مهربانیت همانند امواج دریا پی در پی، ساحل وجودم را در بر می‌گیرد…
و به دستِ قدرت تو، تمام تیرهاے بلا شکسته می‌شود…
تو هر زمان با من و در کنار من بوده ایی
و من در “گهواره ے” محبتت چه آسوده آرام گرفته ام…

پس ای “خداے” مهربانم…
به ذکر نام زیبایت و نیایش لحظه هایت،
وجود زمینیَم را ملکوتی گردان…
تا آنچه تو میخواهی باشم
و از آنچه من هستم “رها” شوم، که تو…
بی نیاز و من “غرق” نیازم