علامه طباطبایی یکی از همین کسان – که من همیشه حس می‌کردم – است؛ یک مدرس بزرگ، یک فیلسوف و یک مرد متفکر بزرگ اسلامی است؛ در قم هم هست؛ یک آدم منفرد هم هست؛ دم و دستگاه و هیچی هم ندارد. این در برابر شخصیت‌های بزرگی مثل «هانری کوربَن» یا استادان بزرگ و شرق‌شناس و کرسی‌دار سوربُن که قرار می‌گیرد، روح موفق و مسلط خودش را بر آن خارجی کاملاً نشان می‌دهد. چرا؟ برای اینکه این آقا خالی از محتوای خودش نشده. این آقای طباطبایی یا امثال او که دچار شخصیت‌زدگی نشدند، پُرند؛ از چی؟ از همه تاریخ خودش. آنجا که نشسته همه فرهنگ اسلامی در درون او موج می‌زند، همه نوابغ فلسفه و عرفان و کلام و ادب اسلام در اندیشه او به صورت خودآگاه وجود دارد. دریایی از چهارده قرن تفکر و علم و ذوق و ایمان و فداکاری و حماسه و معنویت – که در این فرهنگ و تاریخ عظیم اسلام است – در درون او منعکس است.

مجموعه آثار دکتر شریعتی، شماره ۲۵

هر جا کم آوردی … حوصله نداشتی … پول نداشتی … کار نداشتی … باطریت تموم شد … تسبیح رو بردار صد بار بگو

《استغفرالله ربی و اتوب الیه》

 آروم میشی

گذشته هایت را ببخش
زیرا آنها مانند کفشهای کودکی ات نه تنها برایت کوچک هستند
بلکه تو را از برداشتن گامهای بزرگ باز می دارند.

علامه حسن زاده آملی:

به علامه طباطبایی عرض نمودم: حضرت آقا! امشب شب جمعه و شب عید است، لطفى بفرمایید!
علامه طباطبایی فرمودند:
«سوره مبارکه «ص و القرآن ذى الذکر» را در نمازهاى وتیره (نافله عشا)بعد از حمد بخوانید که در حدیث است سوره ص از ساق عرش نازل شده است.»

پندهاى حکیمانه پند 387

امام خمینی(ره):
مناجات «شعبانیه» را خواندید؟! بخوانید آقا! مناجات شعبانیه از مناجاتهایی است که اگر انسان دنبالش برود و فکر در او بکند، انسان را به یک جایی میرساند. ۶۴/۲/۱۶

مناجات شعبانیه از بزرگترین مناجات و از عظیمترین معارف الهی و از بزرگترین اموری است که آنهایی که اهلش هستند می‌توانند تا حدود ادراک خودشان استفاده کنند! ۶۲/۳/۷

مناجات شعبانیه را همه ائمه میخواندند، من ندیده‌ام در ادعیه، دعایی را که گفته شده باشد همۀ امامها این دعا را میخواندند، اگر نبود در ادعیه الاّ دعای مناجات شعبانیه، کافی بود برای اینکه امامان ما، امامان بحقند. تمام این مسائلی که عرفا در کتابهای طولانی خودشان میگویند در چند کلمۀ مناجات شعبانیه هست! ۵۹/۴/۲۱

مناجات شعبانیه از مناجات‌هایی است که اگر یک نفر انسان دلسوخته، یک عارف دلسوخته ـ نه از این عارف‌های لفظی ـ بخواهد این را شرح کند و شرح کند از برای دیگران، بسیار ارزشمند است! ۶۷/۱/۱

مردی در صحرا دنبال شترش می گشت تا اینکه به پسر باهوشی برخورد و سراغ شتر را از او گرفت.
پسر گفت: شترت یک چشمش کور بود؟ مرد گفت: بله
پسر پرسید: آیا یک طرف بارش شیرینی و طرف دیگرش ترشی بود؟
مرد گفت: بله بگو ببینم شتر کجاست؟
پسر گفت: من شتری ندیدم!

