قيصر روم براي يکي از خلفاي بني عباس، در ضمن نامه اي نوشت:

ما در کتاب انجيل ديده ايم که هر کس از روي حقيقت سوره ای بخواندکه خالي از هفت حرف باشد، خداوند جسدش را بر آتش دوزخ حرام مي کند،و آن هفت حرف عبارتند از: «ث ، ج ، خ ،ز ، ش ، ظ ،ف»

ما هر چه بررسي کرديم،چنين سوره ای را در کتاب های تورات و زبور و انجيل نيافتيم،آيا شما در کتاب آسماني خود،چنين سوره اي را ديده ايد؟؟

خليفه عباسي دانشمندان را جمع کرد،و اين مساله را با آنها در ميان گذاشت.آنها از جواب آن درماندند.

سرانجام اين سوال رااز امام هادي(عليه السلام) پرسيدند.

آن حضرت در پاسخ فرمودند:آن سوره ، سوره «حــمد» است، که اين حروف هفتگانه در آن نيست.

پرسيدند: فلسفۂ نبودن اين هفت حرف، در اين سوره چيست؟

فرمودند:حرف «ث» اشاره به «ثبور»(هلاکت) 

حرف «ج» اشاره به «جحيم» (نام يکي از درکات دوزخ) 

حرف «خ» اشاره به «خبيث»(ناپاک)

حرف «ز» اشاره به «زقوم»(غذاي بسيار تلخ دوزخ) 

حرف «ش» اشاره به «شقاوت» (بدبختي)

حرف «ظ» اشاره به «ظلمت» (تاريکي)

حرف «ف» اشاره به «آفت» است.

خليفه، اين پاسخ را براي قيصر روم نوشت.

قيصر پس از دريافت نامه، بسيار خوشحال شد و به اسلام گرويد،و در حالي که مسلمان بود از دنيا رفت. 

شرح شافيه ابي فراس ،مطابق نقل منتخب التواريخ ، ص 795