امام على علیه السلام خطاب به کمیل:

بدان كه در اينجا (اشاره به سينه مبارك كرد) دانش فراواني انباشته است، اي كاش كساني را مي يافتم كه مي توانستند آن را بياموزند

 آري تيزهوشاني مي يابم اما مورد اعتماد نمي باشند.
 دين را وسيله دنيا قرار داده
 و با نعمتهاي خدا بر بندگان و با برهانهاي الهي بر دوستان خدا فخر مي فروشند.

 يا گروهي كه تسليم حاملان حق مي باشند اما ژرف انديشي لازم را در شناخت حقيقت ندارند كه با اول شبهه اي، شك و ترديد در دلشان ريشه مي زند، پس نه آنها، و نه اينها، سزاوار آموختن دانشهاي فراوان من نيستند.

يا ديگري كه سخت در پي لذت بوده، و اختيار خود را به شهوت داده است يا آن كه در ثروت اندوزي حرص مي ورزد.

 هيچكدام از آنان نمي توانند از دين پاسداري كنند و بيشتر به چهارپايان چرنده شباهت دارند و چنين است كه دانش با مرگ دارندگان دانش مي ميرد.

 نهج البلاغه، قسمتی از حکمت 147