مى‌خواستم بدانم که در نماز انحراف از قبله تا چه حد مجاز است و به نماز لطمه‌اى نمى‌زند؟

عالماً و عامداً نبايد منحرف شود ولى اگر قبله را نداند و يا فراموش کند و از قبله منحرف شود و نماز بخواند و بعد متوجه شود، اگر به حدّ دست راست و يا دست چپ قبله نرسيده باشد (يعنى کمتر از ٩٠ درجه باشد)، نمازش صحيح است.

حکم شرعی مطابق با فتاوای رهبرانقلاب

‍ مـقـام مـعـظـم رهـبـرے:

خانواده در اسلام یعنی محل سکونت دو انسان، محل آرامش روانی دو انسان، محل انس دو انسان با یکدیگر، محل تکامل یک نفر به وسیله ی یک نفر دیگر، آن جایی که انسان در آن صفا می یابد، راحتی روانی می یابد، این محیط خانواده است.
کانون خانواده در اسلام این قدر اهمیت دارد.

مگه امام حسین (ع) در گودال به شهادت نرسیدن،پس باید محل دفن حضرت هم همون گودال باشه.اونایی که رفتن کربلا میدونن بین محل گودال و ضریح مطهرفاصله هست.چرا؟
تو کربلا یه عده اومدن گفتند نه،براین پیکر باید اسب تاخته شه.
این “باید"رو کی تعیین کرده بود؟(نقش یهود در حادثه کربلا)
تو گودال نمی شد اسب تاخت.پیکر مطهر رو از گودال بیرون کشیدند بردند یه محل صاف و هموار و ده اسب که بهشون نعل زده بودندبراین پیکر تاختند…
واین چهل نعل اسب به عنوان تبرک از پای اسبهاجدا میشه.

ادامه »

جمعیت زیادی دور حضرت علی (علیه السلام) حلقه زده بودند ..

مرد اول

– یا علی ! سؤالی دارم . علم بهتر است یا ثروت؟

حضرت علی(علیه السلام) در پاسخ گفت: علم بهتر است ؛ زیرا علم میراث انبیاست و مال و ثروت میراث قارون و فرعون و هامان و شداد.

مرد دوم
– اباالحسن! سؤالی دارم، می‌توانم بپرسم؟

علم بهتر است یا ثروت ؟

حضرت علی علیه السلام فرمود: علم بهتر است؛
زیرا علم تو را حفظ می‌کند، ولی مال و ثروت را تو مجبوری حفظ کنی . نفر دوم که از پاسخ سؤالش قانع شده بود، همان‌‌جا که ایستاده بود نشست.

ادامه »

کرّام گوید:
در نزد خود سوگند یاد کردم که هرگز در روز طعام نخورم تا وقتی که قائم آل محمّد علیه السّلام قیام کند. پس به محضر امام صادق علیه السّلام رسیدم و به ایشان عرض کردم که:
مردی از شیعیان شما برای خدا پیمان بسته که هرگز در روز طعامی نخورد تا زمانی که قائم آل محمّد علیه السّلام قیام کند.
پس آن حضرت فرمودند:

ای کرّام!
در این صورت روزه بگیر و لیکن عید فطر و قربان و سه روز از ایام تشریق را و زمانی که مسافر و مریض باشی این روزها را روزه نگیر.
برای اینکه چون حسین علیه السلام کشته شد آسمان ها و زمین و آن کسانی که بالای آن هستند و فرشتگان ناله زدند و بی تابی کردند و گفتند: بارخدایا! ما را اذن بده تا این خلق را نابود کنیم تا بیابی ایشان را در زمین تازه ای به علّت اینکه آن ها هتک حرمت تو را کردند و برگزیدۀ تو را کشتند.
پس خدای تعالی به ایشان وحی فرمود: ای فرشتگان من آسمان ها و زمین من! آرام باشید و سپس پرده ای از پرده ها را برداشت تا آنکه دیدند از پشت آن محمّد و دوازده وصیّ او را.
پس گرفت دست فلان قائم را از میان ایشان و فرمود:
ای ملائکۀ من! و ای آسمان ها و ای زمین من! به این قائم برای خونخواهی او قیام می کنم. و سه مرتبه این را فرمود.»
انتظاری که یاران امام صادق علیه السلام در آن زمان داشتند در حالیکه هنوز قائم آل محمد به دنیا نیامده بود چگونه بوده و ما که در زمان ایشان هستیم باید چگونه منتظر حضرت باشیم؟
نکته مهم این است که حضرت در مقام علّت چنین تعهدی، مصیبت سیدالشهدا را بیان می کنند. حال که ما در زمان آن منتقم الهی هستیم باید به چه نوعی مصیبت حضرت سیدالشهداء علیه السلام را تجدید کنیم؟!