 مرد ناراحت شد، و فکر کرد که شاید پسرک بلایی سر شتر آورده پس او را نزد قاضی برد و ماجرا را برای او تعریف کرد.
قاضی از پسر پرسید: اگر تو شتر را ندیدی چطور همه مشخصاتش را می دانستی؟

 پسرک گفت: روی خاک رد پای شتری را دیدم که فقط سبزه های یک طرف را خورده بود، فهمیدم که شاید یک چشمش کور بوده، بعد متوجه شدم که در یک طرف راه، مگس و در طرف دیگر، پشه بیشتر است چون مگس شیرینی دوست دارد و پشه ترشی نتیجه گرفتم که شاید یک لنگه بار شتر شیرینی و یک لنگه دیگر ترشی بوده است.
قاضی از هوش پسرک خوشش آمد و گفت: درست است که تو بی گناهی، ولی زبانت باعث دردسرت شد پس از این به بعد شتردیدی ندیدی!

حلول ماه شعبان مبارک باد

امام حسن علیه السلام:

إذا سَمِعتَ أحَدا يَتَناوَلُ أعراضَ الناسِ فاجتَهِدْ أن لا يَعرِفَكَ ؛ فإنَّ أشقَى الأعراضِ بهِ مَعارِفُهُ.

هرگاه ديدى كسى با آبـروى مردم بازى مى كند، سعى كن كه تو را نشناسد؛ زيرا آبروى آشنايانش كمترين ارزش را نزد او دارد.

ميزان الحكمه ،ج۶، ص۲۰۰

سؤال :

خانمی که بعد از جنب شدن حائض شود آیا میتواند غسل کند؟
بطور کلی،آيا در حال حيض، غسل ديگري مي توان انجام داد (غسل جمعه يا غسل مس ميت یا جنابت و…)؟

 پاسخ:

 زن در حال حيض ميتواند غسلهاي مستحب را به جاي آورد و صحيح است.

ودر مورد غسلهاي واجب مانند غسل جنابت ويا غسل مس ميت نيز نظر مراجع از اين قراراست که:
 لازم نیست غسل جنابت را در حال حیض انجام دهد ولی اگر انجام داد نظر مراجع تقلید به شرح ذیل است:

 همه مراجع (به جز امام خمينى و آيت الله خامنه اى):
آرى، غسل جنابت در حال حيض، صحيح است و از جنابت پاك می شود.

 امام خمينى (ره) و آيت الله خامنه اى:
بنابر احتياط واجب غسل جنابت در حال حيض صحيح نيست.

استفتا از سایت مراجع عظام تقلید

شهید مطهری(ره):

خدای متعال دوست می ‌دارد مردمی را که وقتی در جمع دیگران می ‌نشینند عبوس نمی ‌کنند، بلکه با مردم خوش و بش می ‌کنند، شوخی می ‌کنند، به اصطلاحِ دیگر “ادخال سرور” در قلب مؤمنین می ‌کنند.

می ‌دانیم که بعضی از مؤمنینِ معمولی ما جزء آدابشان این است که کأنه یک نوع تکبری بر همه مردم دارند که ما مؤمن هستیم و چنان، به اینکه همیشه عبوس کنند، چهره ‌شان را بگیرند، به مردم بی ‌اعتنایی کنند، یعنی همه شما اهل جهنم هستید، همه شما مورد خشم خدا هستید و مورد خشم من؛ در صورتی که این برخلاف دستور اسلام است…

[در روایت است که] خدا دوست دارد مؤمنی را که وقتی در میان جمع است، برای اینکه دیگران را مسرور کند سخنان خوشحال ‌کننده می ‌گوید ولی وقتی که تنها می ‌ماند به فکر و اندیشه فرو می ‌رود … و عبرتها به نظرش می ‌آید.

