نخستين حق فرزند بر پدر و مادر آن است كه نام نيك و با مسمى براى فرزند خود انتخاب كنند، همان‌گونه كه مادر مريم نام فرزند خود را مريم (يعنى عابده و خادمه) ناميد.

دوم اين كه هر يك از پدر و مادر، حق نامگذارى دارند: «إِنِّي سَمَّيْتُها»

سوم اين كه نامها نشانه ايمان، تفكر، عقل، موضعگيرى و گرايش و عشق انسان است همان‌گونه كه امام حسين عليه السلام نام فرزندان پسر خود را على گذارد يا زنان خراسان همين كه شنيدند نوه امام سجاد(يحيى)مظلومانه شهيد شده،نام پسران خود را يحيى گذاردند.
و يا وجود ٣٠٠ روستاى على آباد در ايران، نشانه عشق مردم به على‌بن‌ابيطالب است.

البته نامگذارى نابجا به شدت مورد انتقاد قرآن است. قرآن مى‌فرمايد:چرا فرشتگان را به نام دختران نامگذارى مى‌كنيد.

 پرسشها و پاسخهای قرآنی/ج ۲/ص ۱۷