همه مراجع: در میان غسل های واجب، مهمترین آنها غسل جنابت است. زیرا برای انجام برخی کارها که طهارت شرط صحت آنهاست (مانند نماز، طواف واجب، روزه ماه مبارک رمضان و مس قرآن)

شخص جنب [1] باید غسل کند؛ بلکه در بسیاری از موارد، انجام چنین اعمالی در حالت جنابت، گناه و معصیت خواهد بود. [2]

توجه:

1. غسل جنابت به خودی خود پس از جنابت مستحب است و برای خواندن نماز واجب و برخی از اعمال واجب می شود؛ لذا واجب فوری نیست.

2. کسی که غسل جنابت انجام داده، تا زمانی که یکی از مبطلات وضو رخ ندهد، می تواند با آن نماز بخواند.

3. برای نماز میت، سجده شکر و سجده های واجب قرآن، غسل جنابت واجب نیست. [3]

پی نوشت:
[1]. منی ممکن است در خواب از انسان خارج شود که به این حالت «احتلام» می گویند و همچنین ممکن است در بیداری از انسان بیرون بیاید. به فردی که در خواب یا بیداری منی از او بیرون آمده است، محتلم یا جنب می گویند.
[2]. توضیح المسائل ده مرجع، م 357؛ امام، تحریرالوسیله، ج1، القول فی احکام الجنب، ص 64؛ بهجت، استفتائات، ج1، س 783؛ سبحانی، توضیح المسائل، م 351.
[3]. توضیح المسائل ده مرجع، م 357 و با استفاده از م 323 و 391؛ امام، تحریرالوسیله، ج1، احکام جنابت، ص 65؛ بهجت، استفتائات، ج1، س 733 و س783؛ خامنه ای، اجوبه الاستفتائات، با استفاده از س 185 و استفتا؛ سبحانی، توضیح المسائل، م 351 و احکام جوانان، م 101 و 113؛ صافی، سایت، پاسخ کوتاه به 300 سوال احکام (دفتر دوم)، س 24؛ مکارم، العروه الوثقی مع تعلیقات، فصل فی ما یتوقف علی الغسل من الجنابه و فصل فی کیفیه الغسل.

منبع:

کتاب «رساله مصور»، ج 2.