آشنایی با قرآن، ج10، ص39

‌‌

 مردی بر عارفی گذشت، که نان و سبزی و نمک می‌خورد، او را گفت: ای بنده خدا از دنیا به همین خرسندی؟

 گفت: خواهی کسی را به تو نشان دهم که به بدتر از این خرسند است؟

 گفت: آری

 گفت: آن که به عوض آخرت به دنیا خرسند است.

شیخ بهائی

زن و شوهر هر چقدربیشتر به هم محبّت کنند، زیادی نیست.

آن جایی که محبّت هر چه زیاد شود، ایرادی ندارد، محبت زن و شوهر است.
هر چه به هم محبّت کنید، خوب است و خود محبّت هم اعتمادی می‌آورد.

ویپاسانا را باید عصاره آموزه‌های «سیدارتاگوتاما»، ملقب به «بودا» دانست که بعدها به عنوان یکی از روش‌های مراقبه در هند مطرح شد. بنیان‌گذار این روش، «ساتیناریان گوئینکاجی»، مدعی است، بودا این روش را 2500 سال پیش کشف کرده‌است.

ویپاسانا اوایل دهه 80 شمسی،‌ در پوشش مؤسسه‌ای با عنوان «شادزیستی» به ایران وارد شد و فعالیت خود را تحت نظر فردی با هویت «داریوش.ن» آغاز نمود. تأسیس مراکز یوگا و مراقبه، تبلیغ مبانی و‌ آموزه‌های انحرافی، اشاعه اباحه‌گری(در قالب برگزاری کلاس‌ها و اردوهای مختلط)، (جذب در قالب)‌ فعالیت هرمی، انتشار مطالب تبلیغی(با بن‌مایه بودیسم) در برخی نشریات و حتی نگارش پایان‌نامه دانشگاهی (با موضوع طراحی مرکز مراقبه ویپاسانا) توسط برخی عناصر شاخص فرقه در کشور، از جمله تحرکات انحرافی ویپاسانا در ایران می‌باشد.

در ویپاسانا، پرداختن به مراقبه، مستلزم دوری جستن از هرگونه اعمال عبادی در اسلام و دیگر ادیان الهی بوده و آیین‌نامه «اصول‌ پنج‌گانه» فرقه، نمایانگر تضاد مبانی ویپاسانا با کلیه مفاهیم الهی است.

فرق و ادیان

حضرت آیت الله بهاء الدینی فرمودند:
من سیزده ساله بودم، سیدی در کوه خضر می نشست که به او می گفتند:
سید سکوت.

بیست سال بود که حرف نمی زد.

من با بعضی بچه ها رفته بودیم کوه خضر و او را دیدیم. شخصی از روستائی آمد گفت:مریض داریم او را دعا کنید!

سید با حرکات دست و اشاره به او تفهیم کرد که مریض خوب شد، بعد معلوم شد که مریض خوب شده است! همچنین میدانست ما بچه ها گرسنه هستیم.

 با اشاره دست به ما بچه ها فهماند که در فلان منطقه پائین کوه دارند اطعام می کنند، بروید بخورید، ما رفتیم پائین به همان مکانی که آدرس داده بود، دیدیم در یک باغی آش پخته اند و به مردم می دهند.

پس از بیان این مطلب آیت الله بهاالدینی فرمودند:
بزرگان هم به او سر می زدند.

عرض شد : آقا این سید سکوت را که فرمودید بزرگان هم پیش او می رفتند، چه سر‌ّی داشت؟!

 استاد فاطمی نیا در جلسه ای فرمودند:

خدمت آیت الله بهاالدینی رسیدم. گفتم آقا راز مقام و رتبه سید سکوت چه بود؟

آقا دستشان را بردند به طرف لبشان و فرمودند: در آتش(گناهان زبان) را بسته بود.

خدا شاهد است الان مردم خیلی دست کم گرفته اند آبرو بردن را….