زندگى اصلى و حیات مطلوب بشر از دوران ظهور حضرت مهدى (سلام الله علیه) آغاز میشود

رهبر انقلاب(حفظه الله):

هر فردى از آحاد بشر میداند که این سِیر عمومى بشر به کجا منتهى خواهد شد.

اگر بخواهیم تشبیه کنیم، این‌جور باید بگوییم که یک مسافرى یا یک کاروانى از پیچ‌وخم‌هاى دشوار، از معبرهاى سخت، از کوهستانها، از وادى‌ها، از درّه‌ها، از لجن‌زارها، از خارزارها، همین‌طور دارد عبور میکند، راه را میپیماید، براى اینکه خودش را به یک نقطه‌اى برساند؛ این نقطه کجا است؟ این نقطه عبارت است از یک اتوبان، یک جادّه‌ى مهم، یک جادّه‌ى باز، یک راه هموار.

همه‌ى آنچه در تاریخ بشر تا امروز مشاهده میکنیم، حرکت در همان کوره‌راه‌ها و در همان فرازونشیب‌ها و در همان خارستانها و لجن‌زارها و مانند اینها بوده است؛ بشریّت دارد همین‌طور این راه را طى میکند تا به اتوبان برسد؛ این اتوبان، دورانِ مهدویّت است، دوران ظهور حضرت مهدى (سلام الله علیه) است.

این‌جور نیست که وقتى به آنجا رسیدیم، یک حرکت دفعى انجام بگیرد و بعد هم تمام بشود؛ نه، آنجا یک مسیر است.

در واقع باید گفت زندگى اصلى بشر و حیات مطلوب بشر از آنجا آغاز میشود و بشریّت تازه مى‌افتد در راهى که این راه یک صراط مستقیم است و او را به مقصد آفرینش میرساند.

٩٣/٣/٢١

آیت الله‌ بهجت (ره):

اگرانسان درمواقع شدت و خطردر صحنه های گناه خدا را یاد کند و آن را بر فعل حرام ترجیح دهد و حلوای به این لذیذی رابرای خداترک کندخدا میداندکه چه حلوایی نصیبش میشود!

البته دراین‌گونه مواقع خطر امکان سقوط است.خداکندکه ما واقع نشویم.

درمحضربهجت ج۳،ص۲۰۷

ﻣﻔﻀّﻞ ﺑﻦ ﻋﻤﺮ ﮔﻮﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ:

ﺁﻳﺎ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻰ ﻛﻪ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﻳﻮﺳﻒ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ؟

ﮔﻔﺘﻢ: ﻧﻪ، ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﭼﻮﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺁﺗﺶ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻨﺪ ﺟﺒﺮﺍﺋﻴﻞ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﭘﻴﺮﺍﻫﻨﻰ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﺮﻣﺎ ﻭ ﺳﺮﻣﺎ ﺑﺮ ﻭﻯ ﺍﺛﺮ ﻧﻤﻰ ﻛﺮﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻭﻓﺎﺗﺶ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﻴﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﻤﻴﻤﻪ ﺍﻯ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺳﺤﺎﻕ ﺁﻭﻳﺨﺖ ﻭ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺁﻭﻳﺨﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺁﻭﻳﺨﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﻭﻳﺶ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﻛﺎﺭﺵ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺍﻳﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﻳﻮﺳﻒ ﺁﻥ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻤﻴﻤﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩ، ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺑﻮﻯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﻗﻮﻝ ﺧﺪﺍﻯ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺍ ﺧﻄﺎﻛﺎﺭ ﻧﺪﺍﻧﻴﺪ ﻣﻦ ﺑﻮﻯ ﻳﻮﺳﻒ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﺸﻤﺎﻡ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ

ﻭ ﺁﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﭘﻴﺮﺍﻫﻨﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺑﻬﺸﺖ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻣﺪ. ﮔﻔﺘﻢ: ﻓﺪﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺷﻮﻡ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺁﻥ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﻛﻴﺴﺖ؟

ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺍﻫﻞ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻭﻫﻨﮕﺎﻡ ﺧﺮﻭﺝ ﻗﺎﺋﻢ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﻭﺳﺖ. ﺳﭙﺲ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻋﻠﻢ ﻳﺎ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻛﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﺭﺙ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺑﻪ ﻣﺤﻤّﺪ ﺻﻠّﻰ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠّﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.

