یکی از شاگردان پیر روشن باطن، رجبعلی خیاط(قدس سره) نقل می کند:

روزی با جناب شیخ رجبعلی از درب منزلشان خارج شدیم و من متوجه شدم که یک زن بی حجاب و بد لباس در مقابلمان است.

سرم را پایین انداختم .شیخ فرمودند:«نگاهش کن!»
من گفتم :

آقاجان، او بی حجاب است.

فرمودند:«گفتم نگاهش کن!»

سرم را بالا آوردم و دیدم که آن زن در جریانی از مواد مذاب گرفتار است و بدنش پر از چرک و خون است و از موهای او چرک ، قطره قطره به آن مواد مذاب می ریخت.

هر قطره که می افتاد انگار بنزین آتش می گیرد و منفجر می شود و او سوخت.

همین طور که می دیدم شیخ فرمودند:«بس است، سرت را پایین بینداز.

متوجه شدم که شیخ با تصرف در چشمانم، دیده های برزخی من را گشوده بودند تا باطن عمل آن زن را به من بفهماند.

کیمیای محبت،ص232