اصول الکافی: ۱/۵۳۴؛ بحارالانوار: ۴۵/۲۲۸٫

زاهد وارسته اى در بصره سكونت داشت، در بستر مرگ قرار گرفت، خويشانش بر بالين او نشسته و گريه مى كردند.

زاهد به پدرش رو كرد و گفت: چرا گريه مى كنى؟
پدر گفت: چگونه گريه نكنم، وقتى كه فرزندى از دنيا برود، پشت پدر مى شكند.
زاهد به مادرش گفت: چرا گريه مى كنى؟
مادر گفت: چگونه نگريم كه اميدوار بودم در ايّام پيرى عصاى دستم باشى و به من خدمت كنى، و هنگام بيمارى و مرگ در بالينم باشى.
زاهد به همسرش گفت: چرا گريه مى كنى؟
همسر گفت: چگونه گريه نكنم كه با مرگ تو، فرزندانم يتيم و بى سرپرست مى شوند.
زاهد، فرياد زد: آه! آه! شما هر كدام براى خود گريه مى كنيد، هيچ كس براى من نمى گريد، كه بعد از مرگ به من چه خواهد رسيد و حالم چه خواهد شد؟ آيا سؤال هاى دو فرشته نكير و منكر را مى دهم و يا درمانده مى شوم؟، هيچ كس براى من نمى گريد كه مرا تنها در لحد گور مى گذراند، و از اعمال من مى پرسند، اين را گفت وآهى كشيد و جان سپرد.

کتاب عرفان و عبادت حضرت آیت الله العظمی محفوظی دامت برکاته

 حاج میرزا جواد ملکی تبریزی در بیانی زیبا می فرمایند: «حقیقت قیام عبارت از ایستادن در پیشگاه پروردگار برای اداء حق عبودیت و بندگی او … و بداند که در فردای قیامت او را در پیشگاه ذات اقدس خود ایستادنی است که چگونگی آن را این ایستادن تعیین می کند و لذا سزاوار است که انسان آن چه در توان دارد در تصحیح قیام نماز خود، به کارگیرد… .» 

   حاج میرزا جواد ملکی تبریزی، اسرار الصلوه

ﻋﺒﺪﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺩﻩ ﻫﻴﭻ ﻋﻴﺒﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﺟﺰ ﺁﻧﻜﻪ ﺳﺨﻦ ﭼﻴﻨﻰ ﺍﺳﺖ. ﺍﻭ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ﻭ ﻋﺒﺪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻋﻴﺐ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭﻯ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﺑﺮﺩ. ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺖ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺁﻥ ﻋﺒﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮ ﻣﻮﻟﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ: ﺷﻮﻫﺮﺕ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺯﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﮕﻴﺮﺩ، ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻰ ﻣﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻳﺖ ﺳﺤﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ﺑﻪ ﺷﺮﻁ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﺪ ﺗﺎﺭ ﺍﺯ ﻣﻮﻫﺎﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﺑﻴﺎﻭﺭﻯ؟ ﺯﻥ ﮔﻔﺖ: ﭼﻄﻮﺭ ﻣﻮﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻳﺖ ﺑﻴﺎﻭﺭﻡ؟ ﻏﻠﺎﻡ ﮔﻔﺖ: ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪ ﺑﺎ ﺗﻴﻎ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﻮﻫﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﻛﻦ ﻭ ﺑﻴﺎﻭﺭ ﺗﺎ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻋﻠﺎﻗﻤﻨﺪ ﺷﻮﺩ.! ﺳﭙﺲ ﻧﺰﺩ ﺷﻮﻫﺮ ﺍﻭ ﺭﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺯﻥ ﺗﻮ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺑﺎﺵ ﺗﺎ ﻗﻀﻴﻪ ﺭﺍ ﺑﻔﻬﻤﻰ، ﻣﺮﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﺏ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺯﻥ ﺑﺎ ﺗﻴﻎ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ. ﻣﺮﺩ ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻭ ﻗﺼﺪ ﻗﺘﻠﺶ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﺟﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﺯﻧﺮﺍ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ.

