نسبت دادن خُدعه و مكر و حيله به خدا در قرآن به‌چه معناست‌؟

 پاسخ: امام رضا عليه السلام مى‌فرمايد: مكر خداوند همان كيفر او به اهل مكر است، بگذريم كه بر خلاف اصطلاح ما مكر را به معناى حيله مى‌دانيم، مكر به معناى تدبير است و تدبير مى‌تواند خوب باشد و مى‌تواند بد باشد و لذا مى‌فرمايد: «وَ لا يَحِيقُ‌ الْمَكْرُ السَّيِّئُ‌ إِلاّ بِأَهْلِهِ‌» ٥يعنى تدبير به جز تدبير كننده‌اش را در بر نمى‌گيرد،بنابراين معناى «وَ اللّهُ‌ خَيْرُ الْماكِرِينَ‌» آن است كه خداوند بهترين تدبير كننده است و امّا اين‌كه چگونه مكر انسان به خودش ضربه مى‌زند.

به يك مثال توجه كنيد:
اگر پزشكى به بيمارش دارو داد و بيمار مصرف نكرد و به دروغ گفت:مصرف كرده‌ام،او در حقيقت خود را فريب داده و به خود خدعه كرده است. «يُخادِعُونَ‌ اللّهَ‌ وَ الَّذِينَ‌ آمَنُوا وَ ما يَخْدَعُونَ‌ إِلاّ أَنْفُسَهُمْ‌ وَ ما يَشْعُرُونَ‌»

 پرسشها و پاسخهای قرآنی/ج ۱/ص ۲۹