب و اسم اعظم همه کارها را انجام می دادم.
به خدا قسم که آن اسم اعظم را بر کور و کر خواندم بهبود یافتند، بر کوه خواندم از هم شکافت، بر مرده خواندم زنده گشت، اما هر چه بر دل احمق خواندم اثر نکرد.

منبع: داستان ها و پیام های مثنوی، صفحه 230