ﺍﻗﻮﺍﻡ ﺯﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻗﻀﻴﻪ ﻣﻄﻠﻊ ﺷﺪﻧﺪ، ﻫﻤﮕﻰ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ. ﻗﺒﻴﻠﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﺯﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﻗﺘﻞ ﻭ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﻯ ﺑﻴﻦ ﺩﻭ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺗﺎ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺧﺼﻮﻣﺖ ﻭ ﺩﺭﮔﻴﺮﻯ ﺑﻴﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ.

یکصدموضوع پانصدداستان ، علی اکبر صداقت

حضـرت آيـت الله بهجـت(ره)

«بنـده خیـال میکنـم فضیلـت بُکـاء

[گریـه]بـرسیـدالشهـدا(ع) بالاتـر از نمـازشـب بـاشـد.»

درمحضربهجت(ره)؛ص156

این عزاداریهای مردمی تا آخر لازم است.
یک عده روشنفکر عزاداریها را نفی نکنند.

رهبر انقلاب: این عزاداریهائی که انجام میگیرد، این گریه و زاریای که میشود، این تشریح حوادث عاشورا که میشود، اینها چیزهای لازمی است.
یک عده از موضع روشنفکری نیایند بگویند آقا، اینها دیگر لازم نیست. نه، اینها لازم است؛ اینها تا آخر لازم است؛ همین کارهائی که مردم میکنند.

البته یک شکل‌های بدی وجود دارد که گفته‌ایم؛ مثل قمه زدن که گفتیم این ممنوع است، نباید این کار انجام بگیرد؛ این، مایه‌ی دراز شدن زبان دشمنان علیه دوستان اهل‌بیت است.

اما همین عزاداری متعارفی که مردم میکنند؛ دسته‌جات سینه‌زنی راه میاندازند، عَلَم بلند میکنند، اظهار محبت میکنند، شعار مینویسند، میخوانند، گریه میکنند؛ اینها ارتباط عاطفی را روزبه‌روز بیشتر میکند؛ اینها خیلی چیزهای خوبی است.

۱۳۸۸/۰۹/۲۲

بدی من شده تکرار…ببخشید مرا
غصه هایت شده بسیار ..ببخشید مرا

در سرم فکر گناه و به لبم ذکر دعا
گر شدم عبد خطاکار…ببخشید مرا

همه گفتند که آزار مده یارت را
نشد این گوش بدهکار، ببخشید مرا

غفلت از یار ضرر داشت برایم آقا!
نشدم لایق دیدار … ببخشید مرا

آخر این بار گنه را چه کند نوکر تو
“سید” و عامل آزار!!… ببخشید مرا

من ز ساداتم و زهراست فقط مادر من
حرمت زخمی مسمار…بخشید مرا

اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا مِنْ أَقْرَبِ مَنْ تَقَرَّبَ إِلَيْكَ وَ أَوْجَهِ مَنْ تَوَجَّهَ إِلَيْكَ وَ أَنْجَحِ مَنْ سَأَلَكَ وَ تَضَرَّعَ إِلَيْكَ
اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا مِمَّنْ كَأَنَّهُ يَرَاكَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ الَّذِي فِيهِ يَلْقَاكَ وَ لَا تُمِتْنَا إِلَّا عَلَى رِضَاكَ
اللَّهُمَّ وَ اجْعَلْنَا مِمَّنْ أَخْلَصَ لَكَ بِعَمَلِهِ وَ أَحَبَّكَ فِي جَمِيعِ خَلْقِكَ
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اغْفِرْ لَنَا مَغْفِرَةً جَزْماً حَتْماً لَا نَقْتَرِفُ بَعْدَهَا ذَنْباً وَ لَا نَكْتَسِبُ خَطِيئَةً وَ لَا إِثْماً
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَاةً نَامِيَةً دَائِمَةً زَاكِيَةً مُتَتَابِعَةً مُتَوَاصِلَةً مُتَرَادِفَةً بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.