کتاب شریف کمال الدین شیخ صدوق/باب ۵۸/صفحه۶۷۴/حدیث۲۹

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ خَازِنِ الْعِلْمِ الدَّاعِی إِلَیْکَ بِالْحَقِّ النُّورِ الْمُبِینِ اللَّهُمَّ وَ کَمَا جَعَلْتَهُ مَعْدِنَ کَلامِکَ وَ وَحْیِکَ وَ خَازِنَ عِلْمِکَ وَ لِسَانَ تَوْحِیدِکَ وَ وَلِیَّ أَمْرِکَ وَ مُسْتَحْفَظَ [مُسْتَحْفِظَ] دِینِکَ فَصَلِّ عَلَیْهِ أَفْضَلَ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَصْفِیَائِکَ وَ حُجَجِکَ إِنَّکَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ.

خدایا درود فرست بر جعفر بن محمد صادق، خزانهدار دانش، دعوت‌کننده به سوى تو بر پایه حق، آن نور آشکار! خدایا چنانکه او را قرار دادى معدن کلامت، و وحی‌ات، و خزانهدار دانشت، و زبان توحیدت و سرپرست فرمانت، و نگهدارنده دینت، پس بر او درود فرست؛ بهترین درودى که بر یکى از برگزیدگانت، و حجّت‌هایت فرستادی که تو ستوده و بزرگوارى.

 مفاتیح الجنان

امام صادق(ع) فرمود:
عنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع قَالَ: لَيْسَ يَتْبَعُ الرَّجُلَ بَعْدَ مَوْتِهِ مِنَ الْأَجْرِ إِلَّا ثَلَاثُ خِصَالٍ صَدَقَةٌ أَجْرَاهَا فِي حَيَاتِهِ فَهِيَ تَجْرِي بَعْدَ مَوْتِهِ وَ سُنَّةٌ سَنَّهَا هُدًى فَهِيَ تُعْمَلُ بِهَا بَعْدَ مَوْتِهِ وَ وَلَدٌ صَالِحٌ يَسْتَغْفِرُ لَهُ.

پس از مرگ انسان پاداشی به او ملحق نمی‌شود مگر سه چیز:
- صدقه‌ای که در زمان زنده بودن داده و پس از مرگش نیز خیر آن به دیگران می‌رسد.
- سنت خیری که آن را بنا نهاده و پس از مرگش نیز به آن عمل می شود.
- فرزند صالحی که برای او طلب آمرزش کند.

 امالی شیخ صدوق، ص۳۵

بچه‌ام كوچولو بود، از من بيسكويت خواست.
گفتم: امروز مى‌خرم.
وقتى به خانه برگشتم فراموش كرده بودم. بچه دويد جلو و پرسيد: بابا بيسكويت كو؟ گفتم: يادم رفت.
بچه تازۀ به زبان آمده بود، گفت: بابا بَده، بابا بَده.
بچه را بغل كردم و گفتم: باباجان! دوستت دارم.
گفت: بيسكويت كو؟ دانستم كه دوستى بدون عمل را بچۀ سه ساله هم قبول ندارد. چگونه ما مى‌گوئيم خدا و رسول و اهل بيت او را دوست داريم، ولى در عمل كوتاهى مى‌كنيم‌؟

 خاطرات استاد قرائتی/ج ۱/ص ۶۲

نسبت دادن خُدعه و مكر و حيله به خدا در قرآن به‌چه معناست‌؟

 پاسخ: امام رضا عليه السلام مى‌فرمايد: مكر خداوند همان كيفر او به اهل مكر است، بگذريم كه بر خلاف اصطلاح ما مكر را به معناى حيله مى‌دانيم، مكر به معناى تدبير است و تدبير مى‌تواند خوب باشد و مى‌تواند بد باشد و لذا مى‌فرمايد: «وَ لا يَحِيقُ‌ الْمَكْرُ السَّيِّئُ‌ إِلاّ بِأَهْلِهِ‌» ٥يعنى تدبير به جز تدبير كننده‌اش را در بر نمى‌گيرد،بنابراين معناى «وَ اللّهُ‌ خَيْرُ الْماكِرِينَ‌» آن است كه خداوند بهترين تدبير كننده است و امّا اين‌كه چگونه مكر انسان به خودش ضربه مى‌زند.

