داوود برقی می گوید : من در خدمت امام صادق علیه السلام بودم که ایشان آب طلب کردند .

پس از آنکه آنرا نوشیدند دیدم که بغض گلویشان را گرفت و چشمانشان پر از اشک شد و سپس به من فرمودند :

 ای داوودنفرین خداوند بر قاتل حسین هر بنده ای که آبی بنوشد و از حسین و خاندان او یاد کند و بر قاتل وی نفرینفرستد خداوند در پرونده وی صد هزار نیکی بنویسد و هزار بدی از آن پاک کند و مقام او را صد هزار درجه بالابرد و گویا صد برده آزاد کرده باشد .

 خداوند چنین بنده ای را به روز واپسین با دلی خنک محشور می گرداند.

 کافی ج 6 ،ص391