بیماری هایی هست که برای بدن مفید و نافع است و معالجه آنها جایز نیست. بلکه در واقع خود این بیماری، درمان است. درمان بیماری های سخت تری است. یک سری بیماری ها، درمانش ضرر دارد. که عبارت است از:1.سرما خوردگی2.جوش و دمل3.سرفه4.ورم ملتحمه(التهاب چشم).

* سرماخوردگی (زکام)

اولین بیماری مفید سرما خوردگی است. روایتی داریم که پیامبر (صلوات الله علیه و آله) می فرماید: «لا تكرهوا الزكام فإنه أمان من الجذام»[1] 
« از سرما خوردگی بدتان نیاید، زیرا ایمنی از بیماری جذام است.»

و در روایت دیگری امام صادق (علیه السلام) می فرماید: «كان رسول الله (صلى الله عليه وآله) لا يتداوى من الزكام و يقول: ما من أحد إلا وبه عرق من الجذام فإذا أصابه الزكام قمعه.» [2]
یعنی «پیامبر خود را از سرماخوردگی درمان نمی کرد و می فرمود: نیست کسی مگر اینکه جذام دارد. اگر مبتلا به سرماخوردگی بشود، بیماری جذام را سرکوب می کند.».
ژن جذام تا وقتی نهفته است مشکلی ندارد. ولی اگر حرکت کرد خطرناک می شود. خداوند سرماخوردگی را می فرستد تا سرکوبش کند.

روایت داریم که پیامبر (صلوات الله علیه و آله) می فرمایند: «الزكام جند من جنود الله عز وجل يبعثه عز وجل على الداء فيزيله» [3]
یعنی«سرما خوردگی سربازی است از سربازان خدا، این را می فرستند به سوی بیماری، تا بیماری را برطرف کند.
 در روایت «جذام» آمده است. ولی منظور تمام بیماری های ژنتیکی است. اگر امروزه بیماری های ژنتیکی زیاد شده است، بخاطر درمان سرما خوردگی است. ژن به هیجان آمده را سرکوب می کند. هر وقت سرما می خورد، می رود قرص می خورد. امروزه در برخی کشورهای غربی سرما خوردگی را درمان نمی کنند. ولی قانون آن سه روز است و ویروس آن پس از سه روز، از بدن خارج می شود.

 درمان سرماخوردگی:
اگر سرما خوردگی پس از سه روز بهبود نیافت درمانش اشکال ندارد گرچه بعد از سه روز هم اگر بیماری شدید نباشد درمان نشود بهتر است.
درمانش ترکیبی از کندش و سیاه دانه است. سیاه دانه دو برابر کندش باشد. آسیاب کنند و در بینی بریزند.البته توجه داشته باشید که آسیاب سیاهدانه پس از چند روز سمی می شود و باید به مقدار مصرف همان روز آسیاب کرد.
بیماری های مفید دیگر در مطالب بعدی شرح داده خواهد شد.

پی نوشتها :
[1] خصال، شيخ صدوق، ج1، ص210.
[2] كافي، شيخ كليني، ج8، ص382، ط الاسلامية.
[3] كافي، شيخ كليني، ج8، ص382، ط الاسلامية.

منبع:

دراسة في طب الرسول المصطفی، جلد 1و3، آیت الله تبریزیان