آیــا امـــام زمـــان عج دو ظهـــور دارد؟!

یکی دیگر از شاخص‏ترین رویدادهای این دوره را می‌توان کشته شدن «نفس زکیه» دانست، در این باره از امام محمد باقر(ع) رسیده است: « قائم به یاران خود می‌گوید: اى مردم! اهل مكه مرا نمی‌خواهند ولى من براى هدایت فرستاده شدم تا آن‏چه شایسته است كه شخصى مثل من به آن‌ها بگوید، گفته و با آن‌ها اتمام حجت كرده‏ باشم. آن‏گاه مردى از یاران خود را می‌طلبد و به وى می‏گوید: برو نزد اهل مكه و بگو اى اهل مكه من فرستاده فلانى هستم او به شما می‌گوید: ما خانواده رحمت و معدن رسالت و خلافت می‌باشیم. ما ذریه محمد و سلاله پیغمبران هستیم. مردم به ما ستم نمودند و ما را مقهور كردند، و از هنگام رحلت پیغمبر تاكنون حق ما غصب شده است. اكنون ما از شما چشم یارى داریم؛ ما را یارى كنید.

وقتى آن جوان این سخنان را می‌گوید مردم به وى هجوم می‌آورند و در بین ركن و مقام او را می‌كشند و او همان مرد پاكدل (نفس زكیه) است.»(1)

در این باره در کتاب «عصر ظهور» می‌خوانیم: «بارزترین حادثه‌ای که روایات بیان می‌کند این است که حضرت مهدی(ع) در 24 و یا 23 ذیحجه یعنی پانزده شب پیش از ظهور خویش، جوانی از یاران و خویشان خود را جهت ایراد بیانیه خود به سوی اهل مکه اعزام می‌دارد، اما طولی نمی‌کشد بعد از نماز در حالی که پیام حضرت مهدی (ع) و یا فراز‌هایی از آن را برای مردم می‌خوانده است، دشمنان به او حمله ور شده و به طرز وحشیانه ای او را در داخل مسجد الحرام بین رکن و مقام به قتل می‌رسانند و این شهادت فجیع در آسمان و زمین اثر می‌گذارد. این حادثه تلخ، زمینه را برای نهضت حضرت مهدی(ع) که بیش از دو هفته بعد از آن حادثه طول نخواهد کشید فراهم می‌سازد.» (2)

پی نوشت

1)بحارالانوار، 52، 307
2)کورانی، عصر ظهور، ص311.