به يك مثال توجه كنيد:
اگر پزشكى به بيمارش دارو داد و بيمار مصرف نكرد و به دروغ گفت:مصرف كرده‌ام،او در حقيقت خود را فريب داده و به خود خدعه كرده است. «يُخادِعُونَ‌ اللّهَ‌ وَ الَّذِينَ‌ آمَنُوا وَ ما يَخْدَعُونَ‌ إِلاّ أَنْفُسَهُمْ‌ وَ ما يَشْعُرُونَ‌»

 پرسشها و پاسخهای قرآنی/ج ۱/ص ۲۹

 آیا تیمم بر سنگ خیس صحیح است؟

پاسخ:
 اگر خیسی به اندازه ای باشد که مانع رسیدن کف دست بر سنگ شود، صحیح نیست؛ ولی اگر آن قدر نیست که مانع رسیدن کف دست به سنگ شود، اشکالی ندارد.

منبع: سوالات موجود در مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی، قم.

یه روز حضرت موسی به خداوند متعال عرض کرد: من دلم میخواد یکی از اون بندگان خوبت رو ببینم.

خطاب اومد: برو تو صحرا. اونجا مردی هست داره کشاورزی میکنه. او از خوبان درگاه ماست.

حضرت اومد دید یه مردی هست داره بیل میزنه و کار میکنه.

حضرت تعجب کرد که او چطور به درجه ای رسیده که خداوند میفرماید از خوبان ماست.

از جبرئیل پرسید. جبرئیل عرض کرد: الان خداوند بلائی بر او نازل میکند ببین او چی کار میکنه.

بلیه ای نازل شد که آن مرد در یک لحظه هر دو چشمش رو از دست داد.
فورا نشست.
بیلش رو هم گذاشت جلوی روش.

گفت: مولای من تا تو مرا بینا می پسندیدی من داشتن چشم را دوست می داشتم.

حال که تو مرا کور می پسندی من کوری را بیش از بینایی دوست دارم. 

حضرت دید این مرد به مقام رضا رسیده.

رو کرد به آن مرد و فرمود: ای مرد من پیغمبرم و مستجاب الدعوه.

میخوای دعا کنم خدا چشاتو بهت برگردونه.

گفت: نه.

حضرت فرمود: چرا؟

 گفت:

آنچه مولای من برای من اختیار کرده بیشتر دوست دارم تا آنچه را که خودم برای خودم بخواهم.

امام علی عليه السلام فرمودند:

مومن کسی است که:
کسبش حلال است.
اخلاقش مهربان و رئوف است.
قلبش سالم از کینه و کدورت است.
زیادی مالش را انفاق کند.
زیادی سخنش را نگه می دارد.
مردم از شرّش در امان باشند و به خیرش امیدوارند.
با انصاف با ديگران برخورد مي كند.

نصایح صفحۀ ۲۸۱

اهمیت ترک نکردن نماز…

جواني از انصار نمازش را با پيامبر (ص) مي خواند ولي گناه و محرمات را نيز انجام مي داد. 
جريان را به پيامبر (ص) گفتند.
پيامبر (ص) فرمود: بالاخره نمازش روزي او را از بدي و زشتي باز مي دارد. طولي نكشيد كه ديدند آن جوان توبه كرد و دست از كارهاي بد و زشتش برداشت. 

ميزان الحكمه، ج5، ص371

یک لیوان آب را داغ کنید اما به نقطه جوش نرسد 20 گرم زنجبیل تازه به آن افزوده و بگذارید 10 دقیقه بماند
میتوانید روزانه دو فنجان از این دمنوش را میل کنید.

هرجا سخن از عدل باشد، نام مولا علي عليه السلام دركنار آن مي‌درخشد و هر وقت نام مولا علي عليه السلام را به ياد آوريم، عدالت خود به خود به ذهن مي‌آيد.

دوره كوتاه حكومت آن حضرت، نمونه ماندگار حكومت عادلانه براي تمام جهانيان است؛ تا جايي كه گفته اند:

مولا علي عليه السلام به جهت شدّت رفتار عادلانه به شهادت رسيد. و اين هم امضاي رسول خداصلي الله عليه وآله كه فرموده:

«أَما وَاللَّهِ! إِنَّهُ أَوَّلُكُمْ إِيماناً بِاللَّهِ وَأَعْدَلُكُمْ فِي الرَّعِيةِ»

آگاه باشيد كه علي عليه السلام اولين مؤمن از بين شماست و عادل ترين شما بين مردم است».