   بحارالانوار جلد 87 صفحه 339

امام سجّاد عليه السلام:

مؤمن از دعاى خود يكى از سه نتيجه را مى گيرد :

يا برايش ذخيره مى شود ، يا در دنيا برآورده مى شود و يا بلايى كه مى‌خواسته به او برسد از او برگردانده مى شود.

تحف العقول، ص ۲۸۰

سوال : آیا بالا بردن دست ها در موقع تکبیرةالاحرام، واجب است؟

همه مراجع :

خیر ، بالا بردن دست ها تا مقابل گوش ، مستحب است.

توضیح المسائل مراجع

رهبر انقلاب: بصیرت اباالفضل العبّاس کجاست؟

همه یاران حسینی، صاحبان بصیرت بودند؛ اما او بصیرت را بیشتر نشان داد.

در روز تاسوعا، مثل امروز عصری، وقتی که فرصتی پیدا شد که او خود را از این بلا نجات دهد؛ یعنی آمدند به او پیشنهاد تسلیم و امان‌نامه کردند و گفتند ما تو را امان میدهیم؛ چنان بر خورد جوانمردانه‌ای کرد که دشمن را پشیمان نمود.

گفت: من از حسین جدا شوم!؟ وای بر شما! اف بر شما و امان‌نامه شما!
نمونه دیگرِ بصیرت او این بود که به سه نفر از برادرانش هم که با او بودند، دستور داد که قبل از او به میدان بروند و مجاهدت کنند؛ تا این‌که به شهادت رسیدند.

میدانید که آنها چهار برادر از یک مادر بودند: اباالفضل العبّاس - برادر بزرگتر - جعفر، عبداللَّه و عثمان. انسان برادرانش را در مقابل چشم خود برای حسین‌بن‌علی قربانی کند؛ به فکر مادر داغدارش هم نباشد که بگوید یکی از برادران برود تا این‌که مادرم دلخوش باشد؛ به فکر سرپرستی فرزندان صغیر خودش هم نباشد که در مدینه هستند؛ این همان بصیرت است.

٧٩/١/٢۶

گویند “حر بن يزيد رياحي” اولين کسي بود که آب را به روي امام بست و اولين کسي شد که خونش را براي او داد.

“عمر سعد” هم اولين کسي بود که به امام نامه نوشت و دعوتش کرد براي آنکه رهبرشان شود و اولين کسي شد که تير را به سمت او پرتاب کرد!

کي مي‌داند آخر کارش به کجا مي‌رسد؟
دنيا دار ابتلاست…

با هر امتحاني چهره‌اي از ما آشکار مي‌شود، چهره‌اي که گاهي خودمان را شگفت‌زده مي‌کند.
چطور مي‌شود در اين دنيا بر کسي خرده گرفت و خود را نديد؟

 مي‌گويند خداوند داستان ابليس را تعريف کرد تا بداني که نمي‌شود به عبادتت، به تقربت، به جايگاهت اطمينان کني.
خدا هيچ تعهدي براي آنکه تو همان که هستي بماني، نداده است.

شايد به همين دليل است که سفارش شده، وقتي حال خوبي داري و مي‌خواهي دعا کني، يادت نرود “عافيت” و “عاقبت به خيري‌ات” را بطلبي.

‌ مرحوم حاج محمد اسماعیل دولابی

تجربه دیروز،
استفاده امروز،
امید به فردا

ولی اغلب ما با
سه عبارت دیگر زندگی می کنیم:
حسرت دیروز
اتلاف امروز،
ترس از فردا.

‍ شهادت امام سجاد علیه السلام تسلیت باد

امام سجاد علیه السلام پس از حماسه عاشورا ، بسیار می گریستند.

روزی یک نفر به ایشان گفت:
«آیا گریه های شما تمامی ندارد؟!»

امام سجاد علیه السلام در پاسخ فرمودند:
«یعقوب برای یوسف ، در حالی که نمی دانست او زنده است یا مُرده ، آنقدر گریست که چشمانش سفید شد.
اما من به چشمان خود دیدم که چگونه شانزده تن از اهل بیت علیهم السلام به شهادت رسیدند. چطور می توانم گریه نکنم؟»

   الفتوح ، جلد ۵ ، صفحه ۲۴۲