انسان، مربی خود
انسان يك فلز يا يك سنگ گران قيمت نيست كه او را به دست يك صنعتگر ماهر بدهيم و همه آرايش و پيرايش او را از آن صنعتگر بخواهيم، انسان يك گياه نيست كه او را بدست باغبان بسپاريم و فقط باغبان را مسئول همه چيز او بدانيم،
انسان از آن جهت كه انسان است علاوه بر قواي نباتي و احساساتي حيواني، داراي قوه عقل و اراده است، عقل و اراده نميگذارد كه صد در صد تابع عوامل خارجي باشد،
مانند يك فلز و يك سنگ تابع حركات دست يك صنعتگر باشد، مانند يك گياه به هر دست كه او را بپرورند برويد و مانند يك طوطي در پس آيينه او را نگه دارند و هر چه به او تلقين شود تكرار كند،
بلكه يك نوع استقلال و حريت اراده اي دارد كه ممكن است با وجود همه عوامل خارجي كاملا تحت تأثير قرار نگيرد، يعني صد در صد مجبور و تحت تأثير عوامل بيرون از وجود خود نيست، در نهايتِ كار،
خودش بايد درباره خودش بينديشد و خودش درباره خودش تصميم بگيرد، و مادامي كه خودش درباره خودش نينديشد انديشه ديگران درباره او كافي نيست، مادامي كه خودش درباره خودش تصميم نگيرد اراده و تصميم ديگران درباره او كافي نيست.
اين است كه بزرگان دين گفته اند: “آن كس كه در قلب خود واعظي براي خود ندارد موعظه موعظه كنندگان فايده اي به حالش نميبخشد".
حکمتهاواندرزها شهید مطهری (ره)