بحارالانوارج ۳۵ص۴۳۵امالی طوسی،ص۲۵۱بشاره المصطفی،ص۱۹۲

 نخستين حق فرزند بر پدر و مادر آن است كه نام نيك و با مسمى براى فرزند خود انتخاب كنند، همان‌گونه كه مادر مريم نام فرزند خود را مريم (يعنى عابده و خادمه) ناميد.

دوم اين كه هر يك از پدر و مادر، حق نامگذارى دارند: «إِنِّي سَمَّيْتُها»

سوم اين كه نامها نشانه ايمان، تفكر، عقل، موضعگيرى و گرايش و عشق انسان است همان‌گونه كه امام حسين عليه السلام نام فرزندان پسر خود را على گذارد يا زنان خراسان همين كه شنيدند نوه امام سجاد(يحيى)مظلومانه شهيد شده،نام پسران خود را يحيى گذاردند.
و يا وجود ٣٠٠ روستاى على آباد در ايران، نشانه عشق مردم به على‌بن‌ابيطالب است.

البته نامگذارى نابجا به شدت مورد انتقاد قرآن است. قرآن مى‌فرمايد:چرا فرشتگان را به نام دختران نامگذارى مى‌كنيد.

 پرسشها و پاسخهای قرآنی/ج ۲/ص ۱۷

 كَيْفَ‌ تَكْفُرُونَ‌ وَ أَنْتُمْ‌ تُتْلى عَلَيْكُمْ‌ آياتُ‌ اللّهِ‌ وَ فيكُمْ‌ رَسُولُهُ‌ …(آلعمران، ١٠١)
خداوند خطاب به مردم مدينه مى‌فرمايد: چگونه كفر مى‌ورزيد در حالى كه آيات خدا بر شما تلاوت مى‌شود و رسول خدا در بين شماست.

وجود قانون و رهبر، دو اصل لازم براى جلوگيرى از انحراف است.

اگر قوانين كامل و جامع، و رهبرى آگاه و ناظر وجود داشته باشد، انحراف از مسير امرى عجيب است. (خداوند مى‌فرمايد: چگونه كافر مى‌شويد در حالى كه قوانين الهى و رهبرى معصوم در ميان شماست.)

 ۳۰۰ نکته در مدیریت اسلامی/ ص۹۰

امیرالمومنین علی علیه السلام:

اسْتَنْزِلُوا الرِّزْقَ بِالصَّدَقَةِ.

Seek livelihood by giving
alms.

روزي را با صدقه دادن فرود آوريد.

نهج البلاغه، حکمت ۱۳۷

 آیا مزدی که بابت کاشت ناخن و مژه (که مانع برای غسل و وضو است) یا تاتو و هاشور (که مانع غسل و وضو نیست) با علم به دیده شدن توسط نامحرم،‌ اشکال دارد؟

پاسخ:
مقام معظم رهبری: آرایش کردن زنان و کاشت ناخن و مژه برای آنها و اجرت گرفتن در برابر آن فی نفسه اشکال ندارد ولی اگر مطمئن باشد که او خود را به نامحرم نشان می دهد، جایز نیست. [1]

آیت الله مکارم: فروش لباسها و انجام آرايشهايي که جنبه مشترک دارد يعني هم مي تواند در منزل براي همسر و هم بيرون منزل براي غير همسر انجام دهد جايز است و مسؤوليت به گردن کساني است که از آن سوء استفاده مي کنند. [2]

آیت الله سیستانی: مزد گرفتن برای این کار که مانع از صحت وضو وغسل می شود صحیح نیست ولی آرایشگر اگر می داند که طرف در هر حال راضی به تصرف او در ﭘول ﭘرداختی است می تواند در آن تصرف کند. در ضمن وظیفه دارد حکم شرعی در مسأله را به او تذکر دهد در صورتیکه احتمال دهد مؤثر واقع شود. [3]

آیت الله شبیری زنجانی: اگر سبب شود نتواند به وظیفه وضو و غسلش عمل کند و آن زن برای اینکار معذور نباشد دریافت مزد در قبال این کار جایز نیست و اگر سبب قریب تحقق این حرام شمرده شود، تصرف در وجه دریافتی جایز نیست. [4]

آیت الله فاضل: مواردی که نوشته اید اگر به قصد استفاده حرام و زینت کردن برای نامحرم نباشد اشکال ندارد و درآمدش نیز اشکال ندارد. [5]

ادامه »